raj kapoor

સુન બેરી બલમ સચ બોલ

ફિલ્મ – બાંવરે નૈન
વર્ષ – ૧૯૫૦
ગીત – સુન બેરી બલમ સચ બોલ
ગાયક – રાજકુમારી દુબે
ગીતકાર – કેદાર નાથ શર્મા
સંગીત – રોશન

આ ગીત મેં મારા જીવનમાં સાંભળેલા સૌથી મીઠડા ગીતો માનું એક. ગીતનું ફિલ્માંકન ગીતા બાલી અને રાજ કપૂર પર થયું છે , અને મારા માટે એથી રૂડું બીજું શું હોય.Lp-Bawre+Nain મારો સૌથી વધારે પ્રિય અભિનેતા અને મારી સૌથી વધારે પ્રિય અભિનેત્રી એક સાથે ! રાજ કપૂર અને ગીતા બાલી એમ બંને એ અભિનય કર્યો હોય એવી આ એકમાત્ર ફિલ્મ છે. અને પહેલી વાર મેં રાજ કપૂર ને ઝાંખો પડતો જોયો , જસ્ટ બીકોઝ ઓફ ગીતા બાલી ! (જોકે કેદાર શર્માએ ગીતા બાલી ને સ્કોપ પણ વધુ આપ્યો છે એન્ડ અફકોર્સ રાજ કપૂર નો અભિનય પણ લાજવાબ જ હતો ) અને ફિલ્મના દિગ્દર્શક કેદાર શર્મા પણ મનોમન ગીતા બાલીને ચાહતા એટલે એની વિશેષ ફિલ્મોમાં ગીતા બાલી એ અભિનય કર્યો છે , અને અસલ ગીતા બાલી એ કેદાર શર્મા ની ફિલ્મો માં જ જોવા મળે છે – કેદાર શર્મા ની ફિલ્મો માં ગીતા બાલી ને એની પ્રતિભા મુજબ નું ફલક અને સંવાદો મળ્યા છે . અને મારા મતે આ ફિલ્મ ” બાવરે નૈન ” એ ગીતા બાલી અને કેદાર શર્મા ની સૌથી શ્રેષ્ઠ ફિલ્મ છે . અફકોર્સ , ગીતા બાલી ની બીજી પણ ઘણી સારી ફિલ્મો છે પણ ગીતા બાલી નો શ્રેષ્ટતમ અભિનય આ ફિલ્મ માં . રાજ કપૂરે એમની કારકિર્દી ની શરૂઆત , કેદાર શર્માની ફિલ્મોમાં સહાયક દિગ્દર્શક તરીકે કરેલી . કેદાર શર્મા એમની ફિલ્મોના ગીતો પણ લખતા , અને આ ફિલ્મમાં પણ એમણે પોતે જ ગીતો લખ્યા છે . આ ફિલ્મ નું દરેક ગીત અતિશય મધુરું છે …! ફિલ્મ પણ એટલી જ સુંદર – એઝ બ્યુટીફૂલ એઝ ગીતા બાલી !
આ ગીતમાં નાયિકા નાયક ને કહે છે કે આપડે બંને પ્રેમ માં પડ્યા એથી શું શું થશે આપડી સાથે ! એની તને કલ્પના છે ? અને રાજ કપૂર ગીત માં દરેક વાતનો જવાબ પીપુડી વગાડી ને આપે છે ! એ પીપુડી માં પણ ઘણા અર્થ છૂપાયેલા છે , જેમ કે પ્રેમિકા ના રાગ સાથે રાગ મિલાવવો ! અર્થાત હું મૂક છું કારણ કે તારી દરેક વાત સાથે સંમત છું – હું એ બધું જાણું જ છું જે તું કહી રહી છે , પછી હું શું કામ બોલું ! અને જે થવાનું છે અને જે થઇ રહ્યું છે – એ વાત નો મને અફસોસ નહિ પણ ખુશી છે , પછી હું શું કામ એ વાત ની ચિંતા કરું કે ઇબ ક્યા હોગા ?

“સુન બેરી બલમ સચ બોલ રે ઇબ ક્યા હોગા
મેં ખોયી તું ખોને લગા હાં…..
મેરે દિલ મેં યું યું હોને લગા હાં …..
મેં રોને લગી તું રોને લગા રે ઇબ ક્યા હોગા ….”

કોઈના પર મરવું ! ડાઈંગ ફોર સમબડી ! ઈઝ એ કાઈન્ડ ઓફ ફીલિંગ વ્હિચ કેન નોટ બી એક્સપ્રેસ ઇન વર્ડ્સ. અને શબ્દોમાં લાગણી કયાંક તો જેટલી હોય તેટલી વ્યક્ત ન થાય , અને ક્યાંક ક્યારેક એવું પણ થાય કે વ્યક્ત વધુ થઇ જાય અને અસલીયતમાં એટલું વિશેષ ન પણ હોય. મારો કહેવાનો ભાવાર્થ ફક્ત એટલો જ કે લાગણીઓ શબ્દો ની મહોતાજ નથી , કે નથી અભિવ્યક્તિ ની મહોતાજ. કેટલાક લાગણીશીલ લોકો લાગણીઓને શબ્દો માં તો શું , આંખો થી પણ વ્યક્ત ન કરી શકતા હોય , પણ પ્રેમ તો પૂરે પૂરો – અતિશય કરતા હોય ! અને એવું કોઈ વ્યક્તિ કોઈ ગળાડૂબ પ્રેમ માં પડે , કોઈના પર મરવા લાગે ત્યારે ? શું એ પ્રેમમાં નિષ્ફળ જાય ? બિલકુલ નહિ , લાગણીઓ વગર કહ્યે સમજી જવા વાળા લોકોની પણ કમી નથી આ દુનિયામાં , આ જગતમાં એવા કેટલાય કપલ્સ છે જેમના પાર્ટનર પોતાનો પ્રેમ વ્યક્ત નથી કરી શકતા , તેમ છતાં તે અવ્યક્ત પ્રેમ ને સમજી જનારા પ્રેમીઓ હોય છે અને તેમને પોતાના પાર્ટનર થી કોઈ ફરિયાદ નથી હોતી , શબ્દો વગર , વારંવાર પ્રેમ દર્શાવવા કરવામાં આવતા સ્પર્શ વગર નો આ પ્રેમ કેટલો બધો રોમેન્ટિક કહેવાય ! જગત ના મોસ્ટ રોમેન્ટિક લોકો ને પણ ઈર્ષા કરાવી દે તેવો રોમેન્ટિક ! પણ મોટે ભાગે આ જગતમાં જો દિખતા હૈ વો બિકતા હૈ વાળો નિયમ લાગુ પડતો હોય છે એટલે મોસ્ટલી સારી રીતે પ્રેમ પ્રદર્શિત કરી શકતા રોમેન્ટિક લોકો મુખ્યત્વે આકર્ષણનું કેન્દ્ર બને છે , અને એ પણ ખોટું તો નથી જ ! તમને પ્રેમ વ્યક્ત કરતા નથી આવડતું , તો વેલ ધેટ્સ ઓલ રાઈટ , પણ પ્રેમ વ્યક્ત કરવામાં એક અનેરી મજા , એક અનેરો સંતોષ અને એક અનેરો લહાવો છે …. પાર્ટનર સાથે કરવામાં આવતા નખરા , મન હળવું રાખે છે અને શરીર તંદુરસ્ત …

“બૈઠે બૈઠે આહ ભરને લગે … હે …
હમ ઇક દૂજે પે મરને લગે … હે ….
હમ યે ક્યા નખરે કરને લગે રે ઇબ ક્યા હોગા … “

