Uncategorized

રૂદન

એક માણસને રડવું હતું

છાતીમાં સહેવાય નહીં એટલું દુઃખ હતું

પણ આંખોને આંસુ સાથે વેર હતો

એણે જુના ફોટાઓ માં ગુમાવેલી વ્યક્તિઓ જોઈ

યાદોમાં ખોવાઈ જોયું

પોતાના હૃદયમાં ડોકાઈ જોયું

વાસ્તવ ફિલ્મનો અંત જોયો.. લગભગ ત્રણ વાર..

એ દ્રશ્યમાં તો એ હંમેશા રડ્યો છે..

છતાં આ વખતે તો ગળે ડૂમો પણ ન આવ્યો..

એ વર્ષમાં મેક્સીમમ ચાર વખત રડે છે,

એ પણ મોસ્ટલી કોઈ ફિલ્મ જોતી વખતે..

એની રીયલ લાઈફમાં ઈનફ ટ્રેજેડીઝ છે.. છતાં !

એણે દીવાલ પર માથું પછાડી જોયું,

એણે તકીયાથી મોઢું દબાવી જોયું

એના માથા પર ફરતા સીલીંગ ફેનને એ તાકી રહ્યો..

એણે રડવાનો વિચાર પડતો મુક્યો.. અને સુવાનો વિચાર કર્યો

એ સુઈ ગયો.. રુદન કરતા કરતા..

રુદન.. જે ગળે ડૂમો સુદ્ધા ન લાવ્યું.. પણ છાતીના ધબકારા થંભાવી ગયું

 

પડખું !

જીવનમાં સપના જોવાની શરૂઆત

મેં એના આવ્યા પછી કરી..

એના પ્રત્યે પ્રીત મેં આંખોમાં ભરી ,

મારી પડખે એના સ્વરૂપે સુતો –

જંગ જીત્યાનો અહેસાસ

જગ જીત્યાનો અહેસાસ

સંપૂર્ણતા નો અહેસાસ

હા, હવે એને પામ્યા પછી બીજું કશું નથી પામવું,

પણ એના માટે .. અને અમારા માટે ઘણું બધું પામવું છે..

પણ જુઓ તો ખરા.. જીવન કેટલું સુંદર છે.. મારી પાસે બધું જ છે

આખા દિવસની દોડાદોડીનો થાક.. અને જીવનભરના ભારણ

માત્ર એને પડખામાં સુતેલી જોઇને ઉતરી જાય ,

હું મારી જાતને કહું કે ભગવાનની મહેરબાનીથી મળેલો..

આ ભવ ભવનો આ સાથી મારી પાસે છે.. મારી પાસે બધું જ છે !

હું કેટલો ભાગ્યશાળી.. હું કેટલો પર ભવના પૂણ્યવાળો ..

અને હું કેટલો અભાગીયો..

“કેમ અભાગીયો ?“ એણે પૂછ્યું

મેં બહુ સહજતાથી જવાબ આપ્યો , “કેમકે હવે તો અમારા ડિવોર્સ થઇ ગયા ને ! “

“સામાનની લેવડ દેવડ પણ પતી ગઈ છે.. પણ ક્યારેક મળે તો કહેવું છે –

ગીલા મન શાયદ બિસ્તર કે પાસ પડા હો,

વો ભિજવા દો .. મેરા વો સામાન લૌટા દો

ઝીંદગી ના મીલ અજનબી બનકે.. બંદગી શામિલ હૈ દુઆ બનકે ..

  • આજે બસ એમ જ કૈક લખવાની ઈચ્છા સાથે – શું લખીશ એની જાણ વગર.. આપ સૌની સમક્ષ પ્રગટ થયો છું.. જસ્ટ લાઈક માય પ્રીવિયસ પોસ્ટ. એ પોસ્ટમાં આમ જુઓ તો કઈ ખાસ નહોંતુ, પણ બીટવીન ધી લાઈન્સ વાંચશો તો જણાશે કે મારા જીવનના હાલના તબક્કા વિષેની કેટલીક અંગત વાતો મેં એ પોસ્ટમાં શેર કરી છે.
  • મારા દિગ્દર્શન હેઠળ બની રહેલી બીજી ફિલ્મ ફ્લોર પર જવાની તૈયારીમાં છે, અને બંને ફિલ્મ બનાવવાની તક મને મળી એનો શ્રેય જાય છે નિર્માતા શ્રી રીતેશ મોકાસણા ને . એમણે મારા પર વિશ્વાસ મુક્યો અને હું “ઓલ્વેઝ રહીશું સાથે ” બનાવી શક્યો. અમારો પ્રાથમિક પરિચય બ્લોગ માધ્યમે જ થયેલો, એટલે બ્લોગના માધ્યમે હું એમનો આભાર ન માનું તો નગુણો ગણાઉં. તો રીતેશભાઈ , આજે હું એ આભાર માનીને મારા મનનો થોડો ભાર હળવો કરું છું. એમના વિષેની ઘણીબધી વાતો છે, સાથે વિતાવેલી સુંદર ક્ષણો છે, જે મારે આપ સૌ સમક્ષ શેર તો કરવી રહી.. પણ એ ક્યારેક શાંતિ થી.. પૂરતો સમય ફાળવીને .. પણ એટલું અત્યારે ચોક્કસ કહીશ કે હી ઈઝ અ મેન વિથ ગોલ્ડન હાર્ટ.
  •  ડાયરી લખવાનો સિલસિલો ફરીથી શરુ કર્યો છે, અને એ બહાને કામ અને સાહિત્ય સિવાય પોતાનું કૈક લખવાની આદત પડી .. તો ફરી પાછો બ્લોગ યાદ આવ્યો, તો આજે અહીં આવ્યો.
  • મમ્મી માર્ચમાં મને છોડીને અનંતની યાત્રાએ ચાલ્યા ગયા.. ૨૦૦૬ માં પપ્પાને ગુમાવ્યા પછી મને મમ્મીનો જ સહારો હતો.. અને અમને બંનેને એકબીજાનો.. પણ હવે એમના સહારા વગર અઘરું લાગે છે ..
  • તબિયતનો અત્યારે બિલકુલ સાથ નથી, પણ તબિયતનું વિચારીને બેસી રહેવું એ પણ મારી તબિયતને અનુકુળ નથી. એટલે એક્ટીવ થવા મથું છું, થાય તેટલા કામો પતાવું છું અને બાકીનો સમય દવામાં રહેલા ઘેનની અસર હેઠળ હાલ સુવામાં વીતે છે. બહુ હાઈ ડોઝની દવાઓ નો કોર્સ પ્રીસ્ક્રાઈબ થયો છે, જે લીધા વિના છૂટકો નથી.
  • બહુ વધારે નથી ફર્યો છતાં ઓછુ પણ નથી ફર્યો, પણ જેટલું ફર્યો છું એમાં આબુ મને વિશેષ પ્રિય રહ્યું છે. શૂટ પતે અને તબિયતના લફડા ઓછા થાય એટલે આબુ જવાની તલબ પૂરી કરવી છે. શિયાળામાં ત્યાં જવાની મજા અલગ છે. ઠંડીની ઋતુ શરુ થઇ છે, પણ હજી બરાબર જામી નથી..
  • તો હવે વિરમું ? આજકાલ મારા હાલ એવા છે કે હું જિંદગીને શોધી રહ્યો છું, અને એ મને શોધી રહી છે. પણ અમે બંને એકબીજાને જુદા જુદા રસ્તે શોધી રહ્યા છીએ એટલે ક્યારેય ભેટો નથી થતો.. શું લાગે છે ? થશે ખરો ? થયો કે ના થયો એની વાત આપણી હવે પછીની મુલાકાતમાં હું કરીશ..

