આજે બસ એમ જ કૈક લખવાની ઈચ્છા સાથે – શું લખીશ એની જાણ વગર.. આપ સૌની સમક્ષ પ્રગટ થયો છું.. જસ્ટ લાઈક માય પ્રીવિયસ પોસ્ટ. એ પોસ્ટમાં આમ જુઓ તો કઈ ખાસ નહોંતુ, પણ બીટવીન ધી લાઈન્સ વાંચશો તો જણાશે કે મારા જીવનના હાલના તબક્કા વિષેની કેટલીક અંગત વાતો મેં એ પોસ્ટમાં શેર કરી છે.
મારા દિગ્દર્શન હેઠળ બની રહેલી બીજી ફિલ્મ ફ્લોર પર જવાની તૈયારીમાં છે, અને બંને ફિલ્મ બનાવવાની તક મને મળી એનો શ્રેય જાય છે નિર્માતા શ્રી રીતેશ મોકાસણા ને . એમણે મારા પર વિશ્વાસ મુક્યો અને હું “ઓલ્વેઝ રહીશું સાથે ” બનાવી શક્યો. અમારો પ્રાથમિક પરિચય બ્લોગ માધ્યમે જ થયેલો, એટલે બ્લોગના માધ્યમે હું એમનો આભાર ન માનું તો નગુણો ગણાઉં. તો રીતેશભાઈ , આજે હું એ આભાર માનીને મારા મનનો થોડો ભાર હળવો કરું છું. એમના વિષેની ઘણીબધી વાતો છે, સાથે વિતાવેલી સુંદર ક્ષણો છે, જે મારે આપ સૌ સમક્ષ શેર તો કરવી રહી.. પણ એ ક્યારેક શાંતિ થી.. પૂરતો સમય ફાળવીને .. પણ એટલું અત્યારે ચોક્કસ કહીશ કે હી ઈઝ અ મેન વિથ ગોલ્ડન હાર્ટ.
ડાયરી લખવાનો સિલસિલો ફરીથી શરુ કર્યો છે, અને એ બહાને કામ અને સાહિત્ય સિવાય પોતાનું કૈક લખવાની આદત પડી .. તો ફરી પાછો બ્લોગ યાદ આવ્યો, તો આજે અહીં આવ્યો.
મમ્મી માર્ચમાં મને છોડીને અનંતની યાત્રાએ ચાલ્યા ગયા.. ૨૦૦૬ માં પપ્પાને ગુમાવ્યા પછી મને મમ્મીનો જ સહારો હતો.. અને અમને બંનેને એકબીજાનો.. પણ હવે એમના સહારા વગર અઘરું લાગે છે ..
તબિયતનો અત્યારે બિલકુલ સાથ નથી, પણ તબિયતનું વિચારીને બેસી રહેવું એ પણ મારી તબિયતને અનુકુળ નથી. એટલે એક્ટીવ થવા મથું છું, થાય તેટલા કામો પતાવું છું અને બાકીનો સમય દવામાં રહેલા ઘેનની અસર હેઠળ હાલ સુવામાં વીતે છે. બહુ હાઈ ડોઝની દવાઓ નો કોર્સ પ્રીસ્ક્રાઈબ થયો છે, જે લીધા વિના છૂટકો નથી.
બહુ વધારે નથી ફર્યો છતાં ઓછુ પણ નથી ફર્યો, પણ જેટલું ફર્યો છું એમાં આબુ મને વિશેષ પ્રિય રહ્યું છે. શૂટ પતે અને તબિયતના લફડા ઓછા થાય એટલે આબુ જવાની તલબ પૂરી કરવી છે. શિયાળામાં ત્યાં જવાની મજા અલગ છે. ઠંડીની ઋતુ શરુ થઇ છે, પણ હજી બરાબર જામી નથી..
તો હવે વિરમું ? આજકાલ મારા હાલ એવા છે કે હું જિંદગીને શોધી રહ્યો છું, અને એ મને શોધી રહી છે. પણ અમે બંને એકબીજાને જુદા જુદા રસ્તે શોધી રહ્યા છીએ એટલે ક્યારેય ભેટો નથી થતો.. શું લાગે છે ? થશે ખરો ? થયો કે ના થયો એની વાત આપણી હવે પછીની મુલાકાતમાં હું કરીશ..
મારું માનસ ફંફોળો … અથવા અડધી રાતે ઉંઘ માંથી ઉઠાડી ને કૈક બોલવાનું કહો.. તો હું શું બોલું ?
ગુલામ અલીએ ગાયેલા અને અહેમદ ફરાઝ સાહેબે લખેલા કેટલાક શેર..
ચમકતે ચાંદ કો તૂટા હુઆ તારા બના ડાલા,
મેરી આવારગીને મુજકો આવારા બના ડાલા..
કહા થા ઉસને કે અપના બના કે છોડેગી ‘ફરાઝ’
હુઆ ભી યું કે અપના બના કે છોડ દિયા..
એ ખુદા મેરે મુકદ્દર મેં યે તુને કયા લિખા ,
રાતો કી કાલી સ્યાહી, આંખ કા જગના લિખા..
હમણાં એકલો થયો છું તો ઘર ની પણ હાલત મારા જેવી છે. જેને જોઇને મારી મોટી બહેને તો પ્રણ લઇ લીધું કે ક્યારેય આ ઘરમાં પગ નહીં મુકે.. પણ ઓલ આઈ કેન સે ટૂ હર ઈઝ..
ઇસ શહેરે નામુરાદ કી ઇઝ્ઝત કરેગા કૌન
અરે અગર હમ હી ના રહે તો મુહાબ્બ્ત કરેગા કૌન,
ઇસ ઘર કી દેખભાલ કો વિરાનીયા તો હો,
જાલે હટા દિયે તો હિફાઝત કરેગા કૌન !
આ શહેરે જેટલું આપ્યું છે, એટલું જ વ્યાજ સહીત પાછું પણ લીધું છે, એટલે પહેલા હતો એવો ભાવ કે લાગણી આ શહેર માટે હવે રહી નથી. ભલે અહીં જ જન્મીને મોટો થયો છું. વિચાર પણ કરી જોયો, બીજે શિફ્ટ થવાનો, પણ ઓટલો તો બીજે મળી પણ જાય, પણ રોટલા ની બાબતમાં આ શહેર સિવાય મારા કેસમાં છૂટકો નથી.