દિવાસ્વપ્ન એ પ્રેમીઓની ફેવરીટ પાસ્ટ ટાઈમ પ્રવૃત્તિ છે. વેલ જોકે એ સપનાઓ .. સપના ઓછા અને ફેન્ટસીસ વધુ હોય છે. જાત જાતની અને ભાત ભાતની કલ્પનાઓ ! એકથી એક ચડિયાતા રોમેન્ટિક વિઝુઅલસ ! આ બાબતમાં પણ જે વધુ રોમેન્ટિક હોય તે ફાઈ જાય કારણ કે ઓબવિયસલી રોમેન્ટિક માણસના વિઝ્યુઅલ્સ પણ વધુ રોમેન્ટિક હોય ! વાત પ્રેમની હોય કે બીજા કશાની … મારા વિઝ્યુઅલ્સ પણ મોટે ભાગે ખુબ રોમેન્ટિક રહ્યા છે. અહિયાં રોમેન્ટિક શબ્દ બ્રોડ સેન્સમાં પ્રયોજ્યો છે. રોમેન્ટીસીઝ્મ કોઈ પણ વસ્તુ ને લઈને હોઈ શકે ! કોઈ પણ બાબત પાછળ ઘેલા થઇ ને ફેન્ટસીસ ડેવલપ કરવી …. જે તે બાબત જેટલી ભવ્ય હોય એથી હજાર ગણી ભવ્ય કલ્પીને એના વિઝ્યુઅલ્સ માં રાચવું એ રોમેન્ટીસીઝ્મ છે. અને હું તો ઘણી બાબતો પ્રત્યે રોમેન્ટિક વલણ ધરાવું છું અફકોર્સ એમાં પ્રેમ પણ સમાવિષ્ઠ છે.
હું ચાંદ તારા સાથે પણ રોમેન્સ કરી ચુક્યો છું , કોલેજના એ દિવસો હતા ને હું ગેલેરીમાં બેસી ને વાંચતો . ઈંગ્લીશ લીટરેચર મારો પ્રિય વિષય અને મેં એ સબ્જેક્ટ સાથે બી.એ. કરેલું એટલે વાંચવામાં ધ્યાન તો પૂરે પૂરું રહેતું , પણ વાંચન પ્રક્રિયા પૂર્ણ થયા બાદ એકાદ કલ્લાક સર્જન પ્રક્રિયા પાછળ વિતાવવામાં આવતો. ત્યારે હું કવિતાઓ ખુબ લખતો – એમાં ચાંદ તારના ઉલ્લેખ પણ આવતા ! અને સર્જન પ્રક્રીયા સમાપ્ત થાય પછી પણ પથારીમાં પડતા ભેગું સુઈ નહિ જવાનું , વોક્મેનમાં કેસેટ ભરાવી ને સાંભળવાની ! થોડી ઈમ્મેચ્યોર એવી એ એજમાં ગીતના શબ્દો સાલા સ્પર્શી જતા , પછી તો ગીતની સાથે સંકળાયેલી ફેન્ટસીસ નો સિલસિલો શરુ થતો , અને આંખ બંધ થતા જ સ્વપ્નમાં પરિણમતો . અને સવાર પડતા જ રાતે જોયેલા સપનામાં દિવાસ્વપ્ન મસાલો ભરતા – નવી ફેન્ટસીસ ઉમેરતા – નવા વિઝ્યુઅલ્સ … રોજ એક નવી જ મનભાવન દુનિયા …. સાલો શું જમાનો હતો ! જગતભર ની ખુશી પોતાનામાં જ સમાયેલી હતી , જગતને મુબારક તેના કડવા સત્યો અમને તો વ્હાલી હતી અમારી મીઠી ફેન્ટસીસ !

“અબ દિન કો સપને આને લગે … હે …
તારો સે આંખ ચૂરાને લગે … હે …
હમ અપને સે શરમાને લગે રે ઇબ ક્યા હોગા …”

આ ગીતનો લહાવો ઓડિયો અને વિયુઅલ્લિ એમ બંને રીતે લેવા જેવો છે , ગીત પણ નાનકડું જ છે , જોવામાં વધારે સમય નહિ લાગે, કરી દ્યો નીચે આપેલ વિડીયો પર ક્લિક ….  અને હા , ત્રણ મીનીટનું આ ગીત પૂરું થતાની સાથે જ શરુ થશે આ ગીતની ગાયિકા રાજકુમારી દુબે નો લાઈવ વિડીયો , આ જ ગીત નો ! ખુબ રેર આ વિડીયો  અમુલ્ય ભેટ સમાન  છે.

ઐસે ના દેખો ..

ફિલ્મ – રાંજના
વર્ષ – ૨૦૧૩
ગીત – ઐસે ના દેખો …
ગાયક – નીતિ મોહન , રાશીદ અલી
ગીતકાર – ઈર્શાદ કામિલ
સંગીત – એ .આર . રહેમાન

એ મને એવી રીતે જુએ , જાણે કે હું પહેલી વાર એની નજરમાં , એના તસવ્વુર માં આવ્યો છું ! એનું આમ કરવા પાછળ નું કારણ શું હોઈ શકે ? શક્ય છે કે એનો આશય મને ઇગ્નોર કરવાનો હોય !
એવું પણ શક્ય છે કે એને અચાનક મારામાં કશુક એવું દેખાઈ ગયું , કે જેની એણે પહેલા ક્યારેય નોંધ નહોતી લીધી , એનું મન મારા પર આવી ગયું , એનું દિલ પણ મારા પર આવી ગયું અને બસ એટલે જ , મને સતત જોઈ રહ્યું છે કોઈ …………
આ બંને માંથી માત્ર એક જ કારણ સાચું હોઈ શકે ! પણ કયું ? મને એ વાત ની જરૂર જાણ હોય , તમને હું એ કહી પણ શકું , પણ શું હું એ વ્યક્તિ , કે જે મને તાકી રહી છે , એને શું હું એમ કહી શકું કે……

“ઐસે ના દેખો ,
જૈસે પહેલે કભી દેખા હી નહિ “

એવું કહેવું ઘણું અઘરું છે , લોકો તો સિતમ કરી નાખશે , આપણે ભલે સામે એમના પર સિતમ ના કરીએ , પણ એમની સામે જઈ ને “વાહ , શું સિતમ ગુજાર્યો તે યાર ” એવું કહેવાનીયે હિંમત નથી હોતી . ત્યારે “ઐસે ના દેખો ,જૈસે પહેલે કભી દેખા હી નહિ” એવું મોઢામોઢ નહિ પણ મનમાં ગાવાના વારા આવે .
કેટલાક સંબંધો ના અંત ત્યારે આવે જયારે આપડે એ સંબધ થી કંટાળી જઈએ . વારંવાર થતા એક જ પ્રકારના ઝગડા, અને અંતે સમાધાન . મન મનાવીને કરવામાં આવતા સમાધાનોમાં મનને લાલચ આપવામાં આવે છે – કે આ વ્યક્તિ મારા સપના સાકાર કરશે , મારા દુખ દર્દ વહેંચશે , મને સાંભળશે … જેવી અનેક અપેક્ષાઓ હોય છે , અને એની જ લાલચે સમાધાન થયા કરતુ હોય છે . પણ , સંબંધના અલ્ટીમેટ અંત વખતે અપેક્ષા સેવનારૂ વ્યક્તિ જરૂર બોલે છે – કે મારે તારી પાસેથી કશું નથી જોઈતું , આ સંબંધ નો અંત પણ તું સ્વીકારે તો ઠીક બાકી તારા સ્વીકારવા – ના સ્વીકારવા પર હું નભેલો નથી . આ સંબંધ મારા માટે અહી જ અંત પામે છે – તું સ્વીકારે કે ના સ્વીકારે ! તું ચાહે કે ના ચાહે !

“મુજે કુછ ભી નહિ ચાહિયે તુમ સે
ના દિલાસા , ના ભરોસા ,
ના વાહ વાહ , ના હમદર્દી
ના સપના , ના સહુલત
ઐસે ના દેખો … “

raanjhnaa brand new still ft. sonam kapoor (1)

ગુજરાતી સાહિત્યમાં કે ગુજરાતી ઇતિહાસમાં કે ઇવન ગુજરાતી ફિલ્મોમાં ઝાંખી કરો તો જાણવા મળશે કે પહેલાના જમાનામાં ગાયકોને એવી ભાવના રહેતી કે તે માત્ર પોતાના ઈશ્વર માટે ગાય , અથવા તો એવા પાત્રો પણ મળી આવશે જે માત્ર પોતાના પ્રિયજન માટે ગાય ! ભલે ખુબ સુંદર ગાતા હોય , ભલે તેના ખૂબ રૂપિયા મળે તેમ હોય તોય તેઓ જાહેરમાં ન ગાય , પોતાની ગાવાની કલાનો ધંધો ન બનાવે. સમય સાથે આ પ્રકારના લોકો ઓછા થવા લાગ્યા , અને હવે તો હું નથી માનતો કે આજ ની તારીખે આવું કોઈ વ્યક્તિ આ દુનિયા માં હોય – કદાચ કોઈ વડીલ હોય તો હોય , બાકી જુવાનીયાઓ માં તો અશક્ય ! આવું થવા પાછળ નું મોટું કારણ તો એ જ કે માત્ર કળા થી પેટ ન ભરાય , માટે રોજી રોટી માટે એ કરવું જ રહ્યું ! તેમ છતાય જો બીજી રીતે વિચારીએ તો એક કારણ એ પણ મળી આવે કે હવે ક્યાં પહેલા જેવા પ્રેમીઓ જ રહ્યા છે જે પોતાની પ્રિયતમાને એટલો પ્રેમ કરતા હોય કે માત્ર એના માટે જ ગાય , અને એના મનમાં એવી ભાવના ત્યારે આવે જયારે એની પ્રેમિકા એટલી પ્રેમાળ હોય , એને ઓલા ના પ્રેમની સાચી કદર હોય , ફૂલ હોય તો એની ખુશ્બુ ની તારીફો થાય , અને એ તારીફો કરવા માટે ગીતોની રચના થાય , પણ જ્યાં માત્ર પત્થર હોય ત્યાં શું ખુશ્બુ ને શું એની તારીફ ! પત્થરની તમે તારીફ કરી પણ લો તો પણ એ પત્થર ક્યાં તમારું ગીત સાંભળવાનો છે !