 

હંગામા હૈ ક્યોં બરપા

મારું માનસ ફંફોળો … અથવા અડધી રાતે ઉંઘ માંથી ઉઠાડી ને કૈક બોલવાનું કહો.. તો હું શું બોલું ?

ગુલામ અલીએ ગાયેલા અને અહેમદ ફરાઝ સાહેબે લખેલા કેટલાક શેર..

ચમકતે ચાંદ કો તૂટા હુઆ તારા બના ડાલા,

મેરી આવારગીને મુજકો આવારા બના ડાલા..

 

કહા થા ઉસને કે અપના બના કે છોડેગી ‘ફરાઝ’

હુઆ ભી યું કે અપના બના કે છોડ દિયા..

 

એ ખુદા મેરે મુકદ્દર મેં યે તુને કયા લિખા ,

રાતો કી કાલી સ્યાહી, આંખ કા જગના લિખા..

 

હમણાં એકલો થયો છું તો ઘર ની પણ હાલત મારા જેવી છે. જેને જોઇને મારી મોટી બહેને તો પ્રણ લઇ લીધું કે ક્યારેય આ ઘરમાં પગ નહીં મુકે.. પણ ઓલ આઈ કેન સે ટૂ હર ઈઝ..

ઇસ શહેરે નામુરાદ કી ઇઝ્ઝત કરેગા કૌન

અરે અગર હમ હી ના રહે તો મુહાબ્બ્ત કરેગા કૌન,

ઇસ ઘર કી દેખભાલ કો વિરાનીયા તો હો,

જાલે હટા દિયે તો હિફાઝત કરેગા કૌન !

આ શહેરે જેટલું આપ્યું છે, એટલું જ વ્યાજ સહીત પાછું પણ લીધું છે, એટલે પહેલા હતો એવો ભાવ કે લાગણી આ શહેર માટે હવે રહી નથી. ભલે અહીં જ જન્મીને મોટો થયો છું. વિચાર પણ કરી જોયો, બીજે શિફ્ટ થવાનો, પણ ઓટલો તો બીજે મળી પણ જાય, પણ રોટલા ની બાબતમાં આ શહેર સિવાય મારા કેસમાં છૂટકો નથી.

છોડો, તમે પણ શું મારી ડીપ્રેસીવ લવારી સાંભળવા બેસી ગયા…

કોમેન્ટ માં એકાદો શે’ર ઠપકારો… તમને મિર્ઝા ગાલીબ ના સમ …

દૂતી ચાંદ … અને બીજા અનેક !

કોઈ છોકરો થોડાઘણા અંશે છોકરી જેવો દેખાતો કે વર્તતો હોય કે કોઈ છોકરી માં છોકરાના લક્ષણ હોય તે અંગે સોસાયટી – સમાજ કઈ રીતે વર્તે છે? એક હદ કરતા વધારે તેમની મજાક થાય… તમારી સાથે ક્યારેક હોસ્ટેલમાં કે કોલેજમાં રેગીગ થયું હશે તો એ તમને જીવનભર યાદ રહી ગયું હશે… જયારે આ તો રોજબરોજ નું રેગીંગ ! આ રીતે વર્તતી વખતે માણસો માણસાઈ ભૂલી જાય છે… આવા બનાવોના ભોગ બનેલા વ્યક્તિને તો કદાચ અપંગ કે અંધની પણ ઈર્ષા આવતી હશે…. કારણ કે દુનિયા એમની સાથે સહાનુભુતિ થી વર્તે છે અને એમની ખોડ નો મજાક નથી બનાવતી (જનરલ્લી ).

કોઈ ગોરું હોય, કોઈ કાળું હોય તેમ કોઈ સ્ત્રીમાં પુરુષના હોર્મોન્સ હોવા અને પુરુષમાં સ્ત્રીના હોર્મોન્સ હોવા એ નેચરલ છે. જીહા, દુનિયાના દરેક પુરુષ માં સ્ત્રી હોર્મોન્સ હોય છે , પણ તેની માત્રા માર્યાદિત હોય છે. અને પ્રાકૃતિક રીતે આ માત્રાનું બેલેન્સીંગ વધારે ઓછું થઇ શકે છે -કોઈ પણ પુરુષ ના શરીર માં , બટ ધેટ ડઝ નોટ મીન કે એ સંજોગોમાં એ પુરુષ ગે બની ગયો કે સ્ત્રી બની ગયો. પુરુષોની જેમ સ્ત્રીઓમાં પણ આ પ્રશ્ન એટલું જ સ્થાન ધરાવે છે. ખાસ કરીને સ્ત્રી એથલીટસ માટે તો આ એક યક્ષ પ્રશ્ન છે.

ભારતની યુવા એથલીટ દૂતી ચાંદને શારીરિક બદલાવને કારણે આંતરરાષ્ટ્રીય રમતોમાંથી બહાર કરવામાં આવી, અને આ પ્રકારનો આ પહેલો કિસ્સો નથી. ૧૯૭૮ની બેંગકોક એશિયન ગેમ્સમાં ભારતની એક સ્પ્રિટર શાંતિ સુંદરરાજનને જેન્ડર ટેસ્ટમાં ફેલ થવાને લીધે રમતમાંથી બહાર કાઢવામાં આવી હતી, શાંતિ સુંદરરાજને ૨૦૦૬માં એશીયાઇ રમતમાં રજત પદક જીત્યું હતું પણ જેન્ડર ટેસ્ટમાં ફેઈલ થવાને કારણે તેની પાસેથી આ પદક છીનવી લેવાયું હતું. અને એથી તેણીએ હોટલની બારીમાંથી કૂદીને આત્મહત્યા કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો હતો.