છોડો, તમે પણ શું મારી ડીપ્રેસીવ લવારી સાંભળવા બેસી ગયા…
કોમેન્ટ માં એકાદો શે’ર ઠપકારો… તમને મિર્ઝા ગાલીબ ના સમ …
એઆઇબી રોસ્ટ નામના ઓનલાઈન મુકાયેલા કાર્યક્રમમાં રણબીર સિંહ, અર્જુન કપૂર અને કરણ જોહર ઉપરાંત બોલીવૂડના બીજા ઘણા ટોચના કલાકારો અને હિરોઈનો હાજર હતા અને બધાએ આ કાર્યક્રમમાં બીભત્સ વાતો કરી અને ગંદા ચેનચાળા કર્યા. કરણ જોહરે તો આ બધું ઓડિયન્સમાં પોતાની માં બેઠી હોવા છતાં કર્યું. ઘણા લોકોએ વિરોધ કર્યો અને ઘણા લોકોએ સમર્થન. બિભત્સતા મનુષ્યના માનસમાં હોય એ માન્યું, એને અભિવ્યક્ત કરવાનો હક પણ હોવો જોઈએ એ પણ માન્યું.
પણ જ્યારથી સમજતો થયો ત્યારથી મેં એક સમજણ કેળવી છે કે કલાકારની એક નૈતિક ફરજ હોય છે. ટોચના કલાકારો જ જો આવું કરશે તો આ સિદ્ધાંત તો સાવ ભૂલી જ જવાનો ને? મારી આ વાત પર આ કાર્યક્રમના સમર્થકો કહેશે કે આવું કરવામાં નૈતિકતાનું પતન નથી, પણ પરિપક્વતા (મેચ્યોરીટી) નો સ્વીકાર છે. ચાલો બધા આટલો આગ્રહ કરે છે, સમર્થન કરે છે તો મારા સ્વીકારવા ન સ્વીકારવાથી ક્યાં કોઈ ફરક પડવાનો છે? આવું થયું છે અને આવું થતું આવશે એવું માની ને ચાલીએ અને જરા વિચારીએ કે આગળ શું શું થઇ શકે…
આવા કાર્યક્રમોથી લોકોની કહેવાતી પરિપક્વતા વધશે અને જાહેર કાર્યક્રમોમાં પણ કોઈ મહેમાન ક્યારેક મૂડમાં આવી જશે તો એકાદી ગાળ બોલી નાખશે. ત્યારે શું થશે? ત્યારે બધા કહેશે અરે ભઈ રીલેક્સ, તો શું થયું કે તમે તમારા પરિવાર સાથે એ કાર્યક્રમમાં આવેલા, આ બધું તો કોમન છે એવું તમારા આખા પરિવારને ખબર જ છે ને? તમે એવા વિડિયોઝ જુઓ જ છોને ? બોલો હા ! શું કહ્યું? ના? તો તો તમે પરિપક્વ થોડા કહેવાઓ યાર.. જાઓ ઘરે જઈને શાંતિ થી બેસી જાઓ, અને હવેથી પરિપક્વ થયા સિવાય કોઈ કાર્યક્રમ માં હાજરી આપતા નહીં. સલ્લાઓ નીકળી પડે છે…
સની લીયોનનો સેલેબ્રીટી તરીકે સ્વીકાર, બીભત્સ ચેનચાળા કરનારાઓ દેશના સ્ટાર. અને દેશનું યુવા ધન તો વર્ષોથી ફિલ્મી દુનિયા પાછળ ગાંડું થતું આવ્યું છે અને થતું રહેશે. પણ પહેલા યુવાનો જે સ્ટાર પાછળ ગાંડા થતા એ સ્ટાર જાહેરમાં આવી બીભત્સ વાતો નહોંતા કરતા. એ સ્ટાર યુવાનોના આદર્શ હતા. હવે જે સ્ટાર આવશે એને પણ આદર્શ માનશે. હવે સની લીયોનની પાછળ પાછળ બીજી પોર્ન એક્ટ્રેસ પણ ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રી માં ઝંપલાવશે. એ જોઇને દેશની દીકરીઓ પોર્ન સ્ટાર બનવાનું સપનું સેવશે ત્યારે પણ તમને તો તેમનો એ નિર્ણય યોગ્ય અને પરિપક્વ જ લાગશે ને? ભાઈ લાગવો જ જોઈએ, દેશ હવે પરિપક્વ છે. લોકોના મનમાં ગંદકી તો હોય એની ના નહીં પણ સ્ટાર્સ દ્વારા થતા આ ગંદકીના ગ્લોરીફીકેશન ને કારણે ગંદકીમાં વધારો નહીં થાય? કે એ બધું સ્વીકાર્ય? પરિપક્વ? એક જ ઘરમાં ભાઈ અને બહેન બંને પરિપક્વ હશે ત્યારે તેમના વચ્ચે પહેલા જેવી સંબંધની મર્યાદા નહીં રહે. એ પણ મિત્રો જોડે કરે એ રીતે એકબીજા જોડે બીભત્સ વાતો અને જોક્સ શેર કરશે જ. એ પણ તમને તો સ્વીકાર્ય જ રહેશે ને? અફકોર્સ વળી, પરિપક્વતા તે આનું નામ !
વિદેશમાં આવી પરિપક્વતા છે જ. ભાઈ અને બહેન, બાપ અને દિકરી એકબીજા સાથે વાતચીત દરમ્યાન બીભત્સ વાતો કે ગાળ બોલી નાંખે છે. અને બીજી પણ એક વાત વિદેશમાં જોવા મળે છે કે બાપ અને દીકરીએ લગ્ન કરવાનો નિર્ણય કર્યો હોય… કે પવિત્ર ગણાતો અન્ય કોઈ સંબંધ આ રીતે ડહોળાતો અવાર નવાર ત્યાં જોઈ શકાય છે, દેશની કોર્ટ આ માટે મંજૂરી ન આપે તો તે સામે પડે છે, અને સમાજ સામે પોતાના આ સંબંધ માટે લડે છે. ઘરની બહાર નીકળતી વખતે આવા લોકોની નજરો નીચી હોતી નથી. આપણા દેશમાં પણ આવું ક્યારેક તો બન્યું જ હશે. એકાદ બે અપવાદ જેવા કિસ્સાઓમાં આવું બન્યું હશે ત્યારે તે લોકોએ છડેચોક તો તેમના આ સંબંધને નહીં સ્વીકાર્યો હોય. અને સમાજે તો એમને આપી શકાય એટલી ઘૃણા આપી જ હશે. અને એથી કદાચ બીજા બે ચાર અપવાદો સર્જાતા બચ્યા પણ હશે. પણ હવે તો પરિપક્વતા આવી છે યુ સી, એટલે બધા લોકો બધું સ્વીકારી લેશે. અરે સ્વીકારવું જ પડશે. નહીં સ્વીકારો તોય વહુ કેર્સ , એ તમને બે ચાર ગાળો દઈને ચાલતા થશે…! શિક્ષક પણ ગુસ્સે થઇ ને વિદ્યાર્થી ને …. ફ * યુ… કહી નાંખશે તો વિદ્યાર્થીને પણ એ સહજ જ લાગશે ને? અફકોર્સ લાગે. પરિપક્વ વિદ્યાર્થી ખરો ને !