“મેં ઉન લોગો કા ગીત
જો ગીત નહીં સુનતે …..”

મારા શહેર અમદાવાદના પ્રહલાદનગર અને સેટેલાઈટ વિસ્તારમાં એક માણસ રાવણ હત્થો વગાડે છે . પહેલી વાર એના વાજિંત્ર પર “આજા સનમ , મધુર ચાંદની મેં હમ …” ગીત સાંભળ્યું , હું તલ્લીન થઇ ગયો . કેટલું ફીનીશીંગ – કેટલું પરફેક્શન સાથે એ વગાડતો હતો ! હું એને ભેટી પડ્યો ! એનું નામ પૂછ્યું – પરબત ! પરબત ની નાની છોકરી પરબતના પગ પાસે બેઠી બેઠી રમતી હતી. મેં જવા માટે બાઈકમાં ચાવી ભરાવી ત્યાં પરબતે “રમૈયા વત્સા વૈયા…” વગાડવાનું શરુ કર્યું – પૂરું ગીત સાંભળ્યા વગર હું ન જઈ શક્યો. બંને ગીત જે પરબતે વગાડ્યા એ રાજ કપૂર ના હતા , પરબતની પસંદ પણ કેવી ઊંચી ! ચીલા ચાલુ ચવાઈ ગયેલી કમર્શિયલ ધૂનો તો સ્ટ્રીટ સાઈડ પરફોમર્સ જોડે ખૂબ સાંભળવા મળે , ટ્રેનમાં , રસ્તાઓ પર મેં કેટલાય પરફોમર્સ ને સાંભળ્યા છે. પણ પરબત જેવા ખૂબ ઓછા હોય છે – પરબત પાસે થી હું ઘણું શીખ્યો છું – શું શીખ્યો છું એ મારી અને પરબત ની અંગત વાત છે. અમારી આંખો વડે થતી વાતો – છતાય મને કેટલાક પ્રશ્નોના જવાબ નથી મળ્યા જેમકે પરબત નું ગીત કોણ સાંભળે છે ? એ કોના માટે વગાડતો હશે ? આટલી ગરીબી માં જીવતો પરબત શું ક્યારેય રડતો હશે ? કે ક્યારેય નહિ રડતો હોય ? હવે પાછો હું પ્રહલાદનગર જઈશ ત્યારે એ મળશે ? ક્યાં સુધી મળશે ? ક્યારેક એ ક્યાંક ખોવાઈ ગયો તો ….?

“..પતઝર કા પહેલા પત્તા
રેગીસ્તાન કા પહેલા આંસુ
યા મેં ગુઝરા વક્ત , નહીં મિલુંગા
નહીં મિલુંગા યે સચ , યે સચ ! “

 

કિસ્મત કી હવા કભી નરમ …

ફિલ્મ – અલબેલા
વર્ષ – ૧૯૫૧
ગીત – કિસ્મત કી હવા કભી નરમ ….
ગાયક – સી . રામચંદ્ર
ગીતકાર – રાજીન્દ્ર ક્ર્રીશન
સંગીત – સી . રામચંદ્ર

ભગવાન દાદા એમના શરૂઆતના સમયમાં થોડા બી ગ્રેડ ટાઈપ્સ અર્થાત ટીપીકલ એક્શન ફિલ્મો બનાવતા , રાજ કપૂરે સલાહ આપી કે સામાજિક ફિલ્મ બનાવો અને71954088933279710549 ભગવાન દાદા એ “અલબેલા” બનાવી . અને ૧૯૫૧ ની બોક્સ ઓફીસ પર સૌથી વધુ ચાલનારી ફિલ્મો માની એક સાબિત થઇ . રાજ કપૂર નું “આવારા ” પણ એ વર્ષે જ આવેલું . “અલબેલા” એ માત્ર સુપરહિટ ફિલ્મ જ નહિ પણ નખશીખ શ્રેષ્ઠ ફિલ્મ છે . ટાઈમલેસ ક્લાસિક છે. જે મેં ૧૯ – ૨૦ વર્ષની ઉમ્મરે જોયેલું , અને મને એ જબ્બર ગમી ગયેલું. ત્યારે ડીવીડી નહિ પણ વીસીડી નો જમાનો , અને એ વીસીડી પણ મોંઘી આવે એટલે ભાડે લાવીને જોવાની . ત્યારે મેં ખાસ જૂની ફિલ્મો જોયેલી નહિ , માત્ર એટલી ખબર કે પપ્પાને જુના પિકચરો ગમે એટલે સીડીવાળા ની લારી પર આ ફિલ્મ ની વીસીડી મેં પડેલી જોઈ , અને ભાડે જોવા માટે લઇ લીધી . મને તો ખ્યાલ જ નહિ કે જે ફિલ્મ મેં માત્ર જૂની છે એટલું જોઈ ને લીધેલી , એ અસલ માં બેનમુન ફિલ્મ છે , પપ્પા તો જોઈ ને ચોંકી જ ગયા , કે તે એ જમાના ની ફિલ્મો જોયેલી નહિ ને આવું રેર ક્લાસિક તું કેવી રીતે ઉપાડી લાવ્યો ! ત્યારે હું ફૂલાયો ને કહ્યું – જોયું ? લઇ આવ્યો ને ? અસલ ક્લાસિક છે ને ? આ સીડી ક્યાય બજારમાં જોવાય નો મળે ! એ તો આપડે શોધી કાઢી !
પછી જોકે એવો સમય પણ આવ્યો કે જૂની રેર ફિલ્મો આખું અમદાવાદ ઘૂમી ને પાતાળમાંથી પણ શોધી કાઢવાનો મારો શોખ શિખર પર હતો ! પપ્પા ની સાથે સાથે મને પણ રાજ કપૂર વિશેષ પ્રિય . અને મારી પ્રિય અભિનેત્રી ગીતાબાલી . રાજ કપૂર ની નોન આર.કે. અર્થાત રાજ કપૂરે પોતાના બેનર સિવાયની ફિલ્મોમાં અભિનય કર્યો હોય એવી ફિલ્મો શોધવા હું નીકળી પડતો . કારણ કે આર.કે. બેનરની તો બધી ફિલ્મો જોયેલી , અને ઇઝીલી અવેલેબલ. પણ નોન આર.કે. ફિલ્મો શોધવી પડે , મારા એ શોખની શરૂઆતના પપ્પા સાક્ષી હતા , ત્યારે હું નોન આર.કે. બેનરની “અંબર” અને “ફિર સુબહ હોગી ” શોધી લાવેલો , જે અમે સાથે જોયેલી , ૨૦૦૬માં પપ્પા નું અવસાન થયું ત્યાર બાદ અનેક જૂની રેર ફિલ્મો લાવી લાવી ને જોઈ . ૪૦ ના દાયકાની ફિલ્મો પણ જોઈ , ગીતાબાલી ની કેટલીક દુર્લભ ફિલ્મો શોધી કાઢી . અને નોન આર.કે. ની તો જેટલી ફિલ્મો હતી એ બધી ફિલ્મો નું કલેક્શન મારી પાસે જમા થઇ ગયું . પણ એ બધી ફિલ્મો એકલા જ જોવી પડી . પપ્પાની કવિતાઓ પરથી કહી શકાય કે એમને રાત ની સરખામણી માં દિવસ વધુ ગમતો હશે. કારણ કે દિવસે પુરુષાર્થ થાય અને રાત્રે આરામ , અને પપ્પા નો તો સ્વભાવ જ પુરુષાર્થ પ્રિય ! પણ હું પાછો રાત નો રાજા , અહી ભગવાન દાદા સુખ અને દુખ ને દિવસ અને રાત ની સુંદર ઉપમા આપી ને કિસ્મત ની વાત કરે છે …