શાંતિ સુંદરરાજન

શાંતિ સુંદરરાજન

આ ટેસ્ટ જે કોઈ પણ કારણ સર થતો હોય, પણ એની સીધી અસર સ્ત્રીના વ્યક્તિત્વ પર પડે છે, જરા કલ્પના તો કરો… કોઈ સ્ત્રીને જાહેરમાં પડકારવી કે તું સ્ત્રી છું કે નહીં… તેની કસોટી કરવામાં આવશે… અને પછી એવું કહી દેવામાં આવે કે તું સ્ત્રી જ નથી એટલે તને સ્ત્રી સ્પર્ધામાં ભાગ લેવા નહીં મળે. આવી પરિસ્થિતિ માંથી પસાર થયેલી સ્ત્રી ની માનસિક સ્થિતિ શું થાય ? અને કદાચ એ પોતાની જાતને સંભાળી પણ લે, પણ આ સમાજ કેવો છે? એને ભૂલવામાં મદદ કરે એવો ? કે દાઝ્યા પર ડામ દે એવો? ૧૯૮૦ના દાયકામાં બીજી એક સ્પ્રિટર ખેલાડી નૈની રાધા ટેસ્ટમાં ફેલ થવાને કારણે ઓપરેશન કરાવીને રાધાકૃષ્ણન બની ગઈ, અને પૂરૂષની જેમ જીવન વિતાવવા લાગી.

141010153958__78072018_173104702

આ ટેસ્ટ વ્યક્તિનું નર કે નારી હોવાનું નક્કી કરે છે. ૧૯૭૩ ના મોન્ટ્રીયલ રમતોત્સવમાં બ્રિટેનની રાજકુમારી એને ઘોડેસવારીમાં ભાગ લીધો હતો, પણ ફક્ત એમને આ ટેસ્ટ માંથી બાદ રાખવામાં આવ્યા હતા જયારે બાકીની બધી સ્ત્રીઓએ ટેસ્ટ આપવો પડ્યો હતો. આ ટેસ્ટ સ્ત્રીઓને ઘણો ક્રૂર લાગતો હતો અને સતત એનો વિરોધ પણ થતો રહ્યો. પણ એ નક્કી કરવું પણ જરૂરી હતું કે સ્ત્રીઓની સ્પર્ધામાં ફક્ત પૂર્ણરૂપે સ્ત્રીઓ જ ભાગ લે. છતાં વિરોધને કારણે એટલાન્ટા ઓલમ્પિક બાદ આ ટેસ્ટને બંધ કરી દેવામાં આવ્યો. પણ જયારે દક્ષીણ આફ્રિકી એટલીટ કાસ્ટર સેમેન્યા નો કેસ સામે આવ્યો તો એકવાર ફરી લિંગ પરીક્ષણની વાત ઉછળી.

પણ આ વખતે કંઇક અંશે સુધાર આવ્યો, શારીરિક પરીક્ષણને બદલે સ્ત્રીઓ ના હાયરાઇન્દ્રોજૈનીસ્મ ને તપાસવામાં આવ્યું જેથી સ્ત્રીઓના શરીરમાં ટેસ્ટોસ્ટેરોન સ્તર માપી શકાય. ટેસ્ટોસ્ટેરોન પુરુષ પ્રધાન હોર્મોન હોય છે, જે પુરુષો માં વધુ માત્રામાં હોવાથી તેઓ વધુ બળવાન હોય છે. આંતરરાષ્ટ્રીય એથ્લેટિક સંઘ માને છે કે જો કોઈ સ્ત્રીમાં આ હોર્મોનની માત્રા વધુ હોય તો તેને સ્ત્રી તરીકે સ્પર્ધામાં ભાગ લેવાનો હક નથી. દૂતી ચાંદના શરીરમાં પણ આ હોર્મોનનું પ્રમાણ વધારે હોવાથી તે ઝડપી દોડી શકે છે. આ હોર્મોન પ્રકૃતિની ભેટ છે. જેમ કોઈ ગોરું હોય અને કોઈ કાળું ,બિલકુલ એ જ રીતે કોઈનામાં આ હોર્મોન વધુ હોય અને કોઈનામાં ઓછા, આથી આપણે જો રંગભેદ નથી કરતા તો હોર્મોન ભેદ શા માટે?

દૂતી ચાંદને આંતરરાષ્ટ્રીય સ્તરે પોતાનો હક અપાવવામાં કેનેડાનો પૂર્વ એથલીટ બ્રુસ કીડનો મોટો ફાળો છે. કીડે પોતાની એથલીટ કેરિયરમાં ઘણો સમય જયપુરના સોશિયલ વર્કમાં વિતાવ્યો છે અને હવે એ ટોરંટો યુનીવર્સીટી નો ડીન છે. કીડે જણાવ્યું કે આ ટેસ્ટનો અર્થ કોઈ સ્ત્રીને પુરુષ કરાર આપવાનો નથી. તેમણે કહ્યું કે એ નક્કી કરવું વધારે જરૂરી છે કે કેવી પરિસ્થિતિમાં સ્ત્રીમાં ટેસ્ટેસ્ટીરોન નું પ્રમાણ વધે છે. તેમનો ઈશારો એવી સ્ત્રીઓ તરફ હતો જે જાણી જોઇને પોતાનું ટેસ્ટેસ્ટીરોન વધારી દે છે , જેથી એમને બાકીની સ્ત્રીઓ કરતા વધુ શક્તિ મળે. આ અપ્રમાણિકતા છે અને આને ડોપિંગ કરાર આપવામાં આવે છે. અને એથી જ આ નિયમની જરૂર પડી. કિડને વિશ્વાસ છે કે તે દૂતી ચાંદનો કેસ જીતી જશે, ભલે તેમાં લાંબો સમય લાગી જાય.

ઢોલીવૂડનો આ ‘ઢોલીડો’