હું ફક્ત એટલું જ કહેવા માંગું છું કે પરિપક્વતા અને બિભત્સતા વચ્ચે બહુ મોટી ભેદરેખા છે. આવી બિભત્સતા સ્વીકારવા કે ન સ્વીકારવા સાથે પરિપક્વતા (મેચ્યોરીટી) ને કોઈ નહાવા કે નિચોવવાનો સંબંધ નથી. લોકોના મનમાં ગંદકી હોય છે, અને આવું જોવાથી એ ગંદકી વધે છે. અને આ શોમાં જેટલી હદે બતાવવામાં આવ્યું છે એટલી હદ સુધીના ગંદા વિચારો કે ચેનચાળા બધા લોકોના મનમાં નથી ઉદભવતા હોતા, એટલી હદ સુધી ગંદુ વિચારે એવું ‘પરિપક્વ’ દિમાગ બધા પાસે નથી હોતું, પણ આ શો જોવાથી એમની પણ અક્કલ આવી બાબતો વિષે વિચારવા એક્સટેન્ડ થશે.
સમર્થકો એવું પણ કહેશે કે આના માટે ‘ગંદુ’ શબ્દ ન વાપરો યાર, કામશાસ્ત્ર ના આ દેશમાં આ બધું ગંદુ ક્યારથી થઇ ગયું? હા, ગંદુ નથી. એક લીમીટ સુધી ગંદુ નથી, પણ ક્યાં અટકવું એની તો ખબર હોવી જોઈએ ને? લીમીટ બહારનું અને અયોગ્ય પ્લેટફોર્મ પર કહેવાયેલું હશે એને હું માત્ર ગંદુ જ નહીં, ભદ્દદુ પણ કહીશ.
૧૭ /૧ / ૨૦૧૫ ના રોજ ફિલ્મ અભિનેતા કે કે મેનન GSTV ચેનલની મુલાકાતે આવ્યા. ત્યારે મેં GSTV વેબસાઈટ માટે તેમનો ઇન્ટરવ્યુ લીધો હતો. થયું કે આપની સાથે પણ એ ઇન્ટરવ્યુ શેર કરું! તો લો આ કર્યો ! કે કે મેનન તેમની આવનારી ફિલ્મ ‘રહસ્ય’ ને પ્રમોટ કરવા આવેલા. ફિલ્મ સંબંધિત મોટાભાગના પ્રશ્નો GSTV ચેનલ પરના તેમના ઇન્ટરવ્યુ માં આવરી લેવાયા હોવાથી એ ફિલ્મ વિષે પૂછી શકાય એવા ઝાઝા કોઈ પ્રશ્નો બચ્યા નહોંતા. છતાં જે ન પૂછાયા હોય એવા પ્રશ્નો સહીત કેટલાક એ ફિલ્મ સિવાયના પ્રશ્નો પૂછીને આ બંદાએ ઇન્ટરવ્યુ લઇ નાંખ્યું. અહીં પેલ્લો અને છેલ્લો આભાર અમારા વેબ હેડ કુણાલ પંડ્યાનો માનવો પડે, જેમણે મને આ જવાબદારી સોંપી.
પ્રિન્ટ અને ઇલેક્ટ્રોનિક મીડિયામાં લખવાની ભાષા અહીં લખું છું એના કરતા જુદી અને ડીસન્ટ હોય, માટે એ ઇન્ટરવ્યુ જીએસ. ની વેબસાઈટ પર ડીસન્ટ રીતે મુકાયો છે, અર્થાત ફક્ત પ્રશ્નો અને એના ટૂ ધી પોઈન્ટ જવાબ. પણ અહીં એક્સકલુઝીવલી ખાસ તમારા માટે, પ્રશ્નો અને જવાબો સહીત ક્યાંક ક્યાંક મારી ટીપ્પણીઓ અને બ્રેકેટસ નો તડકો !
હું ઇન્ટરવ્યુ માટે કે કે મેનન આગળ પ્રગટ થયો ત્યારે એ ખૂબ ઉતાવળમાં હતા. લગભગ ઉભા જ થવા જતા હતા, ત્યાં મેં એમને બેસાડ્યા. અને કહ્યું, “અ વેરી સ્મોલ ઇન્ટરવ્યુ ફોર અવર વેબસાઈટ સર! ” કે કે સસ્મિત બેસતા બોલ્યા, “વેરી સ્મોલ, રાઈટ? પહેલે દો લબ્ઝ કાફી ઈમ્પોર્ટન્ટ હોતે હૈ… રીમેમ્બર ! ” જવાબમાં મારું હાસ્ય અને પહેલો જ પ્રશ્ન – પ્રશ્ન : ફિલ્મનું ટ્રેલર જોતાં તે આરૂષી મર્ડર કેસ પર આધારિત હોય એવી લોકોની અટકળ છે ત્યારે આ કેસ સાથે જોડાયેલ તલવાર ફેમિલીની આ ફિલ્મ પ્રત્યે શું પ્રતિક્રિયા છે ?
જવાબ : અમે તલવાર ફેમિલીને આ ફિલ્મ દેખાડી છે અને એમને આ ફિલ્મ સામે કોઈ વાંધો નથી. અને જો આ પ્રકારનો આ એકલો કેસ હોત તો તમે કહી શકો કે આ ફિલ્મ એ ઘટના પર આધારિત છે, પણ એવું નથી.
પ્રશ્ન : ‘રહસ્ય’ ફિલ્મમાં દિગ્દર્શક મનીષ ગુપ્તા સાથે કામ કરવાનો અનુભવ કેવો રહ્યો ?
અહીં કે કે હસ્યા, જાણે એવું વિચારી ને કે સાલું આ તે કેવો પ્રશ્ન ? અનુભવ તો સારો જ હોય ને યાર ? અને જવાબ પણ એ જ આપ્યો કે … “અનુભવ સારો રહ્યો. જેવો બીજા દિગ્દર્શકો સાથે હોય છે એવો જ સારો અનુભવ.” મને થયું કે આ ફિક્કા સવાલનો ફિક્કો જવાબ અહીં પૂરો થયો હશે પણ ત્યાં જ આવ્યો કહાનીમાં ટ્વીસ્ટ ! અને તેમણે કહ્યું, ” છતાં આ દિગ્દર્શક માટે હું એવું કહી શકું કે આ દિગ્દર્શકનું ફોકસ ફક્ત એની ફિલ્મમાં હતું. જે ખૂબ સારી વાત છે, અને એવું આજકાલ બહુ ઓછું જોવા મળે છે. બીજા દિગ્દર્શકોનું ફોકસ ફિલ્મ કરતા વધારે બીજી ઘણી બાબતોમાં હોય છે. ( અહીં “બીજી ઘણી બાબતો” પર સ્ટ્રેસ હતું , પોઝ હતું, અને મારી સામે એક સ્માઈલવાળું લુક હતું – જાણે કહી રહ્યા હોય કે “યુ નો વ્હોટ આઈ મીન !” બ્રેવો કે કે ! મેઈનસ્ટ્રીમ બોલીવૂડના ટોપના એક્ટર તરીકે આવી વાતનો ખુલાસો કરવો એ મારા મતે બહુ મોટી વાત છે.