“કભી કાલી રતિયાં , કભી દિન સુહાને ,
કિસ્મત કી બાતે તો , કિસ્મત હી જાને ”

બેટાજી અને બાબુજી એટલે કે મેં અને પપ્પા એ આ ફિલ્મ સાથે બેસી ને જોયેલી , પછી ભાડે લાવેલી સીડી તો પાછી આપી આવ્યો પણ ફિલ્મને મેં કોમ્પ્યુટરમાં સેવ કરી લીધેલી , અને રોજ બે થી ત્રણ વાર હું આ ગીત જોઈ ન લઉં ત્યાં સુધી મને ચેન ન પડતું . મારો ભાણીયો કરણ ત્યારે બહુ નાનો હતો , અને રડવાનું શરુ કરે પછી શાંત જ ન થાય . પપ્પા જ એને શાંત રાખતા , એકદિવસ પપ્પા એ કરણને “અલબેલા ” બતાવી ને શાંત રાખેલો . પપ્પાના ખોળામાં આરામથી સેટ થઈને કરણભાઈ જોઈ રહ્યા , ભગવાન દાદા નો ડાન્સ …

“ઓ બેટા જી , અરે ઓ બાબુજી ,
કિસ્મત કી હવા કભી નરમ , કભી ગરમ
કભી નરમ નરમ , કભી ગરમ ગરમ
કભી નરમ ગરમ નરમ ગરમ ….. ઓ બેટા જી …. “

ફિલ્મમાં ભગવાન દાદા નો એક ડાયલોગ હતો – “તો ક્યા મેં કલાકાર નહિ બન સકતા ? , બન સકતા હૈ બેટા , બન સકતા હૈ ” પપ્પા આ ડાયલોગ મારી સાથે રમુજ કરવા ઘણી વખત બોલતા . એમાં થતું એવું કે હું ફિલ્મો પાછળ નાનપણ થી ખુબ પાગલ . એટલે ઘણીવાર પપ્પા આગળ બેસી ને હું શેખ ચલ્લી ની વાતો કરતો કે પપ્પા , આજે હું બેગ પેક કરી દઉં છું , કાલે મુંબઈ જવા માટે રવાના , પછી હું એકટર બની ને જ પાછો આવીશ ! હું આવી બધી લવારીઓ કરતો હોઊ ત્યારે પપ્પા ભગવાન દાદા નો ફિલ્મમાં આવતો આ ડાયલોગ બોલે “તો ક્યા મેં કલાકાર નહિ બન સકતા ? , બન સકતા હૈ બેટા , બન સકતા હૈ ” ફિલ્મમાં પણ ભગવાન દાદાને એકટર બનવાની ઘેલછા હોય છે , એટલે પપ્પા આ ડાયલોગ બોલી ને મને “અલબેલા” ના ભગવાન દાદાના પાત્ર સાથે સરખાવતા . અત્યારે પ્રોફેશનલ નાટકોમાં અભિનય કરતો થયો એ દરમ્યાન એક એકટર તરીકે જયારે વેઠવાનું આવે , કે નાનકડા રોલની સામે ડીરેક્ટર ના અંગત નાના મોટા કામો ય કરવાના આવે ત્યારે મને આ અંતરો ખાસ યાદ આવે , ઘણીવાર તો જે તે પરિસ્થિતિ માં આ અંતરો ગાઈ પણ નાખ્યો છે .

“બડી અકડ સે બેટા નીકલે ઘર સે એકટર હોને ,
વાહ રે કિસ્મત …. વાહ રે કિસ્મત , કિસ્મત મેં થે લીખ્ખે બરતન ધોને ,
અરે ભાઈ લીખ્ખે બરતન ધોને ,
ઓ બેટા જી , જીને કા મઝા કભી નરમ , કભી ગરમ ,
કભી નરમ નરમ , કભી ગરમ ગરમ
કભી નરમ ગરમ નરમ ગરમ ….. ઓ બેટા જી ….”

દાળ ભાતમાં પાપડ નાખી ને ખાવાની મારી આદત પણ પપ્પા ને આભારી . તમે પણ ટ્રાય કરી જોજો , જલસો ન પડી જાય તો મારું નામ બદલી નાખજો . એમાં કરવાનું એવું કે એક પાપડ લેવાનો અને પછી એ આખો પાપડ હાથે થી ભાંગી નાખવાનો , એ ભાંગેલા પાપડના નાના નાના ટુકડા દાળ ભાતમાં નાખી , બરાબર મિક્સ કરી ને પછી ખાવાનું . મને તો જોકે પપ્પાની અમુક આદતોની ખુબ ઊંડી અસર પડતી જયારે અમુકની બિલકુલ નહિ . મને અને મમ્મી ને વઘારેલી ખીચડી એકલી ચાલે પણ પપ્પાને ખીચડી સાથે કઢી ખાસ જોઈએ. જે દિવસે ડાઈનીંગ ટેબલ પર કઢી ન દેખાય ત્યારે પપ્પા અચૂક પૂછતા – આજે કઢી નથી બનાવી ? અને પછી મમ્મી ચિડાઈ ને જવાબ આપે – આ શું તમને દર વખતે કઢી કઢી કઢી !!! મમ્મી ચિડાયા હોય ત્યારે હું ખડખડાટ હસી ને કહેતો – કઢો જોઈએ છે પપ્પા ને કઢો !! પપ્પા સાથે મજાક મસ્તી આખો દિવસ ખૂબ ચાલતી . જયારે જયારે ખીચડી બનતી ત્યારે ત્યારે હું પપ્પા જોડે મસ્તી કરવા રસોડામાં કામ કરી રહેલા મમ્મી ને ઉદેશી ને બૂમ લગાવતો – એ આજે કઢો નથી બનાવ્યો કઢો!!!?

“દુનિયા કે ઇસ ચીડિયા ઘર મેં તરાહ તરાહ કા જલવા ,
મિલે કિસી કો સુખી રોટી, કિસી કો પૂરી હલવા ,
અરે ભાઈ , કિસી કો પૂરી હલવા ,
ઓ બેટા જી , ખીચડી કા મઝા કભી નરમ , કભી ગરમ ,
કભી નરમ નરમ , કભી ગરમ ગરમ
કભી નરમ ગરમ નરમ ગરમ ….. ઓ બેટા જી ….”

ભગવાન દાદા એમના છેલ્લા દિવસોમાં ખુબ દયનીય હાલતમાં હતા , એક સામાન્ય ઝુપડપટ્ટી માં અતિશય ગરીબી માં રહેતા હતા , ફિલ્મો માં સાવ નાના નાના રોલ પણ સ્વીકારી લેતા . અને મોટે ભાગે તો ફિલ્મો માં તેમનું સિગ્નેચર સ્ટેપ કરવા માટે જ બોલાવવામાં આવતા . જે તેમણે “ભોલી સુરત દિલ કે ખોટે… ” ગીતમાં કર્યું છે . મુન્નાભાઈ એમ.બી.બી.એસ. ફિલ્મના ટાઈટલ સોંગમાં સંજય દત્તને “ભોલી સુરત દિલ કે ખોટે… ” ગીતની ટયુન પર એ સ્ટેપ કરતો બતાવવામાં આવ્યો છે. અમિતાભ પણ ડાન્સમાં ભગવાન દાદા ની નકલ કરતો . અમિતાભની ટીપીકલ ડાન્સિંગ સ્ટાઈલ ટોટલી ભગવાન દાદા થી જ ઇન્સ્પાયર્ડ છે. ગોવિંદાની પહેલી ફિલ્મ “હત્યા ” ના એક ગીતમાં ભગવાન દાદા થોડીક સેકંડ માટે ડાંસ કરવા માટે આવે છે , એ દ્રશ્ય જોઈ ને કમકમી જવાય કે માત્ર બે પાંચ સેકંડ માટે આ મહાન કલાકાર સ્ક્રીન પર આવે છે અને ત્યારે એમનો કોઈ ક્લોઝ અપ નહિ કે કોઈ ખાસ એન્ટ્રી નહિ, કશું જ નહિ ! દવા ખરીદવાના પણ પૈસા નહોતા , એવી દરિદ્રતામાં એમનું અવસાન થયું .