“ધી અનુપમ ખેર શો”ની ટેગલાઈન મસ્ત છે – “કુછ ભી હો સકતા હૈ” ! અનુપમ ખેરનો આ શો એના જીવનની અવિસ્મરણીય સિધ્ધિ બની રહેવાનો છે. શો ફિલ્મી સિતારાઓના ઈન્ટરવ્યુનો છે, અને કોઈ સામાન્ય માણસ જયારે સિતારો બને ત્યારે ચોક્કસ એમ કહી શકાય કે સાલું આ લાઈફમાં તો કઈ પણ થઇ શકે. એક મિત્ર છે નિરવ કલાલ, એની આજે વાત કરવી છે. એની લાઈફમાં હજુ એટલા ચમત્કારો નથી સર્જાયા જેટલા આવનારા ભવિષ્યમાં સર્જાશે. અને એટલે જ એના કેસમાં પણ કહેવું સાર્થક રહેશે “કુછ ભી હો સકતા હૈ” ! આ બ્લોગ પર લખાતા ગુજરાતી ફિલ્મોના રિવ્યુઝ એ રેગ્યુલર વાંચે , કલાકારની સાથે સાથે એક ભાવક પણ ખરો. અને એવા કલાકારો ભાગ્યે જ જોવા મળે છે. શહેરમાં વસતા, ઠાઠમાઠથી જીવતા કલાકારો ગુજરાતી ફિલ્મોમાં કામ કરતા થઇ જાય છે, પણ એ કામની શરૂઆત પહેલા તેમણે ક્યારેય ગુજરાતી ફિલ્મો થીયેટરમાં જઈને જોઈ ન હોય. અને કેરિયર શરુ થઇ ગયા પછી તો “રાય” ભરાઈ જાય એટલે ભૂલ થી પણ ન જાય , અને પછી પોતાની ફિલ્મોમાં જયારે થીયેટરમાં કાગડા ઉડે ત્યારે ફેસબુકમાં સ્ટેટસ ઠોકે “ગુજરાતી ઇન્ડસ્ટ્રી ને તમારી જરૂર છે, ફિલ્મો જોવા કેમ નથી જતા” , અરે એ એટલે નથી જતા કારણ કે તારી ફિલ્મોમાં એ ભાવના જ નથી જેની ઓડીયન્સને ઝંખના છે. ઓડીયન્સ ક્યા દ્રશ્યોમાં સીટીઓ મારે છે , તેમને ક્યા કલાકારો ગમે છે, કેવા પ્રકારની ફિલ્મ કેવો પ્રતિભાવ ઝીલે છે , એ માત્ર થીયેટરમાં બેસીને ફિલ્મ જોવાથી જ જાણી શકાય અને માટે જ એક કલાકારે એક ભાવક હોવું જ ઘટે. નીરવ એક એવો ભાવક છે, જેણે ગુજરાતી ફિલ્મોમાં કદમ મુક્તા પહેલા સામાન્ય કક્ષાના થીયેટરમાં બેસીને ગુજરાતી ફિલ્મો જોયેલી છે. તો આજે એને આ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં જે કઈ પણ મળશે તો એ ચોક્કસ એની કદર કરી જાણશે. એની કેરિયરના શરૂઆતના સ્ટેજમાં એક મોટી ફિલ્મમાં તેણે એક નાનકડો રોલ કરેલો, પણ એ નાનકડો રોલ કર્યા નો તેને હરખ હતો, અને આજે મોટા રોલ કર્યા પછી પણ એ પેલા નાનકડા રોલને ભૂલ્યો નથી, કોઈ સંદર્ભે વાત નીકળે તો આજે પણ એ રોલ વિષે એટલા જ ઉત્સાહથી વાત કરતો નીરવ , નાટકો કે ફિલ્મોમાં પ્રોડકશનના કામ પણ કરી ચુક્યો છે.

કરૂણતાએ છે કે નાના રોલ કરનારને હંમેશા નાના રોલ જ મળે છે. પણ નિરવના કિસ્સામાં સદભાગ્યે એવું ન બન્યું. સતત અને સખત કામ કરવાની

Nirav in his upcoming film "Dholida"

Nirav in his upcoming film “Dholida”

આદત તેને સફળતા તરફ દોરી ગઈ. અને આજે મોટા બેનરની ફિલ્મોમાં પહેલી હરોળના રોલ કરી રહ્યો છે. એક – બે ફિલ્મોમાં તો એણે મેઈન લીડ પણ કર્યું છે. પણ એના વિષે શરૂઆતથી જરા માંડીને વાત કરું …

રાજસ્થાનના ઉદયપુર જીલ્લાના સાલુમ્બર તાલુકાના ભાભરાના ગામનો વતની નીરવ , અમદાવાદમાં જનમ્યો. પિતાની અમદાવાદમાં પોતાની સ્કુલ અને તેઓ તેના પ્રિન્સીપાલ એટલે પુત્ર નિરવે પણ એજ્યુકેશન લાઈનનું શિક્ષણ મેળવ્યું , બી.એ. બી.એડ. થયો, પણ શાળા કોલેજથી જ તેને અભિનયનો ચટકો લાગેલો હતો એટલે એ ક્ષેત્રમાં આગળ વધ્યો. નાટકો કર્યા , પછી “જોગ સંજોગ”, “કાળજાનો કટકો” અને “ખલનાયક” જેવી સીરીયલોમાં કામ કર્યું. તેને શરૂઆતની તક બાપોદરા સાહેબે અને જેકી સાહેબે આપી, પછી તેણે પાછળ વળીને નથી જોયું.

તેના સ્વભાવના લીધે તે ઇન્ડસ્ટ્રીના લોકોમાં પણ સરળતાથી હળી મળી જાય છે. ઇન્ડસ્ટ્રીના મિત્રોને સપોર્ટ કરવો , સાથે આખા યુનિટ સાથે મિત્રભાવે વર્તન કરવું અને પોતાનું કામ જવાબદારીપૂર્વક કરવું જેવા એક સારા કલાકારના બેઝીક ગુણો એનામાં છે. હા, ક્યારેક પોતાની વાતોમાં “બોસ્ટીંગ” કરતો હોય એવું લાગે, પણ એ એનો એક અલગ રંગ છે, અને એની ય અલગ મજા છે. અથવા તો એમ કહી શકાય કે એ એની એક મજાની મર્યાદા છે. આમ પણ એને થોડું વધારે બોલવાની આદત છે,અને એ જરૂરી પણ છે કારણ કે બોલે એના બોર વેચાય ! બે – ત્રણ મેગેઝીન્સમાં નીરવના ઈન્ટરવ્યુ આવેલા છે છતાં આ બ્લોગ પ્રત્યે એક તાંતણો બંધાયેલો હોવાથી એ મને કહેતો , “યાર ક્યારેક તું ઈન્ટરવ્યુ કર ને મારો ! ” એક જાણીતી વેબસાઈટ માટે એક સમયે મેં કેટલાક નવા તો કેટલાક જુના જાણીતા જોગીઓના ઈન્ટરવ્યુ કરેલા, પણ એ સિવાય ક્યારેય નહિ ! ઇન ફેક્ટ , મને ઈન્ટરવ્યુ જોવા ખૂબ ગમે, અને મને “મોટા માથાઓ”ને પ્રશ્નો કરવાની પણ ખૂબ આદત, છતાં મને ઓફીશીયલ ઈન્ટરવ્યુ કરવા ખાસ ન ગમે. કારણ કદાચ એ પણ હોય કે ઓફીશીયલ ઈન્ટરવ્યુમાં લોકો મોટે ભાગે ઓફીશીયલ જવાબો જ આપે છે, જે મને રૂચતા નથી. નીરવ પોતાના વિષે કંઈ કહે અને પછી હું એનું અર્થઘટન કરું એ કરતા હું એને જેવો માનું છું એ સીધે સીધું કહી દેવું મને વધુ યોગ્ય લાગ્યું.

એણે એકડે એક થી કરેલી શરૂઆત આજે કેટલાય સરવાળા અને ગુણાકારોમાં પરિણમી છે, નાની સુની વાત નથી. અને એને કહીશ કે બધા મિત્રોને તારા પર ગર્વ છે નીરવ, તો એ ચોક્કસ કહેશે, “બસ , હવે મારી જવાબદારી વધી જાય છે.” એટલે વધુ કશું કહ્યા વગર અને કશું અધૂરું રાખ્યા વગર અહીં જ વિરમું છું.