મી વિથ કે.કે. મેનન…
પ્રશ્ન : શું તમારો બોલીવૂડમાં કોઈ મેન્ટર છે ?
જવાબ : હું નસીર (નસીરુદ્દીન શાહ ) ને મારા ગુરુ માનું છું. સાથે ઘણું કામ કર્યું છે, થીયેટર પણ કર્યું છે, અને તેઓ મારા ‘અનઓફીશીયલ’ ગુરુ છે. એમની જોડેથી હું ઘણું શીખ્યો છું, થીયેટર કરતી વખતે એમના શીખવાડ્યા વગર હું એમની જોડેથી ઘણું શીખ્યો છું. એકલવ્ય ની જેમ ! એમના શીખવાડ્યા વગર હું એમની જોડેથી ઘણું શીખી ગયો.
પ્રશ્ન : શું તમારો કોઈ ડ્રીમ રોલ છે ?
જવાબ : હું ડ્રીમ અને રોલ બંનેને અલગ રાખું છું.
પ્રશ્ન : કોઈ પ્રિય અભિનેતા કે અભિનેત્રી ?
જવાબમાં કે કે બોલી ઉઠ્યા, “યાર… યે ક્યોં કર રહે હો… ક્યોં મુજે ફસાના ચાહતે હો… ” જવાબમાં પછી તે બધા જ દિગ્ગજ નામ બોલી ગયા, અને એ પણ ફક્ત જુના !
જવાબ : ઘણા બધા ગમતા કલાકારો છે, જ્યારથી ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રી શરુ થઇ ત્યારથી લઈને અત્યાર સુધી કેટલા બધા કલાકારો છે જેમકે બલરાજ સહાની, બચ્ચન સાહેબ, નસીર, ઓમ પુરીજી જેવા ઘણા કલાકારો છે એમાંથી ચોક્કસ કોઈ એક નામ લેવું અઘરું છે.
પ્રશ્ન : ફિલ્મ ‘રહસ્ય’ બોલીવૂડની બીજી મર્ડર મિસ્ટ્રી કરતા કઈ રીતે અલગ છે?
જવાબ : આજે ફિલ્મના નામે નોન-સેન્સ ઘણું બને છે. તો આ ફિલ્મ એવી નથી એટલે સૌપ્રથમ તો આ ફિલ્મ એ રીતે જ અલગ થઇ ગઈ, અને આ એવા પ્રકારની ફિલ્મ છે જેમાં એક જગ્યાએ જ્યાં રહસ્ય ખુલ્લુ પડી જાય પછી પણ તમને આ ફિલ્મ એટલી જ જકડી રાખશે.
પ્રશ્ન : તમે કઈ ફિલ્મને વધારે સફળ માનો છો ? જેનું બોક્સ ઓફીસ કલેક્શન સારું હોય એવી ફિલ્મને કે જેને વિવેચકોની પ્રશંસા પ્રાપ્ત થઇ હોય એવી ફિલ્મને ?
જવાબ : આ બંને બાબતો સાથે ચાલવી જોઈએ. બંને બાબતો જુદી છે એ જ દુઃખની વાત છે. હું એવું માનું છું કે વિવેચકોની પ્રશંસા વગર બોક્સ ઓફીસ કલેક્શન થવું જ ન જોઈએ. જો કોઈ વસ્તુનું કોઈ સ્તર જ ન હોય તો એ શા માટે વેચાવી જોઈએ? શું તમે સડેલું રીંગણ ખરીદશો ? પણ જો હું સડેલા રીંગણનું સારું પેકેજીંગ કરી લઉં તો કદાચ તમે એને ખરીદી પણ લો. તમારી પાસે પૈસા છે તો તમે સડેલા રીંગણ ને વેચવા માટે એક અલગ પેકેજીંગ ડીપાર્ટમેન્ટ બનાવી દીધું. આ નાજાયઝ ને જાયઝ બનાવવાનો એક રસ્તો છે. મારું માનવું છે કે જે સારી વસ્તુ છે એ જ વેચાવી જોઈએ, બાકી બધું દંભ અને દેખાડો છે. બાકી સબ ઢકોસલા હૈ…
પ્રશ્ન : તમારું આ યુનિક નામ શું સૂચવે છે ?
જવાબ : ચાઇનીઝ ભાષામાં કે કે નો અર્થ વ્હીકટરી અર્થાત વિજય એવો થાય. મારું નામ પણ એ જ સૂચવે છે.
પ્રશ્ન : ‘રહસ્ય’ ઉપરાંત આપની બીજી આવનારી ફિલ્મો કઈ કઈ છે?
જવાબ : આ ફિલ્મ ‘રહસ્ય’ સૌથી પહેલા રીલીઝ થશે, ઉપરાંત ‘બેબી’ ફિલ્મમાં મેં એક કેમિયો કર્યો છે, એ સિવાય ‘બોમ્બે વેલવેટ’ માં પણ એક સ્પેશીયલ અપીયરન્સ છે ઉપરાંત ‘સાત ઉચક્કે’ અને ‘સન પીછત્તર’ જેવી ફિલ્મો છે. પણ સૌથી પહેલા તો ‘રહસ્ય’ આવશે અને મને લાગે છે કે આ ફિલ્મ સારી ચાલશે પણ ખરી. (સબસે પહેલે તો રહસ્ય લગેગી… ઔર મુજે લગતા હે કે બોહોત સહી તરીકે સે લગેગી.. )
મહેશ ભટ્ટના ઘણા ગીતોમાં રસ્તા પર ના વણઝારા ગીતો ગાતા હોય.. અને એમના શબ્દો પ્રેમી યુગલની ભાવનાઓની વાચા બનતા હોય.