“દર્દ દિયા તો થોડા થોડા , ખુશી ભી થોડી થોડી ,
વાહ રે માલિક ….. , વાહ રે માલિક દુખ ઔર સુખ કી ખૂબ બનાઈ જોડી ,
અરે વાહ ખૂબ બનાઈ જોડી ,
ઓ બેટા જી , જીવન કા નશા કભી નરમ , કભી ગરમ …
કભી નરમ નરમ , કભી ગરમ ગરમ
કભી નરમ ગરમ નરમ ગરમ ….. ઓ બેટા જી ….”

ગીતાબાલી સ્ક્રીન પર આવે એટલે બસ એ જ છવાઈ જાય , અને એટલા માટે જ ટોચના હીરો એની સાથે ફિલ્મ કરવા તૈયાર જ ન થતા , પરિણામે ગીતાબાલી એ પ્રદીપ કુમાર અને ભારત ભૂષણ જેવા એક્ટર્સ સાથે ફિલ્મ કરવી પડતી . ગીતાબાલી એટલે ગીતાબાલી , લાખો આવી છે ને લાખો ગઈ છે , લાખો આવશે ને લાખો જશે તોય ગીતાબાલી જ એ બધામાં શ્રેષ્ઠ છે ને રહેશે. ગીતાબાલી ની આખી ફિલ્મ ન જુઓ અને તેનો માત્ર બે મિનીટ નો કોઈ સીન જોઈ લ્યો તો પણ તમે તેનાથી મોહિત થયા વિના ન રહી શકો , આ ગીત માં પણ છેલ્લે ભગવાન દાદા અને ગીતાબાલી જે નાનકડું હાથ નું સ્ટેપ કરે છે એ જોવાનો એક અલગ લહાવો છે .

દિશાઓ ભૂલી ગયો !

hello guyz & girls, વડીલો અને મિત્રો , વાત જાણે એમ છે કે વાત કઈ જ નથી ! અને મારી તો ટેવ જ છે કે મને જયારે ખબર હોય કે વાત માં ખાસ દમ નથી ત્યારે હું પોતે જ કહી દઉં છું -( એટલે સમજુ લોકો પોતાનું હિત સમજીને આનાથી દૂર રહે ) બીજું કોઈ કહે કે ના કહે ! તમે વખાણશો તોય મારો અભિપ્રાય એ જ રહેશે. તો પછી તમને કદાચ પ્રશ્ન થાય કે આ નબળું સાહિત્ય પ્રગટ કરવાનો કોઈ મતલબ ખરો ! જો લેખક પોતે જ એમ કહેતો હોય કે આ નબળું છે તો એ એને પ્રગટ કરવાની મુર્ખામી શું કામ કરે છે ? તો એ મુર્ખામી એટલા માટે કે સાહિત્ય ગમ્મે તેવું હોય નબળું કે સબળું એને પ્રગટ થવાનો પૂરે પૂરો હક છે ! કેમ કોઈ ફિલ્મ ખરાબ બની હોવા છતાં (અને દિગ્દર્શકને એની જાણ હોવા છતાં ) રીલીઝ કેમ થાય છે ? હા , પૈસા લાગ્યા હોય એ કારણ તો ખરું જ ! પણ સાથે મહિનાઓ સુધી પરસેવો પાડીને કરેલી મહેનત નું શું ? એ મહેનત માત્ર પૈસા માટે નથી હોતી , એ એક કલાકારની મહેનત હોય છે , કલાનું સર્જન કરવા માટે , પછી એ સર્જનમાં જો એની ઊણપ રહે તોય એ સર્જન ને એ સમાજની વચ્ચે મુકે છે , અને ઘણીવાર એવું પણ બને કે લોકો ખરાબ માંથી પણ સારું શોધીને મેળવી લે ! અને ક્યારેક એવું પણ થાય કે સર્જકને પોતાના સર્જનથી સહેજ પણ સંતોષ ના હોય પણ બીજા કોઈ ને એ સર્જન અતિશય પ્રિય થઇ પડે , જેમ કે રામ ગોપાલ વર્મા ની ફિલ્મ “મસ્ત ” મને ખુબ જ મસ્ત લાગેલી , અતિશય ગમેલી ને વારંવાર જોયેલી , પણ રામ ગોપાલ વર્માએ એ ફિલ્મ વિષે એમ કહ્યું છે કે મારી એ ફિલ્મ થી હું સંતુષ્ટ નથી , એના સર્જનમાં ઘણી ખામીઓ રહી છે સાથે આફતાબના અભિનય થી પણ રામ ગોપાલ વર્મા ને સંતુષ્ટિ ન હતી (અફકોર્સ મને તો આફતાબ નો અભિનય પણ ખૂબ ગમેલો)
સાહિત્ય બાબતે પણ મારું એવું જ માનવું છે કે લેખકને જો એમ લાગે કે આ સર્જનમાં કશીક ઊણપ રહી ગઈ છે , છતાં ય તેને પ્રગટ તો કરવું જ જોઈએ. (અફકોર્સ , લોકોના નેગેટીવ પ્રતિભાવ સાંભળવાની તૈયારી સાથે ) કારણ કે સર્જન થઇ ગયા પછી એ માત્ર તમારી જ મિલકત બની ને રહેતું નથી , એ સર્વે કલા રસિકોની મિલકત છે , જેમ કે દેવ આનંદની ફિલ્મ તીન દેવીયા નું “ખ્વાબ હો તુમ યા કોઈ હકીકત… ” ગીત , રાજ કપૂરની દરેક ફિલ્મ અને દરેક ગીત … આ બધું મારા માટે કોઈ મિલ્કતથી કમ નથી ! એ રીતે તમારી પણ આવી મિલકતો હશે ! દરેકની હોય છે ! માટે હું મારા સર્જન ને એની તકદીર જાતે જ નક્કી કરવા દઉં છું , હું કોણ છું એને સારું કે ખરાબ કહેવા વાળો ! બે કે ત્રણ વ્યક્તિઓ ના મંતવ્યો કોઈ સર્જનનું ભાગ્ય નક્કી કરી શકતા નથી .
અને ઊણપ લાગતી હોય એવા સાહિત્યને પછી હું ક્યારેય ચૂંથતો પણ નથી . એવું મઠારવા જઈએ એમાં ક્યારેક એ સર્જનનો આત્મા મરી જતો હોય છે , એ આત્મા જેને લઇ ને એ સર્જન પેદા થયું હોય છે .
તો એટલે આ મેં બે દિવસ પહેલા કવિતા જેવું કશુક લખેલું , એ રજુ કરું છું , મન થયું એટલે લખેલું અને મન ફાવે એમ લખેલું , તમે વાંચવું હોય તો વાંચજો પણ બહુ મન પર ના લેતા …. જય માતાજી !

અંધકારમય જીવનમાં દિશાઓ ભૂલી ગયો
મારી હથેળીમાં ભાગ્યનો સુરજ આથમી ગયો

ચાર દીવાલની વચ્ચે વસાવેલા એક ઘરમાં
યાદ નથી ક્યારે હું પાતાળમય બની ગયો

ગરમ હવાઓના સુસવાટાઓમાં બળતો રહ્યો
જ્વાળામુખી જલતો રહ્યો ને હું રાખ બની ગયો

મારા અસ્તિત્વનો ઇનકાર કરતું એક નગર વસતું રહ્યું
હું કોઈને યાદ નથી એવો એક ભૂતકાળ બની ગયો

જીવનભર કોઈ તહેવાર નહોતો ઊજવ્યો “યુવરાજ ”
મોત આવ્યું તો મારે મન એ એક ઉત્સવ બની ગયો