ટૂડે ઇઝ્ઝ માય બર્થડે

કેટલાક લોકો માત્ર ખુશી વહેંચતા હોય , ગોડ પ્રોમિસ મને એવું બહુ મન થાય કે હું પણ ખૂબ ખુશીઓ વહેંચું પણ મારી ઝોળીમાં હોય છે માત્ર કાંટા ! અહી વાત મારી લેવાની ઝોળી ની નહિ બલકે આપવાની ઝોળીની થાય છે. જોકે લેવાની ઝોળીમાં વધુ કાંટા હોય છે છતાં હું એવું બિલકુલ નહિ કહું કે મેં કાંટાઓ જ મેળવ્યા છે એટલે કાંટાઓ જ આપીશ. કેમકે મને ખબર છે કે કાંટાઓ મેળવીને પણ ફુલ વહેંચી શકાય છે.

હા , આજે જન્મદિવસ છે , કહેવાનું તો ઘણું છે પણ એ બધું કહું તો ટાઢક થાય … નહિ કે લખી ને ! આખરે રંગમંચ નો કલાકાર ખરો ને , એટલે કદાચ લાઈવ પ્રતિભાવ ઝીલવાની આદત પડી ગઈ છે… પ્રતિભાવ નહિ આપો તો ય હું મારા શો ને જ ઊતરતો ગણીશ , એવું બિલકુલ નહિ કહું કે ઓડીયન્સ જ નીરસ છે , પણ તમે આવો તો ખરા ક્યારેક …. જે લખાયું નથી એ સાંભળવા !

પોસ્ટ લાંબી લખવી હતી એટલે મારા છેલ્લા નાટકનું પોસ્ટર મૂકી રહ્યો છું  , સાથે હમણાં એક સીરીયલમાં ફિરોઝ ઈરાની સામે ટક્કર લેતા પાત્રનો સબળો રોલ કર્યો – એ સિરિયલનું પોસ્ટર પણ , અને સાથે કેટલાક ગમતા ગીતો … ખબર છે તમને એ ગીતોમાં રસ નહિ પડે … તોય મને વહેંચ્યા નો આનંદ થશે … સો હેવ ઈટ , ઓર લીવ ઈટ …. ચીયર્સ !!!!!

10491079_694470960608430_3389941658861251389_nUntitled-3 (1)

 

એક પ્રેમનો દીવાનો અને એની ફેન્ટસીસ !

આ વખતે ઉતરાયણ માં એક પણ પતંગ નથી ચગાવ્યો , અરે ધાબે પણ નથી ચડ્યો ! બધા શોખ નાનપણમાં જ પૂરા કરી લીધા ! વાત મારે મૂળ પતંગ ની કરવી છે – એટલે કે કાચી ઉમ્મરમાં રહેલા પતંગ ના શોખની ! જોકે વાત આમ તો એક નવી આવેલી ગુજરાતી ફિલ્મની પણ કરવી છે , જેનું નામ છે “એક પ્રેમનો દીવાનો , એક પ્રેમની દીવાની” . જી હા , મારા ગુજરાતી ફિલ્મોના રિવ્યુઝ પ્રત્યે ના તમારા પોઝીટીવ એપ્રોચથી પ્રભાવિત થઈને મેં આ કૃત્ય ચાલુ જ રાખવાનું નક્કી કર્યું છે – ગુજરાતી ફિલ્મ્સ વિષે લખવાનું ! પણ આ વખતે જરા અલગ રીતે વાતને પ્રસ્તુત કરીશ . બધી વાતો ભેગી કરીને એનો ખીચડો કરીશ. આમ પણ બહુ સમયે મળ્યો છું – બે મહિનાના લાંબા સમય પછી ની આ પોસ્ટ નો તમે નારાજ થઈને બહિષ્કાર નથી કરી રહ્યા એ જ તમારી મહાનતા દર્શાવે છે ! અને બબ્બે મહિના સુધી પોસ્ટ ન લખાય – એ મારી આળસાઈની પરાકાસ્ઠા ! કાં મારા વાલીડા વિરાજભાઈ , લાડીલા નિરવભાઈ , અગેઇન લાડીલા દર્શીતભાઈ અને વડીલબંધુ જગદીશભાઈ .. લખું ને આગળ ? કોમેન્ટ્સ અને લાઈક્સની અસીમકૃપા કરવાના હો તો જ લખું યાર ! જોકે ઘણા સમયથી  મેં કોઈને ત્યાં લાઈક કોમેન્ટ પણ નથી કરી – પણ તમારું તો મોકળું હૃદય ખરું ને ? એટલે આવી બાબતો ના વેર તમે લો , એવા તો તમે છો જ નહિ ! ઓકે બેક ટૂ ધી બકવાસ … આઈ મીન – પોસ્ટ !

                              હું નાનો હતો ત્યારથી જ એવો હતો – ચાલુ કે વંઠેલો જેવા શબ્દો તમને બોલવા શોભે નહિ એટલે સારી ભાષામાં તમે મને થોડો રોમેન્ટિક મિજાજનો હતો એમ કહી શકો છો ! હું પાછો અંતર્મુખી , એટલે બહારની દુનિયા મારી સાવ નાની , પણ અંદરની દુનિયા એકદમ વિશાળ ! લોટસ ઓફ ફેન્ટસીસ ! અને બીલીવ મી , ફેન્ટસીસમાં જીવતા માણસની દુનિયા ખુબ જ રંગીન હોય ! કંઈ કેટલાય રંગ વડે તેણે એ દુનિયા સજાવી હોય … જેમાં સપના તૂટવાનો ડર ન હોય , અરે સપના સાકાર થવાની આશા પણ ભાડમાં ગઈ , અહી તો બસ સપના છે ને ! એનો જ સંતોષ છે . એ સપનાઓ પ્રત્યે પ્રીત છે .. એ સપનાઓમાં એક જીવન છે – ઓલું “જાગતે રહો” ફિલ્મમાં મારા પ્રિય ગીતકાર શૈલેન્દ્ર એ એક ગીત લખ્યું છે .. “ઝીંદગી ખ્વાબ હૈ .. ખ્વાબ મેં જુઠ ક્યા ! ઔર ભલા સચ હૈ ક્યા !  ” હું વળી એથી ઉલટી ફિલોસોફી એપ્લાય કરી બેઠેલો .. ખ્વાબ ઝીંદગી હૈ ! મારા જ લખેલા એક ગીતની પંક્તિ છે – “ફ્યુચર જોવા માટે આપણી આંખો હજી નાની છે ,સપનાઓના સામ્રાજ્યની બાદશાહી માણી છે” . ત્યારે વાસ્તવિક જીવનમાં જે અશક્ય લાગતું , સપનાની દુનિયામાં એજ સત્ય લાગતું ! જેમ કે કોઈ છોકરી ને જોયા મળ્યા વિના … એના પ્રેમમાં પડવું ! એની સાથે સંકળાયેલી દરેક વસ્તુને દિવાનની જેમ ચાહ્યા કરવી . અને સતત અનુભવવો – એક દૈવિક સંકેત ! કે એક દૈવિક સંકેત જ મને એના પ્રેમમાં પાડી રહ્યો છે .. મારું એના પ્રેમમાં પડવું , અને દિવસે ને દિવસે એના પ્રેમમાં ઊંડાને ઊંડા ડૂબતા જવું એ બધું કોઈ ઈશ્વરીય ઈચ્છા કે કૃપાથી થઇ રહ્યું છે એ વાતનો સતત અનુભવ થવો ! તમને આ બધું કદાચ “રબીશ” લાગશે , પણ આ સત્ય છે , આ શક્ય છે … વિશ્વાસ ન આવતો હોય તો મારા જેવા કોઈ પણ દીવાનને પૂછી જુઓ , જેની અંતરની દુનિયા વિશાળ હોય ! અથવા તો જોઈ જ લો “એક પ્રેમનો દીવાનો , એક પ્રેમની દીવાની”