યાદ કરો આશિકી ફિલ્મનું “તું મેરી ઝીંદગી હૈ..” માં પણ વણઝારા અને એમાંય મુખ્યત્વે એક નાની ક્યુટ છોકરી આ ગીત ગાય છે, પછી ભટ્ટ કેમ્પનું જ બીજું મુવી ‘નાજાયઝ’ નું મારું અતિપ્રિય ગીત “અભી ઝીંદા હું તો જી લેને દો’ માં નસીરુદ્દીન રસ્તે ગઈ રહેલા લોકો સાથે જોડાય છે. હજુ યાદ કરીશ તો આવા બીજા મીનીમમ ૫ ગીતો તો મળી જ આવશે. આ ગીત, ” જબ જબ પ્યાર પે પહેરા હુઆ હૈ..” મુઝરામાં ગવાઈ રહ્યું છે, તવાયફો નાચી રહી છે અને પ્રેમી યુગલની લાગણીને વાચા મળી રહી છે. ભટ્ટની ફિલ્મો માં આવતી કોમન બાબતો વિષે તો હું આખી લેખોની હારમાળા લખી શકું. પણ અત્યારે તો ફક્ત બીજી એક જ વાત કરીને વિરમીશ… એ બીજી વાત એ કે ઘણી ભટ્ટ કેમ્પ ફિલ્મમાં વિષય તરીકે એવું બતાવાયું છે કે વેશ્યાવૃત્તિ માં ધકેલાયેલી યુવતી સાથે હીરો પ્રેમમાં પડે , સમાજનો સામનો કરે અને એ યુવતીને એ દલદલમાંથી બહાર કાઢે. આ વિષય સાથેની સૌથી પોપ્યુલર ફિલ્મ એટલે ‘સડક’. ઉપરાંત ભટ્ટ કેમ્પની જ સલમાન સ્ટારર ‘બાગી’ અને આ પ્રકારની એમની સૌથી લેટેસ્ટ હિમેશ સ્ટારર ‘કજરારે’ જે પૂજા ભટ્ટે જ ડીરેક્ટ કરેલી. આ વિષય સાથેની બીજી પણ કેટલીક ફિલ્મો ભટ્ટ કેમ્પમાં બની છે જેમકે ઇમરાન હાશ્મી સ્ટારર ‘આવારાપન’. પણ આ દરેક ફિલ્મમાં મને સૌથી વધુ ખૂંચતી બાબત એક જ છે, કે દરેક ફિલ્મમાં હિરોઈન વેશ્યાવૃત્તિ માં ધકેલાઈ તો હોય પણ છતાં પ્યોર રહી હોય. એનું શિયળ લુંટાયું ના હોય. આવું દર્શાવવા પાછળનું કારણ હું એમ સમજુ છું કે ભારતના લોકો કે પુરુષો એક ડહોળાઈ ગયેલા શરીરવાળી છોકરીને હિરોઈન તરીકે ન સ્વીકારે એવું આ ફિલ્મ મેકર માનતા હશે. વેલ, કદાચ તેમણે રિસ્ક ઉપાડીને એવું દર્શાવ્યું હોત કે હીરોઈનનું શિયળ લુંટાઈ ચુક્યું છે છતાં હીરો એને સ્વીકારી રહ્યો છે તો કદાચ સમાજમાં એની સારી છાપ પણ પડી શકી હોત. વિવિધ સંસ્થાઓ સહીત સરકાર યુવાનોને પ્રોત્સાહિત કરવા સ્કીમો કાઢે છે કે એક વેશ્યાને પરણો તો તમને બિરદાવવા આટલા રૂપિયા આપવામાં આવશે. છતાં ભાગ્યે જ કોઈ યુવાન આ સ્કીમનો લાભ લે છે. અથવા જે લે છે એને કદાચ રૂપિયામાં જ રસ હોય છે. સરકારને બદલે ફિલ્મોએ આ કામ કર્યું હોત તો રૂપિયા આપ્યા વગર પણ સમાજમાં આ સુધારો થઇ શક્યો હોત, અને એ લગ્નો પણ કરોડો રૂપિયામાં ન ખરીદી શકાય તેવી લાગણીવાળા સંબંધોમાં પરિણમ્યા હોત. પણ એક કેલ્ક્યુલેટેડ ફિલ્મ મેકર એવું રિસ્ક શું કામ લે?
અને આ ધંધામાં ધકેવાયેલી છતાં પ્યોર રહેલી સ્ત્રીને પ્રત્યે તો કોઈ પણ સામાન્ય પુરુષને લાગણી ઉપજે, એમાં વળી શું મોટી વાત. આ ધંધાનો સંપૂર્ણપણે ભોગ બનેલી કોઈ છોકરીને જો અપનાવામાં આવે તો જ વિષય સાર્થક થયો ગણાય. અને ત્યારે જ હીરો ની અનન્ય લાગણીનો પરિચય થાય.
હવે ગીત તરફ આગળ વધીએ… આ ગીતમાં નદીમ શ્રવણની ખુબ જ કર્ણપ્રિય કમ્પોઝીશન છે, અને ગીતકાર સમીરે પણ સરળ શબ્દોમાં અદભુત વાત કરીને બાજી મારી છે. ઇન્ડીયન કલ્ચર પ્રમાણે કોઈ છોકરા છોકરી પ્રેમમાં પડે એ ટોક ઓફ ધ ટાઉન ગણાય છે. અને પાછા નાત જાતના સીમાડાઓ પણ અનેક. અરે એની ચરમસીમા તો જુઓ, ક્યારેક છોકરો છોકરી એક જ નાત ના હોય છતાં માં-બાપને પરિવાર અનુકુળ ન આવતું હોય એટલે લગ્ન ન થવા દેતા હોય. આવા સીમાડાઓને કારણે જ ભારતમાં મહાન પ્રેમકથાઓ જન્મ લે છે. એની ખાતરી કરવા તમે તમારા જ મિત્ર વર્તુળમાં કે રીલેટીવ્સમાં જોઈ જોજો, તમને ૧૦ માં થી ૩ યુગલો તો ઓછામાં ઓછા એવા જોવા મળશે જેમણે પ્રેમ લગ્ન કર્યા હશે અને એ માટે તેઓ સમાજ સામે લડ્યા હશે કે માં-બાપના વિરોધનો સામનો કર્યો હશે. મુખડામાં એક ખુબ જ સુંદર વાત કરાઈ છે કે આવી રોક ટોક થાય છે ત્યારે પ્રેમીઓનો સંબંધ વધુ ગાઢ થાય છે. એનું સીધું અને સ્પષ્ટ કારણ એક જ છે કે બે માંથી એક જણ આ લડાઈમાં એક ડગલું પણ ભરે તો બીજાને એના માટે ભારોભાર માન અને ગર્વ ઉપજે. છોકરીને જાણ થાય કે છોકરાએ એના માટે પોતાના ઘરમાં ઝગડો કર્યો હતો તો છોકરી છોકરા પર વધુ આફરીન થઇ જાય.. એ તો પછી એના પ્રેમીને વ્હાલથી ભરી મુકે. અને એનાથી પ્રેરિત થઈને પોતે પણ આ લડાઈમાં બે ડગલા આગળ વધે, અને આવી રીતે જ ડગલા ભરતા ભરતા પ્રેમીઓ એમની મંઝીલ સુધી પહોંચી જતા હોય છે. અને આ સફરમાં તેઓ એકબીજાનું મહત્વ પણ સમજતા થાય છે. એકબીજાને ગુમાવવાનો વારો આવશે તો એમના પર શું વીતશે એ પણ આ સફરમાં તેમને સમજાઈ ગયું હોય છે…
“જબ જબ પ્યાર પે પહેરા હુઆ હૈ,
પ્યાર ઔર ભી ગહેરા…ગહેરા… હુઆ હૈ,
દો પ્યાર કરને વાલો કો જબ જબ દુનિયા તડપાયેગી..
