જીને લગા હૂં – રમૈયા વત્સાવૈયા

ફિલ્મ – રમૈયા વત્સાવૈયા
વર્ષ – ૨૦૧૩
ગીત – જીને લગા હૂં
ગાયક – અતીફ અસલમ , શ્રેયા ઘોષાલ
ગીતકાર – પ્રિયા પંચાલ
સંગીત – જીગર સરૈયા , સચિન સંઘવી

ખુબ સુંદર શબ્દો અને ખુબ સુંદર કમ્પોઝીશન નો સુમેળ થાય ત્યારે આવું સરસ ગીત રચાય. સંગીતકાર બેલડી જીગર અને સચિનનું આવું જ કર્ણપ્રિય અને સીધે સીધું દિલમાં ઊતરતું ગીત ફિલ્મ “શોર ઇન ધ સીટી ” માં હતું – “સાયબો”. સાયબો ગીત પણ તાજ્જા જ થયેલા પ્રેમ ની તાજ્જી લાગણીઓ દર્શાવતું ગીત હતું . સાયબો ગીત સાથે એક મીઠી યાદ જોડાયેલી છે , મેરેજ પછી તરત મારી કોલર ટયુનમાં આ ગીત હતું , અને શ્રીમતીજી એ પહેલીવાર આ ગીત મારી કોલર ટયુનમાં જ સાંભળેલું , અને તેને એ ગીત જબ્બર ગમી ગયું , ત્યાર થી લઇ ને આજ સુધી જયારે પણ આ ગીત તે સાંભળે ત્યારે એ ખુબ રોમાંચિત થઇ જાય – અને એને અચૂક યાદ આવી જાય – અમારા લગ્ન પછીના શરૂઆતના એ દિવસો. આ ગીત (“જીને લગા હૂં “) પણ એવું જ છે, તાજ્જા પ્રેમ ના તાજ્જા સંવેદનો ઝીલતું ગીત ! અને હું અહી આ તાજ્જો પ્રેમ અને આ વાસી પ્રેમ એમ કહી ને પ્રેમ ના પ્રકારો પાડવા નથી બેઠો પણ તાજ્જા પ્રેમ ની અનુભૂતિ કૈક ખાસ , વેલ એક્ચ્યુઅલ્લિ ખુબ જ ખાસ હોય છે , એમાં એક મહેક હોય છે , એક તાજગી હોય છે અને સૌથી વિશેષ એમાં ગાંડપણ , દીવાનગી હોય છે . એન્ડ અફકોર્સ પ્રેમ જુનો થતા પરિપક્વ થાય છે , મેચ્યોર થાય છે , એક સમજ વિકસે છે . પણ એ સમજ , એ મેચ્યોરીટી અને એ પરિપકવતાના અભાવમાં જ તો અસલી આનંદ રહેલો છે , એટલે જ તો ખીલેલા ફૂલ કરતા ખીલી રહેલા ફૂલ ની કળી વધુ વ્હાલી લાગે ! મોટેરાઓ ક્યારેય નાનકડા ભૂલકા ની જેમ નિર્દોષ આનંદ અને મસ્તી ભરી ક્ષણો જીવી ન શકે . ઈમ્મેચ્યોરીટી માં એક સૌન્દર્ય વસેલું છે , જે મેચ્યોરીટી આવતા જ ગૂમ થઇ જાય છે.
નાના હોઈએ પછી મોટા થઇએ , અને મોટા થઇ ગયા પછી શું જીવનમાં એ ઈમ્મેચ્યોરીટીવાળું સૌન્દર્ય પાછુ લાવી શકાય ? જરૂર લાવી શકાય … પ્ર્રેમ માં પડી ને ! કોઈ પણ સમજ કે બુદ્ધિ નો ઉપયોગ કર્યા વગર કરવામાં આવતું શ્રેષ્ઠ કાર્ય એટલે પ્રેમમાં પડવું . લવ એટ ફર્સ્ટ સાઈટ માં ક્યાં કોઈ સમજ ની જરૂર પડે , પ્રેમ કરવા જરૂર પડે ફક્ત હૃદય ની ! એકદમ પ્યોર દિલ જોઈએ ભાઈ , તો જ પ્રેમ થાય … અને તો જ મેચ્યોર થયા બાદ પણ ઈમ્મેચ્યોર રહી શકાય , અને પછી જીવન બદલાય , જીવતા તો વર્ષો થી હોઈએ , પણ એ જીવી રહ્યા હોવાનો અનુભવ કદાચ પહેલી વાર થાય , અને પછી દિલમાં થી જે શબ્દો નીકળે એ કૈક આવા હોય …