હા, હું દીકરીનો બાપ

                                        સામાન્ય ગુજરાતી ફિલ્મો નીચલા વર્ગના કે નાના ગામડાના લોકોને આકર્ષે છે , શહેર ની જનતા એ ફિલ્મો જોવા આકર્ષાતી નથી. અને એ જોવામાં નાનામ પણ અનુભવે છે. આજ કાલ મોર્ડન ગુજરાતી ફિલ્મો બનવા લાગી છે , ખાસ આવા શહેરીલોકો ને ધ્યાનમાં રાખી ને , પણ આ શહેરીજનો એવી ફિલ્મો પણ જોવા નથી જતા , ગુજરાતી ફિલ્મો પ્રત્યેની સૂગને કારણે. અથવા તો બહુ ઓછી સંખ્યા માં આવી ફિલ્મોને મલ્ટીપ્લેક્ક્ષ નું ઓડીયન્સ મળે છે પણ સિંગલ સ્ક્રીન માં આવી ફિલ્મો રીલીઝ સુદ્ધા નથી થતી. કારણ , આવી ફિલ્મો એ સામાન્ય ગુજરાતી ફિલ્મના દર્શકને નથી આકર્ષી શકતી. એ વર્ગને એક અલગ પ્રકારના કોમેર્શીયલ મનોરંજનની અપેક્ષા હોય છે , જે આવી મોડર્ન ગુજરાતી ફિલ્મો માં નથી હોતું . જેમકે નીચલા વર્ગને ગુજરાતી ફિલ્મમાં આઈટમ સોંગ હોય તો ગમે છે , પણ મોર્ડન ગુજરાતીઓ ગુજરાતી ફિલ્મના આઈટમ સોંગ ને સ્વીકારી શકતા નથી. એમને એ બધું ચીપ અને વલ્ગર લાગે છે. (એ અલગ વાત છે કે એ મોર્ડન ગુજરાતીઓ “મુન્ની બદનામ ” અને “ફેવિકોલ સે ” જેવા ગીતો હોંશે હોંશે જુએ છે )
મારા મતે કરુણતા તો એ છે કે ગુજરાતી ફિલ્મો ના દર્શકોમાં વર્ગો શું કામ પડે છે ? ફિલ્મ એક ચોક્કસ વર્ગ માટે શું કામ બનવી જોઈએ? ફિલ્મ તો ભાષા વગરની હોય તોય દરેક ને સમજાય તેવી હોવી જોઈએ. શું “શોલે” માટે કોઈ એવું કહી શકે કે માત્ર આ જ વર્ગ માટે ની ફિલ્મ છે ? ! આખાય દેશના બધા પ્રકારના બધા લોકો ને એ ફિલ્મ આકર્ષી શકી છે , જો આખાય દેશની પસંદને ધ્યાનમાં રાખીને બોલીવૂડમાં ફિલ્મો બની શકતી હોય તો દરેક પ્રકારના ગુજરાતી લોકો ને આકર્ષી શકે એવી કોઈ ગુજરાતી ફિલ્મ કેમ ન બની શકે ? બની જ શકે ભાઈ ! “દેશ રે જોયા દાદા પરદેશ રે જોયા ” એ ફિલ્મ દરેક ગુજરાતીને થીયેટર સુધી લઇ ગઈ હતી , એ જ રીતે “મૈયરમાં મનડૂ નથી લાગતું ” ફિલ્મે પણ દરેક વર્ગને મનોરંજન આપીને ખૂબ ધૂમ મચાવેલી . અને આવી જ એક ગુજરાતી ફિલ્મ આ અઠવાડિયે રીલીઝ થઇ છે, ” હા , હું દીકરી નો બાપ “. બધા પ્રકારની ઓડીયન્સને ગમે તેવી ! અને સર્વના દિલમાં ઊતરી જાય તેવી !

                                                                      422583_564004340278098_570009105_n

એક ખૂબ ભોળા હવાલદાર ભગવતી પ્રસાદ ઊર્ફે ભગુ ના રોલમાં હિતેન કુમાર. એ રડવામાં નથી માનતો , લડવામાં માને છે. જીવનના આકરા માં આકરા સંજોગો સામે પણ તે રડ્યા વગર તેનો ઉકેલ શોધવાનો પ્રયત્ન કરે છે . તે એક ઈમાનદાર પોલીસવાળો છે અને પોતાની દીકરી પ્રત્યે અપાર લાગણી ધરાવે છે. એને એના જીવનમાં બસ પોતાની નોકરી અને પોતાની છોકરી થી જ મતલબ ! અને બિચારો એમાં જ અટવાયા કરે ! પોતાની દીકરીને સમય આપે કે નોકરીને ! સાંજે સર્કસ માં લઇ જવાનું વચન આપી ને નોકરી એ ગયેલો હવાલદાર પોતાના સાથી હવાલદારોને હરખાઈ ને કહે છે કે પ્લીઝ ! આજે તમે થોડું સંભાળી લેજો , હું આજે અડધો કલ્લાક વહેલો ઘરે જઈશ. આજે મારે મારી દીકરીને સર્કસ બતાવવા લઇ જવાનું છે , ત્યાં જ ઇન્સપેકટર આવીને સુચના આપે છે કે આજે ઘરે મોડા જવાની તૈયારી રાખજો , આજે મોટા સાહેબ આવવાના છે ! ઘરે મોડા પહોંચવાથી નાની દીકરી કાલી કાલી જબાનમાં ફરિયાદ કરે છે કે સાહેબ ને એવું કહી દેવાય ને કે મારે મારી દીકરી સાથે સર્કસ માં જવાનું છે ! પછી પોતાની દીકરી ને વ્હાલથી ગીત ગાઈને મનાવતો હવાલદાર ભગુ દીકરીની બધી જરૂરિયાતો સંતોષવા હંમેશા તત્પર રહે છે.
ફિલ્મમાં મારું સૌથી પ્રિય દ્રશ્ય એ છે જયારે ભગુની દીકરીના લગન લેવાઈ રહ્યા છે , ભગુ તો ખુબ ખુશ છે ,પોતાની પોત્રિને વિદાય આપવાની હોઈ , ભગુની માતા પણ રડી રહી છે, બધા જ આ પ્રસંગે આંસુ સારી રહ્યા છે પણ ભગુ આનંદ માં છે ! એને તો પોતાની દીકરીના લગ્નનો હરખ છે. એ ખૂબ આનંદ માં છે કે એની “સસલી ” આજે પરણીને એના સાસરે જશે … બાપ – દીકરી નું ત્યાં એક સુંદર લાગણીસભર ગીત આવે છે – “દીકરી સાસરીયે જાય , બાપુ દ્યો ને વિદાય ….” ભગુના મિત્રો અને માં તેને સમજાવે છે કે ભગુ તું થોડું રડી લે …. તારી દીકરી કાયમને માટે એના સાસરે જઈ રહી છે. ભગુ રમુજ ખાતર ખોટું ખોટું રડે છે પણ તેને ખરેખર રડવું આવતું નથી , તેને દીકરીના લગ્ન નો આનંદ છે પણ એના ગયા પછી એની યાદ આવશે , એ વાતનો અણસાર સુદ્ધા નથી . અને પ્રસંગ પતી ગયા બાદ હસતો હસતો ઘરનો ઊમ્બરો ચઢી રહેલા ભગુ ને જયારે અચાનક દીકરીના સંસ્મરણો ઘેરી વળે છે ત્યારે તેને અહેસાસ થાય છે , પોતાની દીકરી વગર પોતાના જીવનમાં આવેલા ખાલીપા નો !

દીકરી સાસરીયે જાય .. બાપુ દ્યો ને વિદાય ..

દીકરી સાસરીયે જાય .. બાપુ દ્યો ને વિદાય ..

ભગુ વારંવાર કહે છે “આંસુ ની તો જાત જ ખારી , આપણા માટે એ નહિ બહુ સારી …” રડ્યા વગર, જે તે મુશ્કેલી નું સોલ્યુશન કાઢવાની શીખ ભગુ ના પાત્ર દ્વારા ખુબ સારી રીતે શીખવા મળે છે. ભોળું અને સરળ વ્યક્તિત્વ હોય, પ્રમાણિકતા અને સ્વજનો પ્રત્યે નો પ્રેમ સહજ રીતે સ્વભાવમાં વણાયેલો હોય એવું અત્યંત ઇનોસન્ટ પાત્ર જો સારા અભિનય દ્વારા સુંદર રીતે ભજવવામાં આવ્યું હોય તો આપડે એ પાત્રના પ્રેમમાં પડ્યા વિના રહી શકતા નથી. ફોર એકઝામ્પલ – રાજ કપૂર ઇન “શ્રી ૪૨૦” એન્ડ “અનાડી”. એક શ્રેષ્ઠ અભિનેતા બનવાનો શ્રેષ્ઠ રસ્તો એ છે કે શ્રેષ્ઠ માનવી બનો ! જેના મનમાં કોઈ પૂર્વાગ્રહ કે દુરાગ્રહ ના હોય એ અભિનેતા હંમેશા પાત્રને સાચો ન્યાય આપી શકશે. હિતેન કુમારે આ ફિલ્મમાં ભોળા ભગુનું પાત્ર જીવંત બનાવ્યું છે. લેખક – દિગ્દર્શક અતુલ પટેલ વિષયને બરાબર સમજી અને સમજાવી શક્યા છે માટે ફિલ્મની વાર્તા એક પાટા પર જ ચાલે છે, બિન જરૂરી સબપ્લોટ ઉમેરવામાં આવ્યા નથી. ભગુ ના હવાલદાર મિત્રોનો રોલ કરતા બંને એક્ટર્સની કોમિક ટાઈમિંગ સારી. એમાંના એક અભિનેતા એ આજના જાણીતા ગુજરાતી ફિલ્મોના કોમેડિયન – જીતુ પંડ્યા. દીકરીના રોલમાં સોનું ચંદ્રપૌલ અને જમાઈ ના રોલમાં ચંદન રાઠોડ , વિલન રાકેશ પુજારા , માં ના રોલમાં જૈમીની ત્રિવેદી , ચંદન રાઠોડના મિત્રના રોલમાં રવિ પટેલ અને અન્ય કલાકારો નો અભિનય પણ સોનામાં સુગંધ ભળે તેવો ! શુક્રવારે જ નાઈટ શો માં જોયેલી આ ફિલ્મ નો રીવ્યુ લખવામાં મારે થોડું મોડું થયું , પણ તમે મોડું કર્યા વિના જોઈ જ લેજો – “હા , હું દીકરીનો બાપ”.