મુહબ્બત…. બઢતી જાયેગી….
કુછ ભી કર લે દુનિયા… યે ના મીટ પાયેગી…
મુહબ્બત …. બઢતી જાયેગી….
હો…. જબ જબ પ્યાર પે પહેરા હુઆ હૈ…. “
પ્રેમ એ સાહજિક છે અને એથી વિશેષ એ પ્રાકૃતિક છે. જેમ વાદળોનું વરસવું, વીજળીનું ચમકવું , ફૂલોનું મહેકવું અને બુલબુલનું ચાહેકવું એ પ્રકૃતિનો નિયમ છે ,એમ પ્રેમ થવો એ પણ એટલું જ પ્રાકૃતિક છે. ઘણા લોકો આ પ્રેમીઓને આગળ વધતા અટકાવવા માટે આગળ વધે છે, તેમના પર શામ ડામ દંડ ભેદ અપનાવે છે, છતાં એ પ્રેમીઓનો નિર્ણય અફર હોય છે. અને પછી લોકો એવું કહે છે કે સાલાઓ કેવા છે? આટલું બધું થયું છતાં સુધારતા નથી, મરવા તૈયાર છે, પણ એક બીજાને છોડવા માટે નહીં. મૂરખા છે ને સાલાઓ? અરે ભાઈ, એ મૂરખા નથી, તું મુરખો છે. એમનો પ્રેમ એ તો ઈશ્વરે આ ધરતી પર પાથરેલું સૌન્દર્ય છે. અને ઈશ્વર પોતાની સૌથી સુંદર રચના એટલી નબળી થોડી બનાવે કે જેને કોઈ પણ આવીને નષ્ટ કરી જાય ! ઈશ્વરે મોકલેલા આ વાદળો તો વરસવાના જ… ભરપૂર વરસવાના… અને પછી વીજળીના કડાકા પણ થવાના… ઈશ્વરે મોકલેલા આ પ્રેમીઓ પણ એકબીજાના થઈને જ રહેવાના… એકબીજામાં સમાઈને મહેક્વાના … અને પ્રેમની વાતો કરીને ચહેકવાના…
“બાદલ કો બરસને સે, બીજલી કો ચમકને સે
કોઈ ભી રોક ના પાયેગા… કોઈ ભી રોક ના પાયેગા..
ફૂલોં કો મહેકને સે… બુલબુલ કો ચહેકને સે
કોઈ ભી રોક ના પાયેગા… કોઈ ભી રોક ના પાયેગા..
જબ જબ ઉલ્ફત કી રાહોં મેં દુનિયા દીવાર ઉઠાયેગી ,
મુહબ્બત… બઢતી જાયેગી…
હો…. જબ જબ પ્યાર પે પહેરા હુઆ હૈ…. “
પ્રેમીઓની મિલકત એમનો પ્રેમ જ છે, અને આ મિલકત કોઈ ન લૂંટી શકે. લૂંટી લૂંટી ને કોઈ શું લૂંટશે. જમાનો તેમને એકબીજાથી અલગ કરી દેશે, ઝંઝીરોમાં બાંધી દેશે, પણ એથી કાંઈ તેમણે એકબીજાને આપેલા વાયદાઓ થોડા બંધાઈ જશે. અરે પરાકાષ્ઠાએ જઈને તમે તેમને અલગ કરી લો તોય એ વાયદાઓની પરાકાષ્ઠા.. એ પ્રેમની.. યાદોની.. પરાકાષ્ઠા બે ડગલા આગળ જ રહેવાની. એનું કારણ પણ બહુ સરળ છે કે નફરત ની પરાકાષ્ઠા કરતા પ્રેમની પરાકાષ્ઠા વધુ શક્તિશાળી હોય છે. પ્રેમીઓને જુદા કરવા અશક્ય છે. દુનિયાની મોટામાં મોટી તાકાત પણ આ કામ ન કરી શકે અને ન જ કરી શકે. એમને જુદા કરવા તમે એમને દીવાલમાં ચણી દેશો તોય એ હૃદય છેલ્લા ધબકારા સુધી એકબીજા માટે જ ધબકતા રહેશે, અને એકબીજા માટે ફના થવાના ગૌરવ સાથે આ હ્રદય ધબકતા બંધ થશે. અને એ દીવાલ, કે જ્યાં એ ચણાયા હશે, કે એ જમીન જ્યાં એ દફનાવાયા હશે… એ જગ્યા સદીઓ સુધી પ્રેમનું પ્રતિક બની ને રોશન થયા કરશે. આવનારી અનેક જનરેશન્સ તેમને આદર્શ પ્રેમી તરીકે યાદ કરશે… ગામડાના ડાયરાઓમાં એમને યાદ કરવામાં આવશે, બોલીવૂડની ફિલ્મોમાં એમને કંડારવામાં આવશે… અને પ્રેમીઓના ટેક્સ્ટ મેસેજીસમાં એમના ઉલ્લેખ આવશે, કોઈ પોતાની પ્રિયતમાના મુખે રોમિયો સંબોધન સાંભળીને હરખાશે તો કોઈ છોકરી ને કોઈ દીવાનો પોતાની જુલિયટ કહેશે ત્યારે એ છોકરી તો શું સાચે સાચી જુલિયટ પણ પોતાનો જન્મ સાર્થક થયેલો ગણશે.