                           રાધા ને જીવનમાં સાચા પ્રેમની તલાશ છે એટલે એ માતાજી પાસે સાચા પ્રેમની માંગણી કરે છે , માતા એની અરજ સાંભળે છે અને ત્યારે જ રાધાની ઓઢણી ઊડી જાય છે , અને એ બાઈક લઈને રસ્તા પરથી પસાર થતા વિક્રમ પર પડે છે. વિક્રમએ ઓઢણી ના સ્પર્શ થી જાણે કોઈ ના અસ્તિત્વનો સ્પર્શ પામી ગયો હોય તેમ એ “ઓઢણીવાળી” સાથે પ્રેમના તાંતણે બંધાઈ જાય છે. હવે એ દીવાનાની જેમ એને શોધ્યા કરે છે – જેની આ ઓઢણી છે .1476474_1435933356620571_935120233_n

ઓઢણી ને એના સુધી પહોંચાડનાર દૈવિક સંકેતને એ પામી ગયો છે અને એટલે જ એક પતંગ પર પોતાના પ્રેમનો સંદેશો લખીને એ પતંગની ડોર તે કાપી નાખે છે , એ વિશ્વાસ સાથે કે એ પતંગ પેલી ઓઢણીવાળી પાસે જ પહોંચશે. (આ પોસ્ટ ની શરૂઆત જ મેં પતંગ થી કરી છે , રીવાઈન્ડ કરો જરા ! અને નાનપણમાં હું પણ પતંગ પર સંદેશાઓ , શાયરીઓ લખીને જાવા દેતો – અને મનોમન મલકાતો કે આ પતંગ ની ડોર કોઈ સુંદર કન્યાના હાથમાં આવે તો ..! )  એ સંદેશમાં એવી સ્પષ્ટતા કરેલી છે કે તમારી ઓઢણી મારી પાસે છે અને હું તે થકી આપના પ્રેમમાં પડી ચુક્યો છું. અફકોર્સ એ પતંગ રાધાને જ મળે છે અને એ પણ મનોમન એ પતંગવાળાને વરી જાય છે. બંને મળે છે , ખાટી મીઠી તકરારો કરે છે અને પ્રેમની દેવી ના મદિર ના પૂજારી ના કહેવાથી દેવી આગળ પોતાના પ્રેમ સાથે મેળાપ કરાવી આપવાની અરજ કરે છે ત્યારે બંનેની બેગ એકબીજા સાથે એક્સચેન્જ થઇ જાય છે ! રાધાને મળે છે વિક્રમના બેગમાં થી એની ઓઢણી અને વિક્રમને રાધાની બેગમાં થી પેલો પતંગ ! બંને નો મેળાપ … અને પ્રેમની દુશ્મન દુનિયા સાથે લડાઈ અને છેલ્લે પ્રેમની જીત. ફિલ્મમાં એક સંવાદ પણ છે – પ્રેમની મંઝીલ એક જ છે – મિલન અથવા મોત !

                         નવોદિત અભિનેત્રી રશ્મી ઈઝ જસ્ટ અબાઉટ એવરેજ , ફિરોઝ ઈરાની મારો ઓલટાઈમ ફેવરીટ વિલન જે આ ફિલ્મમાં પોઝીટીવ રોલમાં છે અને જમાવટ કરે છે . જીતુ પંડ્યા નું કોમિક ટાઈમિંગ પણ સારું છે અને આ ફિલ્મમાં પણ તેણે એ સાબિત કર્યું છે , અનેક ફિલ્મો હીરો તરીકે આપી ચુકેલો , આપી રહેલો જાણીતો સ્ટાર ચંદન રાઠોડ આ ફિલ્મમાં વિલનના રોલમાં છે. ઢોલીવૂડમાં હમણાં આ નવો ટ્રેન્ડ શરુ થયો હોય તેવું લાગી રહ્યું છે . કારણ કે ગત વર્ષે જ આવેલી ફિલ્મ “દેશ પરદેશ” માં પણ જાણીતા હિરો જીત ઉપેન્દ્ર એ પણ વિલનની ભૂમિકા ભજવેલી , અને એકાદ મહિના પહેલા જ આવેલી ફિલ્મ “મારી પ્રીત કરે પોકાર” માં પણ હિતેન કુમાર વિલન બનેલો. ફિલ્મના બીજા ટેકનીકલ પાસાઓ જેમકે ડીરેક્શન અને સંગીત વિષે પણ સારું – નરસું ઘણું છે પણ એ બધી બાબતો પ્રસ્તુત ન કરતા અહિયાં જ અટકું છું . પણ હા , કોઈને કશું વધારે જાણવાની ઈચ્છા હોય તો કહેજો – કોમેન્ટમાં વિસ્તારથી જવાબ આપીશ.

                   તો આ હતી ફિલ્મ અને એમાં રહેલી રોમેન્ટિક ફેન્ટસીસની વાત ! ઓલું કહે છે ને .. કે ફિલ્મનું તો કામ જ સપના બતાવવાનું , વાસ્તવિકતા એવી ન હોય . પણ હું તો એમ કહું છું કે વાસ્તવિક જીવનમાં જો સપના ન હોય તો જીવનમાં સ્પાઈસ ન હોય , ટેસ્ટ ન હોય અને અંતર ના ઊંડાણ ઉછળતો આનંદ પણ ન જ હોય !