રમૈયા વત્સા વૈયા…

(આ પોસ્ટથી હું આ બ્લોગમાં એક નવી કેટેગરી ઉમેરું છું. “મેરી કહાની, ગીતોં કી ઝુબાની”. આપ સૌ જાણો છો કે ગમતીલા ગીતો સાથે થોડી યાદો, થોડી લાગણીઓ, અને થોડા કિસ્સા જોડાયેલા હોય છે. તો બસ એને અહી આપ સહુ ની વચ્ચે વહેંચી રહ્યો છું. આશા રાખું છું કે આપને ગમશે. ક્યાંક મારી સાથે સાથે તમને પણ પ્રસ્તુત ગીત ફરીથી તાજું થઇ જાય કે અહીં કોઈ ગીતને નજીકથી જાણ્યા પછી તે તમારું પણ ગમતીલું થઇ જાય, બસ પછી તો શું જોઈએ,હું તો માનું છું કે જિંદગીનો સદ્દઉપયોગ પ્રેમ કરવામાં અને ગીતો ગાવામાં જ છે, જે ઘડીને આપણે સંગીતમાં મગ્ન થઈને પસાર કરી છે, તે પળને આપણે પૂરી રીતે જીવી છે )

ફિલ્મ – શ્રી ૪૨૦
વર્ષ – ૧૯૫૫
ગીત – રમૈયા વત્સા વૈયા…
ગાયકો – મહંમદ રફી,મુકેશ,લતા મંગેશકર
ગીતકાર -શૈલેન્દ્ર
સંગીત – શંકર-જયકિશન

શ્રી ૪૨૦ નું “રમૈયા વત્સા વૈયા….” મેં અત્યાર સુધી સાંભળેલા બધા ગીતો માંનું મારું સૌથી પ્રિય ગીત. તમને તો પ્રશ્ન થતા થાય પણ મને પણ ઘણી વાર પ્રશ્ન થાય કે એવું તે શું ખાસ છે તે ગીત માં, અથવાતો એવું શું છે તે ગીતમાં જે બીજા ગીતો માં નથી. આજે ફરી થી એ વિષે વિચાર્યું તો જવાબ મળી ગયો, એક નહિ પણ અનેક કારણો છે મને તે ગીત ગમવા પાછળ.
પહેલું કારણ રાજ કપૂર, મારો અને મારા ફાધર નો ફેવરીટ એક્ટર રાજ કપૂર. અને અમારા બંનેની ફેવરીટ ફિલ્મ “શ્રી ૪૨૦” . અમે રાજ કપૂર ની ઘણી ફિલ્મો સાથે જોઈ. ઓગસ્ટ ૨૦૦૬ માં પપ્પાનું અવસાન થયું તેના થોડા સમય પહેલા જ અમે તે ફિલ્મ સાથે જોયેલી. ત્યારબાદ લાંબા સમય સુધી સીડી પ્લેયર માં કોઈ ફિલ્મ જોવામાં આવી નહિ હોય એટલે તેમના અવસાન બાદ થોડા મહિના પછી જયારે મેં સીડી પ્લેયર ચાલુ કર્યું ત્યારે તેમાં “શ્રી ૪૨૦ ” ની સીડી જ હતી.
પપ્પાનું અવસાન થયું ત્યારે મને ઘણા ગીતો સાંભળીને તેમની જ યાદ આવતી.
“રમૈયા વત્સા વૈયા….” નો એક અંતરો મને તેમની યાદ અપાવતો “રસ્તા વોહી ઔર મુસાફિર વહી એક તારા નાજાને કહાં છુપ ગયા…. દુનિયા વહી, દુનિયાવાલે વહી, કોઈ ક્યા જાને કિસકા જહાં લૂટ ગયા.” એજ રીતે રાજ કપૂર “મેરા નામ જોકર” માં રશિયન છોકરીને કહે છે કે મારા પિતા નથી! “પાપા …. નિયત , નિયત ” (રશિયન ભાષામાં નિયત એટલે નથી) . ત્યારે પણ મને પપ્પા ખૂબ યાદ આવે.
એજ રીતે “રોગ” ફિલ્મનું એક ગીત સાંભળીને હું તેમને ખુબ યાદ કરતો “તેરે ઇસ જહાં મેં એ ખુદા, વો નહિ તો લગતા હૈ કુછ નહિ, નહિ હોકે ભી હૈ વો હર જગાહ, કરું કયું યકી કે વો અબ નહીં”
માણસની નિર્દોષતા લાંબા સમય સુધી તેની સાથે નથી રહેતી, દુનિયાદારી ના રંગમાં તે વહેલો મોડો , વત્તો ઓછો રંગાઈ જ જાય છે, પહેલા કોઈ મારી સાથે કઈ ખરાબ કરતુ તો હું વિચારતો, કે હશે , ભગવાને મારી સાથે તેમ કરવા માટે તેને નિમિત્ત બનાવ્યો હશે. પણ હમણાં થોડા દિવસ પહેલા એક ગરીબ ભિખારી મારી પાસે ભીખ માંગવા આવ્યો ત્યારે મેં તેને તરછોડ્યો, અને અચાનક મારા અંતર માં એક ટકોર થઇ! કશું ખરાબ થાય છે તેમાં હું પણ નિમિત્ત બનતો હોઉં છું! આવું કઈ થાય ત્યારે મને “રમૈયા વત્સા વૈયા….”નો આ અંતરો યાદ આવે – “નૈનોમેં થી પ્યારકી રોશની, તેરી આંખો મેં યે દુનિયાદારી ના થી, તું ઔર થા, તેરા દિલ ઔર થા, તેરે મનમેં યે મીઠી કટારી ના થી…”
હું નાનો હતો ત્યારે મામાને ત્યાં વેકેશનમાં જતો, તે ગામનું નામ ગારીયાધાર. ત્યાં એક ગુલ્ફીવાળો આવે અને મને તેની ગુલ્ફી બહુ ભાવે . મામાના ઘરની બાજુમાં એક મુસ્લિમ પરિવાર રહે. મારા મોટાભાઈ (મામાના સુપુત્ર અભિજિતભાઈ) ના મિત્ર ઇકબાલભાઈ તે પરિવારના. ઇકબાલભાઈ ના મમ્મીને મારા માટે બહુ લાગણી રહેતી. હું બહુ નાનો હતો, તે મને તેમના ઘરે બોલાવતા, હું ના જતો, પછી મને ગુલ્ફીનું લાલચ આપતા, એટલે હું જતો. ગુલ્ફીવાળા ની રાહ જોતો હું તેમને ત્યાં ખાટલા પર બેસી રહેતો, તે વાસણ માંજતા, ઘરનું બીજું કામ કરતા કરતા મારી સાથે વાતો કરે, અને મારી કાલી ઘેલી વાતો સાંભળી ને ખુબ હસે. પછી ગુલ્ફી વાળો આવે એટલે જે કામ કરતા હોય તે પડતું મૂકી ને દોડે, ભર બપોરે, તડકામાં ગુલ્ફી લેવા, મને યાદ છે એક વખતતો પગ માં કશું પહેર્યા વગર દોડેલા. અને પછી ગુલ્ફીને જોઈ ને હું જેટલો હરખાવ તેના કરતા વધારે તે હરખાતા હોય, મને ગુલ્ફી ખાતો જોઈ ને ! એમની આંખો માં છલકતું વ્હાલ યાદ કરું તો મને “રમૈયા વત્સા વૈયા” ગીતનો આ અંતરો યાદ આવે – ” ઉસ દેશમે, તેરે પરદેસ મેં , સોને ચાંદીકે બદલે મેં બિકતે હૈ દિલ, ઇસ ગાવ મેં, દર્દ કી છાંવમેં , પ્યારકે નામ પરહી તડપતે હૈ દિલ.”
ધણીવાર નાસીપાસ થઇ જવાય, એકલતા અનુભવાય, દરેક માણસને ક્યારેકતો એવો વિચાર આવેજ છે કે સાલું કોઈ નથી આ દુનિયામાં જે મને ચાહતું હોય. એકલતાની આજ લાગણી આ ગીતની આ એક લાઈન સાંભળી ને અનુભવી શકાય છે ” મેરી આંખો મેં રહે, કૌન જો મુજસે કહે, મૈને દિલ તુજકો દિયા, મૈને દિલ તુજકો દિયા, હો રમૈયા વત્સા વૈયા…. રમૈયા વત્સા વૈયા….