જેના પ્રેમમાં અઢળક પઝેસીવનેસ પડેલી છે, તેવા લોકો માટેનું આ ગીત છે. બિલકુલ આ જ પ્રકારનું બીજું એક ગીત બોલીવૂડમાં વર્ષ ૨૦૦૫ માં આવ્યું હતું. ફિલ્મ હતી ‘ઝહેર’ અને ગીત હતું ..” અગર તુમ મિલ જાઓ” . જરા એ ગીતના શબ્દો યાદ કરો… “અગર તુમ મિલ જાઓ.. ઝમાના છોડ દેંગે હમ.. તુમ્હે પાકર ઝમાને ભર સે રિશ્તા તોડ દેંગે હમ” , આ તો મુખડું થયું, હવે પહેલો અંતરો યાદ કરો, “બીના તેરે કોઈ દિલકશ નઝારા હમ ન દેખેંગે.. તુમ્હે ના હો પસંદ ઉસકો દુબારા હમ ન દેખેંગે, તેરી સુરત ન હો જિસમેં વો શીશા તોડ દેંગે હમ” આપણે આજે જે ગીતની વાત કરવાના છીએ એ ગીત અને ‘ઝહેર’ ફિલ્મના આ ગીત માં ઘણું સામ્ય છે, બંને ગીતમાં સામેના પાત્રની પઝેસીવનેસને પોષવાની વાત છે. પઝેસીવનેસની વ્યાખ્યા પણ દરેક વ્યક્તિ જુદી જુદી રીતે કરતુ હોય છે. કોઈ વ્યક્તિ પ્રેમી પર પોતાનું માલિકીપણું દાખવવાને પઝેસીવનેસ કહે છે, તો કોઈને મતે પઝેસીવનેસ એટલે પ્રેમી પક્ષે પોતાના હકો ભોગવવા. તો આ વ્યાખ્યા ને સમર્પિતભાવ હેઠળ પણ આવરી શકાય. પ્રેમ જયારે નવો નવો હોય ત્યારે એમાં સમર્પિત ભાવ ખૂબ હોય. સામેના પાત્ર માટે થઈને જતું કરવું ખૂબ સહેલું હોય, અને એને વાતે વાતે મનાવવું પણ ગમે. અને આવું હોવાનું એક કારણ ઇન્સીકયોરીટી છે. પછી સંબંધ જુનો થતો જાય તેમ ઇન્સીક્યોરીટી દૂર થવા લાગે… એટલે સમર્પિત ભાવ નો પણ નાશ થવા લાગે. પછી તકલીફ એ પાત્રને પડે જેને સમર્પિત ભાવ ધરાવતો પોતાનો પ્રિયજન માફક આવી ગયો હોય. પોતાને પ્રેક્ટીકાલીટી અને પઝેસીવનેસ નું જ્ઞાન આપતો પ્રિયજન એને ક્યાંથી માફક આવે? કારણ કે એક સમયે એ જ પ્રિયજન એને એવું કહેતો હોય કે…
“જો તુમકો હો પસંદ વહી બાત કરેંગે
તુમ દિન કો અગર રાત કહો રાત કહેંગે…”
આ ગીતના પહેલા અંતરામાં (એટલે કે હવે પછીની ચાર લાઈન્સમાં ) જે વાત છે એને હું દરેક પુરુષના દિલની તમન્ના તરીકેઓળખાવીશ. માત્ર પુરુષ ડોમિનેટીંગ ક્યારેય નથી હોતો. સમગ્ર વિશ્વનો આ સર્વકાલીન નિયમ છે કે બંને પાત્રમાંથી જે વધુ શક્તિશાળી કે સબળું હોય એ જ ડોમિનેટીંગ બનતું હોય છે.મારા મતે સ્ત્રીમાં ડોમિનેટીંગ તત્વ પુરુષ કરતા વધુ હોય છે, જયારે પુરુષના હ્રદય સંવેદનાનું ભૂખ્યું હોય છે. એ ભાંગી પડે ત્યારે તેને સ્ત્રીનો સાથ જોઈએ. સ્ત્રીના ખોળામાં માથું રાખીને તેને પોતાના દુઃખ હળવા કરવા હોય છે. આ રીતે સરળતાથી તે પોતાની જાતને સ્ત્રીના ખોળામાં સમર્પિત કરી દેતો હોય છે. દુનિયાનો ગમે તેટલો મોટો ખેલાડી પણ પોતાની બધી બાજીઓ સ્ત્રી આગળ ખુલ્લી પાડી દેતો હોય છે. આપણે સૌ દુનિયાના દરેક સંબંધમાં વત્તે ઓછે અંશે આશાઓ સેવતા હોઈએ છીએ. પુરુષને સ્ત્રી પ્રત્યે આ એક બહુ મોટી આશા રહેલી હોય છે કે એ તેને ઝખ્મો પર મરહમ લગાડી આપે. અને જે સ્ત્રી આ કામ કરે છે, એને પુરુષ છડે ચોક એ વાતનું ક્રેડીટ આપે જ છે. તમે ઘણા દાદાઓને એવું કહેતા સાંભળ્યા હશે કે તમારી દાદીએ મને ન સંભાળ્યો હોત તો આ બંદો તો ક્યારનોય ખુદાને પ્યારો થઇ ચુક્યો હોત…
“દેતે ન આપ સાથ તો મર જાતે હમ કભી કે
પૂરે હુએ હૈ આપસે અરમાન ઝીંદગી કે
હમ ઝીંદગી કો આપકી સૌગાત કહેંગે
તુમ દિન કો અગર રાત કહો રાત કહેંગે.. “
મેં પ્રેમને હંમેશા ચરમસીમાએ જ જોયો – ઓળખ્યો છે. અને મારા માટે પ્રેમની વ્યાખ્યા એ જ છે કે સમર્પિત થઇ જવું અને સમર્પિતભાવ ભોગવવો. અહીં એવું બિલકુલ ન સમજતા કે આ જ સાચો પ્રેમ છે એવું હું કહી રહ્યો છું. ઇન ફેક્ટ હું તો કબૂલું છું કે સંપૂર્ણ સમર્પિતભાવનો આગ્રહ રાખવો એ ખોટી વાત છે. પણ સાચો ખોટો જેવો છું એવો પ્રગટ થવાનો અત્રે મેં પ્રયત્ન કર્યો છે. હું પઝેસીવ પણ ઘણો અને ઉપર વાત કરી તેમ ઝખ્મો પર મરહમની ઝંખનાવાળો પણ ખરો. છતાંયે સામેના પાત્રની લાગણીઓને સમજવાનો આગ્રહી પણ ખરો. જો કોઈ પોતાની લાગણીઓ કહી શકતું ન હોય તો આપણે સામેથી એ વાતનો ઉલ્લેખ કરી દેવાય. હું એવું કરી શકું છું કે કેમ એની ખબર નથી, પણ એટલી ખબર છે કે આ ગીત ખુબ જ મીઠડું છે, અને તરબતર કરી દે તેવું છે. ઇન્જોય એવરી મુમેન્ટ ઓફ લવ… એન્ડ ટ્રાય ટૂ કીપ ઓલ ધી પ્રોમીસીસ યુ ગીવ…
તું નહીં આવે તો મારે આવવું પડશે, બહુ સમય થઇ ગયો , હવે તો મળવું જ પડશે. સાંજે છુટા પડેલા અને હવે તો રાત પડી ગઈ. તે કહ્યું કે સાંજે તો મળી છું હવે ફરી રાતે ન મળું. મેં કહ્યું કે હું તો રહી જ નહીં શકું એટલે આવી જઈશ, તારી પાસે.. તું જ્યાં હોઈશ ત્યાં…
” તેરે દર પર સનમ ચલે આયે..