બ્લોગર મિત્ર – વિરાજ રાઓલ સાથેની મુલાકાત

વિરાજભાઈ એક એવા વ્યક્તિ છે જેમના બ્લોગ થી હું અતિશય પ્રભાવિત છું , અને એ બ્લોગ ની લગભગ દરેકે દરેક પોસ્ટ મેં વાંચેલ છે. બહુ સારું લખે છે અને સાથે ઘણા સારા વ્યક્તિ પણ છે. એમનામાં જે ઇનોસન્સ છે એ હું ઘણા વર્ષો પૂર્વે ગૂમાવી ચુક્યો છું અને એટલે જ , આઈ લાઈક ટૂ મીટ હિમ , રીડ હિમ , એન્ડ ટૂ ટોક વિથ હિમ ! એમનામાં મને મારી તરુણાવસ્થા દેખાય છે. મારા ખોવાઈ ગયેલા વ્યક્તિત્વ સાથે સાક્ષાત્કાર થાય છે. કારણ કે એમનામાં અને મારામાં ઘણું સામ્ય છે. શોખ કદાચ ઘણા અલગ છે પણ પ્રકૃતિનો જે બેઝ છે એ ઘણો સીમિલર છે. એમની સાથે આત્મીયતા થવાના ઘણા કારણો છે , અને આ લાગણીઓ ને વાચા ત્યારે મળી જયારે થોડા દિવસ પહેલા , પહેલી વાર તેઓ ઘરે પધાર્યા … !! સ્પેશીયલ વાતો ને એકસપ્રેસ કરવા મારા શબ્દો હંમેશા ખૂટી પડે છે એટલે અહી પણ શબ્દો ને વિરામ આપી ને મારી અને વિરાજભાઈની મુલાકાત ની તસ્વીર રજુ કરું છું … ( વિરાજ ને સંબોધવામાં હું હવે પાછળ “ભાઈ” નથી લગાવતો – પર્સનલ્લી ! જોકે એમના અને મારા બ્લોગની કોમેન્ટ્સમાં મારા દ્વારા પાછળ “ભાઈ” વાળું જ સંબોધન ચાલુ રહેશે.  બ્લોગ જગતમાં એમની રાઈટીંગ સ્ટાઈલને સેલ્યુટ કરવા “ભાઈ” અને પર્સનલ લાઈફમાં એને દોસ્ત તરીકે વધુ ને વધુ નજીક લાવવા “ભાઈબંધ” )

102_0023

મારા બ્લોગની પહેલી વર્ષગાંઠ

વર્ષો પહેલા એક અંગ્રેજી બ્લોગ લખતો હતો “યાહુ ૩૬૦” પર ! ખાસ કોઈ વાચકો નહોતા , બે – ચાર મિત્રો સિવાય , અને યાહુ વાળાઓ એ એ બ્લોગની સેવા બંધ કરી એમાં એ લોકો એ બધા ના બ્લોગ ઊડાવી દીધા , એમાં મારો એ બ્લોગ પણ તેની બધી પોસ્ટ્સ સાથે ઊડી ગયો ! (જેનો બેકઅપ પણ તેઓ એ નહોતો મોકલ્યો )

ગયા વર્ષે પહેલી સપ્ટેમ્બર ૨૦૧૨ ના રોજ હું માવજીભાઈની સાઈટ પર ભ્રમણ કરી રહ્યો હતો ત્યાં મેં એક લાંબુ લીસ્ટ જોયું , ગુજરાતી બ્લોગ્સ નું ! નેટજગત નામના બ્લોગ પર ખુબ મહેનતથી બનાવવામાં આવેલું ગુજરાતી બ્લોગ્સ નું લીસ્ટ. અને ત્યારે જ મને જાણ થઇ કે આટલા બધા ગુજરાતી બ્લોગ્સ નું અસ્તિત્વ છે , અને માવજીભાઈ ની સાઈટ પર મેં ગુજરાતી માં લખવા માટે નું કી બોર્ડ પણ જોયું , અને એ મેં ડાઉનલોડ કરી લીધું , હજુ સુધી એક પણ ગુજરાતી બ્લોગની મુલાકાત નહોતી લીધી , ત્યાં મનમાં વિચાર આવ્યો , કે તુક્કો આવ્યો કે કદાચ નવરા બેઠા ટાઈમપાસ કરવા વર્ડપ્રેસ પર બ્લોગ બનાવ્યો. – મારો ઈતિહાસ સાક્ષી છે કે હું નાનપણથી આવું જ કરતો આવ્યો છું – પહેલી નવલકથા લખી એ સમયે માત્ર એક જ નવલકથા વાંચેલી હતી. ( એ લીસ્ટ માં મેં જોયેલું કે મોટા ભાગના લોકો એ બ્લોગ વર્ડપ્રેસ પર જ બનાવ્યો છે ) નામ પણ તે સમયે જે મનમાં આવ્યું તે લખી નાખ્યું – “બસ એજ લી. યુવરાજ – બાપુનો બબડાટ.” અને મને બ્લોગ બનાવ્યાનો આનંદ થયો. મને થયું કે લખવાની મજા આવશે અને જો કોઈ એકાદ- બે મિત્ર એને વાંચી લેશે તો એ આપડો નફો. (બ્લોગ બનાવવાનો વિચાર જે સાઈટ ભ્રમણ કરતા સ્ફૂર્યો અને સૌથી પહેલું કી-બોર્ડ પણ જે સાઇટે ઉપલબ્ધ કરાવ્યું એ માવજીભાઈ.કોમ , થેન્ક્સ એ લોટ માવજીભાઈ આ બ્લોગ ના નિર્માણ પાછળ નું નિમિત્ત બનવા માટે ) માવજીભાઈ નું કી.બોર્ડ મજા નું તો ખરું પણ થોડું ડીફીકલ્ટ એટલે બે-ચાર લાઈન લખતા પણ શરૂઆતમાં અડધો કલ્લાક જેટલો સમય જતો , પણ મન હોય તો માનવે જવાય – એ ગણિત મુજબ મેં બધી કી ના સ્ટીકર બનાવી ને કી-બોર્ડ પર ચોંટાડયા, પછી શરુ કર્યું , ખુબ મહેનત થી વાહિયાત પોસ્ટ્સ લખવાનું . મને મનમાં હું જે લખી રહ્યો હતો એથી ખાસ સંતોષ તો નહોતો પણ ઊત્સાહ હદ બહારનો હતો , જે કંટ્રોલ કરવો અઘરો હતો , એથી જે મનમાં આવતું એ લખવા મચી પડતો , અને એવું કરી શકતો કારણ કે મને ખાતરી હતી કે આ બ્લોગ પર કોઈ ચકલું ય નથી ફરકવાનું. પણ જોત જોતામાં તો બ્લોગ પર મોંઘેરા મહેમાનો ના આગમન શરુ થઇ ગયા , નીરવભાઈ અને વિરાજભાઈ એ મારા બ્લોગ પર આવનારા પહેલા મહેમાનો હતા. એમની લાઈક મળી અને ઊત્સાહ બમણો થયો , ત્યારે સર્વ પ્રથમ એમના બ્લોગ્સ ની મુલાકાત લીધી – સલ્લુ ગજ્જબ લખે છે !! અને પછી બ્લોગ ભ્રમણની પણ શરૂઆત થઇ , એ અઘરા કી-બોર્ડ વડે જ પોસ્ટ્સ લખે રાખતો અને મિત્રો ના બ્લોગ્સ પર કોમેન્ટ્સ પણ ! ત્યાં જ વિરાજ્ભાઈ એ ગુગલ નું સરળ કી-બોર્ડ સજેસ્ટ કર્યું , અને અપાર આનંદ પ્રાપ્ત કરાવ્યો . પછી તો લોકલ ગાડી એક્સપ્રેસ બનીને દોડવા લાગી.