“મેં , મેરા દિલ ઔર તુમ હો યહાં ,
ફિર ક્યોં હો પલકે ઝુકાયે વહા,
તુમ સા હસીન પહેલે દેખા નહિ ,
તુમ ઇસસે પહેલે થે જાને કહાં ,
જીને લગા હૂં , પહેલે સે ઝ્યાદા
પહેલે સે ઝ્યાદા , તુમપે મરને લગા હૂં “

નવા નવા પ્રેમમાં આખો સમય બસ પ્રણયરંગી વિચારોમાં જ વ્યતીત થાય , અને એ સમયમાં શ્રેષ્ઠ ભાગ હોય – પ્રિયજન સાથે ની મુલાકાત નો સમય ! બાકીનો સમય કાં તો એ ઘડી ના ઈન્તેજાર માં વીતે ને કાં તો એ ઘડી માં વિતાવેલી ક્ષણો ને મમળાવવામાં ! જાણે સમજો ને કે એ સમયે આખા જીવનનો આધાર એ મુલાકાત ની ઘડી પર જ નભેલો હોય ! અને જ્યારે આખું જીવન જે ઘડી પર , જે ક્ષણો પર નભેલું હોય એ મુલાકાતનો સમય જયારે આવી પહોંચે ત્યારે દિલ નો શું હાલ થાય ? ઘડીક લાગે કે થંભી ગયું છે અને ઘડીક થાય કે એ ખુબ ઝડપ થી દોડી રહ્યું છે. પ્રિયજન સાથે વિતાવવામાં આવતા કલ્લાકો જયારે સેકન્ડો સમાન લાગતા હોય , ત્યારે એટલી ઝડપથી દોડતા સમય સાથે બિચારું નાજુક દિલ કેવી રીતે તાલ મેળવી શકે ? એને તો એમ જ લાગે ને કે મારી સાથે બનાવટ કરવામાં આવી છે, ચાર કલ્લાક નું કહી ને મુલાકાત માટે ફક્ત ચાર મિનીટ જ ફાળવવામાં આવી છે ! ઘડિયાળમાં વીતેલો સમય દિમાગ ના મેળમાં બેસે , પણ દિલ ના ગણિત નો તો મેળ કેમેય કરીને ના બેસે ! ઘડિયાળના કાંટાની વાત દિમાગ સ્વીકારશે , પણ દિલ નહિ સ્વીકારે… એ તો એવું જ ઈચ્છશે કે સમય પણ પોતાની (દિલની) જેમ થંભી જાય …

“રહેતે હો આકે જો તુમ પાસ મેરે ,
થમ જાયે પલ વહી ,બસ મેં યે સોચું ,
સોચું મેં થમ જાયે પલ યે,
પાસ મેરે જબ હો તુમ …
ચલતી હૈ સાંસે , પહેલે સે ઝ્યાદા ,
પહેલે સે ઝ્યાદા , દિલ ઠહેરને લગા … “

અને આ એકલતા ! અમથું તો એકલું એકલું વર્ષો થી જીવાતું હોય પણ નવો પ્રેમ થયો હોય ત્યારે એકલતા ખુબ જ ડંખે ! હર પલ પ્રિયજન સાથે હોય એવી ઝંખના થાય , પણ જો એમ ન થઇ શકે એમ હોય તો બીજું કોઈ તો જોