ફિલ્મ રીવ્યુ – “માં બાપના આશીર્વાદ”

એઝ આઈ એક્સ્પેકટેડ…. બમ્પર ઓપનીંગ , પહેલા જ દિવસે નાઈટ શોમાં બ્લેકમાં ટીકીટ લઈને ફિલ્મ જોઈ લીધી. દિગ્દર્શક આત્મારામ ઠાકોર ની વિક્રમ ઠાકોર સાથે ની આ પાંચમી ફિલ્મ , વેલ આઈ એમ સપોઝ ટૂ રાઈટ ધી રીવ્યુ ઓફ ધીસ ફિલ્મ પણ ફિલ્મ જોયા પછી મને અહેસાસ થયો કે આ ફિલ્મ નો રીવ્યુ ન લખવાનો હોય, માત્ર અનુભવ લખવાનો હોય. અનુભવ …. ગુજરાતી ફિલ્મના થીયેટર ની બહાર હાઉસ ફૂલ નું પાટિયું જોવાનો …. (એ પણ બાજુના જ થીયેટરમાં “વન્સ અપોન અ ટાઈમ ઇન મુંબઈ દોબારા” અને “ચેન્નઈ એક્સપ્રેસ” ચાલતું હોય ત્યારે ) અનુભવ …. ફિલ્મ માટે પ્રેક્ષકોના ચેહરા પર આતુરતા , રોમાંચ અને ઉત્સવ જેવો આનંદ જોવાનો . અનુભવ….. ફિલ્મમાં વિક્રમ ઠાકોર ના ડાઈલોગ્સ અને ફાઈટસ પર સીટીઓ અને તાળીઓની ગુંજ સાંભળવાનો.

                                                     તોય અનુભવની સાથે રીવ્યુ પણ લખીશ…..ફિલ્મની કથાવસ્તુ આ મુજબ છે …. એક પરિવાર છે જેમાં માતા-પિતા અને બે પુત્ર છે , નાનો પુત્ર વિક્રમ ભણવામાં નબળો છે , મોટો હોંશિયાર છે , કેટલાક ચોક્કસ કારણો ના લીધે વિક્રમના પિતા એને ઘરની બહાર કાઢી મુકવાનો નિર્ણય લે છે , પતિ ના નિર્ણય આગળ માતા મજબૂર છે એથી એ વિક્રમને સોગંધ આપે છે કે તું ત્યાં સુધી ઘરમાં પગ નહિ મુકે જ્યાં સુધી તું તારા બાપ ના નામ ને ઊજળું કરવાને કાબેલ ન બની જાય. વિક્રમ પોતાના મામાને ત્યાં ઉછેર પામે છે , બીજી બાજુ મોટો પુત્ર એન્જીનીયર બની જાય છે , એના ભણતર માટે પિતા લાખો રૂપિયા ખર્ચે છે , એ માટે પ્રીન્સીપલની નોકરી પણ છોડવી પડે છે , અને બીજી ઘણી રીતે ઘસાયા કરવું પડે છે , પણ પુત્ર માટે તેઓ એ બધું હસતા હસતા કરે છે , પાછલી ઉમ્મર માં આરામ થી બેસવા માટે લીધેલો હીંચકો ખાલી જ રહે છે , અને એ બાપ ને આરામ મળી શકતો નથી , અને એ માં – બાપ નો ખરો આરામ તો ત્યારે હરામ થાય છે જયારે એમને જાણ થાય છે કે એમનો મોટો પૂત્ર સપૂત નહિ પણ કપૂત છે. વાર્તાના કેન્દ્ર માં એ પિતાની એક જમીન છે , જેના પર એ ગરીબ બાળકો માટે સ્કૂલ બનાવવા માંગે છે પોતાની સ્વર્ગીય માતાની ઈચ્છા મુજબ. કરોડોમાં પણ એ જમીન ને તેઓ વેચવા તૈયાર નથી થતા , પણ પોતાના મોટાપુત્ર પર મુકેલો વિશ્વાસ જ તેમને ભારે પડી જાય છે અને જમીનની માલિકી તેમના હાથમાંથી સરકી જાય છે. માં-બાપના પગના જોડા મંદિરમાં રાખીને પુજતો નાનો દીકરો કઈ રીતે માં – બાપ ને તેમની બધી ખુશીઓ પાછી અપાવે છે , એ જાણવા ફિલ્મ જોવી રહી .

                                                  મુખ્યત્વે ફિલ્મ લવ સ્ટોરી ન હોઈ આ ફિલ્મમાં મમતા સોનીનો રોલ થોડો નાનો છે , પણ જેઠાણી સાથે બાથ ભીડે છે એ દ્રશ્ય બાખૂબી નિભાવી ને પ્રેક્ષકો ની સીટીઓ મેળવી લે છે. પૂજા સોની નો અભિનય કાબિલે તારીફ છે. સુભાષ આનંદ અને પ્રશાંત બારોટ પોતાના પાત્રો સ્ક્રીન પર જીવંત કરે છે – સરસ અભિનય દ્વારા.  ફિલ્મમાં એક્શન દ્રશ્યો કથાવસ્તુ મુજબ રીઝનેબલ માત્રા માં છે અને સારા છે સાથે સંપૂર્ણરીતે લાર્જર ધેન લાઈફ છે. બે – ત્રણ ગીત ધારી અસર ઊભી કરી શકતા નથી , પણ બાકી ના ગીતો સારા – અર્થસભર છે. મસ્તીભર્યું ગીત “તું મજનું ને હું લૈલા , હેંડને કરીએ પ્રેમલીલા…” ગુડ છે – એના ક્રેઝી લીરીક્સ ના લીધે . જાણીતું આધ્યાત્મિક ગીત “એકલાંજ આવ્યા માનવા એકલાંજ જવાના…” પણ ફિલ્મની શરૂઆતમાં આવે છે , જે સિચ્યુએશન મુજબ અસરકારક છે – સારું ગવાયું છે. જયારે કોમ્પોઝીશન અને લીરીક્સ એમ બંને રીતે મને સૌથી વધારે ગમેલું ગીત “ડગલે ને પગલે મને… મા ઘણી યાદ આવે તુ” છે. હિલેરીયસ સોંગ ” મોંઘવારી ને મારો બંધુકની ગોળી” પ્રેક્ષકોને મેક્સીમમ મોજ કરાવે છે – સાથે એ ગીતનું ફિલ્માંકન પણ સરસ છે.

                                                વિક્રમ ઠાકોર બોક્સ ઓફીસ પર રોકડી કરાવે છે અને સાથે આત્મારામ ઠાકોર નું વિઝન સામેલ થાય ત્યારે સોનામાં સુગંધ ભળે. ફિલ્મની વાર્તા ની સાથે સાથે દિગ્દર્શન પણ થોડું હટકે છે ! એક દ્રશ્યમાં મમતા સોની અને તેના પિતા પર ગુંડાઓ હુમલો કરે છે , જમીન ખાલી કરાવવા આવેલો ગુંડો મમતા ની બાય ફાડે છે , ત્યાં જ વિક્રમ આવે છે …. વિક્રમના આવ્યા પહેલા શું બન્યું એ દર્શકો એ જોયું છે , પણ પૂરું નહિ , પૂરી ઘટના મમતા વિક્રમ ને કહે છે ત્યાં જ કટ ટૂ મમતા સાથે શું બન્યું એ પૂરી ઘટના , અને ઘટના ના અંતે વિક્રમનું આવવું , બેક ફ્રોમ ફ્લેશબેક ! આ આખું દ્રશ્ય એકદમ સ્મૂથ અને બ્યુટીફૂલ ટ્રીટમેન્ટ પામ્યું છે. આ પ્રકારના દ્રશ્યો ગુજરાતી ફિલ્મો માં જોવા નથી મળતા , જેથી ફિલ્મના આ ટેકનીકલી સુપર્બ દ્રશ્યને હું વધાવી લઉં છું .

                                            નાનપણ માં વિક્રમને ઘરની બહાર કાઢી મુકવામાં આવે છે ત્યારબાદ એકવખત રાત્રી દરમ્યાન વિક્રમ પોતાના ઘરના ઝાંપે આવે છે ત્યાં જ એને પોતાની માની કસમ યાદ આવે છે – ઘરમાં પ્રવેશ ન કરવાની ! પૂરી સ્ક્રીન પર ઝાંપો અને ઝાંપાની અંદર ભજવય છે (ફલેશબેકમાં યાદ આવતી ) એ કરુણ ઘટના ! સિમ્પલી અમેઝિંગ ! ફિલ્મ નું આ દ્રશ્ય ખુબ જ રચનાત્મક છે. ઓવરઓલ, ફિલ્મ નો હાર્દ એનો સંદેશ એ છે કે માં – બાપ ના આશીર્વાદ તમારે શિરે હશે તો જીવનમાં સુખ અને સફળતા પામશો અને જો માં – બાપ ની હાય લીધી હશે તો તમે પણ ખુબ દુખી થશો. દિગ્દર્શક આત્મારામ ઠાકોરના સુપુત્ર રાહુલભાઈ પણ થીયેટરમાં ફિલ્મ જોવા પધારેલ હતા , એમના મીસીસ અને ચાઈલ્ડ સાથે . એમની સાથે મુલાકાત થઇ પણ ફિલ્મનાં આટલા સરસ ઓપનીંગ બદલ હું એમને અભિનંદન આપવાનું ચુકી ગયો – તો અહી એમને અને ફિલ્મના આખા યુનિટ ને મારા અભિનંદન.