અને આ એક્સપ્રેસ ગાડી ના ડબ્બા એટલે કે પોસ્ટ્સ વિષે ટુંકાણ માં કહું તો પહેલા તો ગુગલ કી – બોર્ડ હતું નહિ એટલે સ્લો ટાઈપીંગ સ્પીડને લીધે બધી પોસ્ટ્સ ટૂંકમાં પતાવવાની વાત હતી , પણ અંદરના ઉભરા મોટા હતા , એટલે મારી બીજી પોસ્ટ માં જ જન્મ થયો “મંથલી રિવ્યુઝ” કેટેગરી નો . જેમાં એક પોસ્ટમાં ટુંકાણ માં પાંચ-સાત ફિલ્મો વિષે વાત કરવાના કન્સેપ્ટ સાથે મેં ફિલ્મ રિવ્યુઝ રજુ કર્યા.સાથે ગુજરાતી ફિલ્મ વિષે ના રિવ્યુઝ પણ લખ્યા. થોડી અંગત વાતો કરવાના , ડે ટૂ ડે લાઈફના સુખ દુખ વહેંચવાના શોખ – અભરખા પણ હતા , પણ બધાય કરતા કશુક અલગ પીરસવાનો પણ કીડો હતો એમાં થી “મેરી કહાની – ગીતો કી ઝુબાની” કેટેગરી નો જન્મ થયો. જેમાં હું મારી જિંદગી ના અંગત પ્રસંગો , વાતો , વિચારો ને ગીતો સાથે વણી ને પીરસતો ગયો અને આપ સૌ વધાવતા ગયા.જોકે હમણાં “નવા જૂની” નામની પણ એક કેટેગરી બનાવી છે જેમાં કોઈ પણ એક સબ્જેક્ટ પર બનેલી લાઈફની લેટેસ્ટ નવા જૂની આપને જણાવતો રહેતો હોઉં છું . એલફેલ કાવ્યો પણ તમારા માથે ઝીંક્યા છે , સાથે મારી બનાવેલી શોર્ટ ફિલ્મ્સ અને બીજી કેટલીક કેટેગરીસ સાથે આ બ્લોગ ને છેલ્લા એક વર્ષ થી તમે વાંચી – વધાવી રહ્યા છો. પહેલા ૮ મહિના આ બ્લોગની થીમ “સનસ્પોટ” હતી જે અત્યારે(૪ મહિનાથી ) “વિઝ્યુઅલ” છે , અને ભવિષ્યમાં પણ નવા નવા ગેટ અપ ધારણ થાય એવી શક્યતાઓ છે.

અને આ રહ્યા આખા વર્ષના કેટલાક ટેકનીકલ આંકડા …

• ટોટલ હિટ્સ – ૮૩૫૫

• ટોટલ કોમેન્ટ્સ – ૬૫૩

• મેક્સીમમ કોમેન્ટ્સ બાય – નીરવભાઈ (૬૮ ) , વિરાજભાઈ (૪૫)

• ટોટલ લાઈક્સ – ૫૦૦+

• ટોટલ પોસ્ટ્સ – ૮૩

આજ ના પ્રસંગે મૌલિકાજી ને કેમ ભૂલાય , વેબ ગુર્જરી પર મારા બ્લોગનો પરિચય લખી ને તેમણે આ બ્લોગ ને ધન્ય કર્યો. બધા બ્લોગર મિત્રો નો ફાળો અમુલ્ય છે , માત્ર નિજાનંદ ખાતર શરુ કરેલો આ બ્લોગ જો આપ સૌએ હર્ષભેર વધાવ્યો ન હોત તો એ કદાચ અહી સુધી પહોંચી જ ન શક્યો હોત. હું લખું છું કારણ કે મને ખબર છે કે તમે વાંચવાના છો. અને મને ખબર છે કે તમે વાંચવાના છો કારણ કે હું જાણું છું કે તમે મને વાંચતા આવ્યા છો. મારા વિચારોને , વાતો ને પ્રદર્શિત કરવાનું આ બહોળું માધ્યમ તમારા થકી જ તો છે. હે આ બ્લોગ ના સૌ વાચકો , જો તમે ન હોત તો ક્યારેક અંગત ડાયરી લખતો આ જીવ પોતાને એક્સપ્રેસ કરવાનું , મન ફાવે ત્યારે મનમાં ઊઠતા તરંગો ને શબ્દો માં ઢાળવાનું કદાચ ભૂલી જ ગયો હોત ! એક ઓપન

આપ સૌ વ્હાલા મિત્રોને મારું ઘણું બધું વ્હાલ

આપ સૌ વ્હાલા મિત્રોને મારું ઘણું બધું વ્હાલ

ડાયરી બની ને રહેવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે , અને હજુ વધારે આ દિશામાં આગળ વધવું છે. કેટલાક કન્ફેશન્સ જે હું આ બ્લોગ પર કરી શક્યો છું , એ મારા માટે પણ આશ્ચર્યજનક રહ્યા છે , કારણ કે એમાંની બે – ત્રણ વાતો જાહેરમાં કહેવી મારા માટે ઘણી જ અઘરી હતી , અને અફકોર્સ આ બ્લોગ પર જયારે એ વાતો કહેવાઈ ત્યારે એ પહેલો જ પ્રસંગ હતો કે હું દુનિયાની સામે જે તે સત્ય લઇ ને આવેલો. તમારૂ સંવેદનશીલ હૃદય મારા સંવેદનો સમજી શકશે તેવો દ્રઢ વિશ્વાસ જ તો મને આ બધું લખવા તરફ દોરી ગયો.

વિથ યુ ઓલ લવલી પીપલ , હું બ્લોગીંગ કરતો રહીશ , કંઈક કહેતો રહીશ , કંઈક કન્ફેસ કરતો રહીશ , અને અફકોર્સ બહુ બધો બબડાટ કરતો રહીશ . હું જે જીવન જીવીશ , તેના તમે સાક્ષી હશો , મારી પસંદ – ના પસંદ ને જાણતા સાથે ઉછરેલા ભાઈ – બહેન જેવા ! મને મન ફાવે ત્યારે ટોકી શકવાનો હક ધરાવતા વડીલ જેવા , મારા સંવેદનો ને પ્રેમની હુંફ આપતા લવર જેવા ! એન્ડ એબોવ ઓલ , જેની સાથે બધું શેર કરવા હું ખુબ જ એક્સાઈટેડ હોઉં છું એવા મારા સૌથી પાક્કા મિત્ર જેવા ! આઈ લવ યુ ઓલ , અને હા , આઈ લવ યુ પર થી યાદ આવ્યું , મીસીસ કોમલ યુવરાજ જાડેજા નો બ્લોગ આજથી અસ્તિત્વ માં આવી રહ્યો છે.