કે. લાલ – માયાજાલ (કલ ખેલ મેં હમ હો ના હો…)


બે મહિના પહેલા જૂલાઈ માં કે.લાલ ના શો એચ. કે. કોલેજ ના હોલ માં આવ્યા, છાપાઓ માં જાહેરાતો એવી થઇ હતી કે કે.લાલ રીટાયર થાય છે, અને રીટાયર થતા પહેલાના આ એમના છેલ્લા શો છે. મેં પહેલા ક્યારેય કોઈ જાદુ નો શો જોયેલો નહોતો, કે.લાલ ને પણ એક વાર જોવાની ઈચ્છા હતી. ટીકીટો લીધી. હું ને મારા પત્ની બેય એચ.કે. કોલેજ ના હોલ માં ગોઠવાયા અને શો ચાલુ થયો.
“હમ્બો હમ્બો હમ્બો…..કે લાલ જદુવાલા…..કમાલ હૈ નિરાલા….કે લાલ …માયાજાલ…માયાજાલ….માયાજાલ…” કે લાલ ના શો નું આ સિગ્નેચર ગીત વાગ્યું અને બે- ચાર છોકરીયો હાથ માં ઓલા ચીયર ગર્લ જેવા ફૂમતા લઇ ને નાચવા આવી. એમણે સ્કર્ટ ની નીચે ટાઈટસ પહેરેલું એ જોઈ મારા થી જરા જોર થી બોલાઈ ગયું – “એ…આતો છેતર્યા! “. પત્ની બોલી- “શાંતિ રાખો, તમે જાદુ જોવા આવ્યા છો તો માત્ર તે જોવાની જ અપેક્ષા રાખો! ” અને પછી કે.લાલ આવ્યા ને ઓલી ન્યુઝ ચેનલ વાળા આજકાલ પાંચ મિનીટ માં પચ્ચીસ ન્યુઝ ફટાફટી બતાવે છે તેમ તેમણે પહેલા તો પચાસેક જેટલા નાના જાદુ ફટાફટ બતાવી દીધા. દાંડી માંથી ફૂલ બનાવે ને એવા બધા. ને પછી મોટા જાદુના એક્ટ ચાલુ કર્યા. એમાય પાછી એમની થીમ એવી કે અમે તમને દુનિયા ની સફરે લઇ જઈએ છીએ એમ કહી ને બોલે કે આ ઈજીપ્ત આવ્યુ ને પછી એમનો એકટ ઈજીપ્ત ના કપડા ને મમી ને લાગતો હોય. એવી રીતે ચાઈના ને બીજા દેશો આવે.
અમુક એકટ ખરેખર અધધધ.. પંખા ની હવા થી છોકરી ઊડે!
છોકરીને પેટી માં પૂરે અને પેટી નો ઉપર નો ભાગ કાપી ને બાજુ ના ટેબલ પર મુકે પછી પેટી ખોલે તો તેમાં શરીર નું માથું ના હોય અને ઓલો ટેબલ પર મુકેલો ભાગ ખોલે તેમાં માથું હોય, અને તે માથું પાછુ આપડી જોડે વાતો પણ કરે. ઓડીયન્સ માંથી કોઈ ને બોલાવી ને કહે કે માથા જોડે વાતો કરો. એટલે પછી માથા ને જે પૂછો તેનો જવાબ આપે.
બધા એકટસની વચ્ચે વચ્ચે ઠીંગુજીની કોમેડી પણ આવે.
કે.લાલ દર્શકો માં દેશ ભક્તિ ની ભાવના જગાડવા થોડી થોડી વારે પાણી નો જગ લઇ ને આવે અને બોલે ” યે હૈ વોટર ઓફ ઇન્ડિયા” કહી ને ભારત માં ના ચરણો માં પાણી અર્પણ કરે.અને બેક ગ્રાઉન્ડ માં દેશ ભક્તિનું ગીત વાગે. જગમાં રહેલું પાણી ખાલી જ ના થાય!
છોકરી ને પેટી માં પૂરી ને તલવારો ઘુસેડે.
અને છેલ્લે એક એકટ એવું આવ્યું જેણે બધાને મંત્રમુગ્ધ કરી દીધા. કે.લાલ ના વચ્ચેથી બે ટુકડા. એક ભાગ સ્ટેજની ડાબી બાજુ તો બીજો સ્ટેજની જમણી બાજુ. પાછા બંને ભાગ હલતા હોય. માથા વાળા ભાગ માં કે.લાલ સ્મિત આપતા આપતા હાથ હલાવતા હોય ને બીજા ભાગ માં પગ હલતા હોય. ને પછી બંને ભાગ જોઈન્ટ કરવામાં આવે, બંને ભાગ જોઈન્ટ થાય, એટલે કે.લાલ ઊભા થઇ ને તાળીઓ પાડી રહેલા દર્શકો સમક્ષ બે હાથ ફેલાવે….
બધા એક્ટ પુરા થયા એટલે કે. લાલે જાહેરાત કરી કે કોઈ ઉભા ના થશો, અમારું છેલ્લું સ્પેશિઅલ એક્ટ બાકી છે. એ સ્પેસીઅલ એક્ટ ચાલુ થતા થોડી વાર લાગી, ત્યાં સુધી કે.લાલે દર્શકો વચ્ચે જઈ ને બાળકો સાથે હાથ મિલાવ્યા. કેટલાક લોકો ને હોલ છોડી જતા જોઈ તેમણે ફરી થી જાહેરાત કરી કે ડોન્ટ ગો, વી સ્ટીલ હેવ સમથિંગ ટુ શો. અને પડદો ખુલ્યો. તેમાં કે.લાલ અને તેમની આખી ટીમ અનોખા કપડામાં સજ્જ થઇ ને આવી અને પછી બેકગ્રાઉન્ડમાં રાજ કપૂરની ફિલ્મ “મેરા નામ જોકર” ના ગીત ની કડી અને તે લાઈન પર કે. લાલ અને તેમના સાથીઓ એ હળવું નૃત્ય કરી ને વિદાય લીધી ને પડદો પડી ગયો. તે લાઈન હતી – “કલ ખેલ મેં હમ હો ના હો, ગર્દિશ મેં તારે રહેંગે સદા, ધૂન્ઢોગે તુમ, ધુન્ડેગે વો, પર હમ તુમ્હારે રહેગે સદા,રહેગે યહી અપને નિશાં… ઇસકે સિવા જાના કહાં…”
પણ લોકોને તેમાં ક્યાં રસ હોય, બધું પતી ગયા પછી રાજ કપૂર ના ગીત દ્વારા પોતાની લાગણી બતાવી રહેલા કે.લાલ ને જોવા મારા જેવા કેટલાક ઉભા રહ્યા બાકીનાઓ એ ચાલતી પકડી. ગીત પતી ગયા પછી કેટલાકે દિલગીરી વ્યક્ત કરી કે અમને તો એમ હતું કે આ ગીત પછી કૈક જાદુ બતાવવાનું બાકી હશે, પણ આતો કઈ આવ્યું નહિ ને ખોટો ટાઈમ બગડ્યો.
હમણાં બે ચાર દિવસ પહેલાજ કે.લાલના અવસાનના સમાચાર સાંભળી ને મને તો નજર સમક્ષ સૌથી પહેલા એ ગીત જ આવ્યું, કે.લાલ સસ્મિત સહુ ને કહી રહ્યા હતા….”કલ ખેલ મેં હમ હો ના હો……” . મેં જે શો જોયો તે તેમના મૃત્યુ પહેલા ભજવાયેલા છેલ્લા શોઝ માં નો એક હતો. કે.લાલ આપણા સહુ ના હતા અને રહેશે. રાજ કપૂરના “મેરા નામ જોકર”માં છેલ્લે લખેલું આવે છે તેમ “પોઝીટીવલી નોટ ધી એન્ડ”