તું ના આયા તો હમ ચલે આયે…”
બે પ્રેમી પંખીડાનો આવો જ કોઈ મીઠડો સંવાદ મનમાં આકાર લેવા માંડે છે જયારે આ ગીત નું મુખડું સાંભળું છું. ગીતો માં જોકે વાર્તા નથી હોતી, પણ મને સંભળાય છે. જેમકે થીયેટર કરનારા લોકો એક બાબત ખૂબ કહેતા હોય કે નાટકની સ્ક્રિપ્ટમાં બીટવીન ધી લાઈન્સ વાંચવું જોઈએ, એટલું જ નહીં એ બીટવીન ધી લાઈન્સ સમજીને એને નાટકમાં કે અભિનયમાં ઈમ્પ્લાન્ટ પણ કરવું જોઈએ. આ ‘ બીટવીન ધી લાઈન્સ’ વાળી વાત જોકે અમુક અંશે જ સાચી છે. અમુક કેસીસમાં ઠીક છે પણ આમાં તો ગાંડરિયો પ્રવાહ ચાલે. જ્યાં કશું બીટવીન ધી લાઈન્સ હોય જ નહીં ત્યાંથી પણ લોકો મન ફાવે તેવા અર્થ કાઢે, અને પછી પોતે ઇન્ટેલેકચ્યુઅલ હોવાનો ઈગો સંતોષે. વેલ, ગીતોમાંથી સંવાદો કે વાર્તાઓ શોધીને મારે કોઈ ઈગો નથી સંતોષવો, કે મારો એવો કોઈ દાવો પણ નથી કે આ લાઈનનો ચોક્કસપણે આ જ અર્થ છે. ખરેખરમાં તો કળા લોક ભોગ્ય હોય એટલે જેને જે અર્થ કાઢીને પોતાની રીતે આનંદ લેવાની છૂટ હોય છે. હું મારો એ હક ભોગવું છું, થોપતો નથી. ચાલો ત્યારે મુખડા પરથી હવે પહેલા અંતરા તરફ જઈએ…
બધી આશાઓ તારી સાથે જ સંકળાયેલી હતી ત્યારે તને ગુમાવ્યા બાદ કોઈ આશા કેવી રીતે સેવી શકું. હા, તને પામવાની આશા જરૂર સેવી શકું , અને એ હતી પણ ખરી. ક્યારેક ઝંખનાઓનું રૂપ ધારણ કરતી આશા તો ક્યારેક જરૂરીયાતોનું. ક્યારેક આ આશા જ જીવનનું ધ્યેય બની જતી. તો ક્યારેક જીવનની વિભાવના. હા, તને પામવા માટે ખૂબ તરસ્યો છું, આ તરસ થી ખૂબ તડપ્યો છું, એટલો તડપ્યો કે તડપતા હોવાનો અહેસાસ જ જતો રહ્યો, એટલો તરસ્યો કે તરસ્યા હોવાની વાત જ ભુલાઈ ગઈ… આશા હજુ છે કે કેમ એ તો વિરહની વેદનામાં ઝૂરતી આંખોને જ ખબર… હું તો ફક્ત એટલું જ જાણું છું કે હવે પગ ડગમગાવા લાગ્યા છે, અને એ ડગમગાતા પગ મને નિત્ય લઇ જાય છે, તારી તરફ….
“બિન તેરે કોઈ આસ ભી ના રહી
ઇતને તરસે કે પ્યાસ ભી ના રહી
લડખડાયે કદમ ચલે આયે …”
જે સમયમાં તારો સાથ રહેતો… તારા વગર ખાલી પડેલો એ સમય મારા પર હસે છે. પોતાના જ દુઃખ ને નિર્દયતાથી હસી કાઢવાની મારી આદત તું ક્યાં નથી જાણતી. અને હવે તો આ સમય પણ મારી એ પ્રકૃતિ જાણી ગયો છે એટલે એ મારી સાથે મારી જેવો જ મજાક કરે છે. સાલ્લો, તારા વગર મારી થયેલી હાલત પર એ હસે છે. અને સાચું કહું? એનું એ હસવાનું મને બહુ ડંખે છે. સમય વિષેની આ વાતો પાછળ કદાચ મારું મન જ જવાબદાર હોય. હું મન થી મજબૂત હોઉં તો આવું કશું ન થાય, પણ હું તો મનથી મજબૂર છું એટલે આવું થશે જ એવું ધારીને એ પરિસ્થિતિ છોડીને હું દોડી આવ્યો. હા,હું તારી પાસે દોડી આવ્યો….
“ઇસ સે પહેલે કે હમ પે હસતી રાત
બનકે નાગિન જો હમકો ડસતી રાત
લેકે અપના ભરમ ચલે આયે….”
આ ગીતના બે વર્ઝન છે. એક કુમાર સાનુના અવાજમાં અને બીજું સાધના સરગમના અવાજમાં. બંને વર્ઝનમાં પહેલો અંતરો “બિન તેરે કોઈ આસ ભી ના રહી..” કોમન છે. પણ બીજો અંતરો અલગ છે. સાધના સરગમના અવાજમાં ગવાયેલો બીજો અંતરો હવે જોઈએ..
તારી પાસે દોડી આવવું ક્યારે સહેલું હતું? મારા એક એક ડગલે હૃદય સો સો ધબકારા લેતું હતું. અને ખાસ તો એ ડર હતો કે પાયલના અવાજનો ઘોંઘાટ કોઈ સાંભળી ના લે. તોય એ જોખમ ઉપાડીને હું દોડી આવી… તારી પાસે… વાહ ! કેવી અદભુત લાઈન્સ!
“દિલ કો ધડકા લગા થા પલ પલ કા..
શોર સુન લે ના કોઈ પાયલ કા
ફિર ભી તેરી કસમ ચલે આયે…”
ગીત ખૂબ જ મીઠડું અને સુરીલું છે. બંને વર્ઝન હાર્ટ થ્રોબ છે. અત્રે એ કબૂલવું રહ્યું કે પૂજા ભટ્ટ મારી પ્રિય છે, એટલે મારા માટે તો આ ગીતનું પિક્ચરાઈઝેશન પણ એક લહાવો છે.
બસ એ જ લિ. યુવરાજ 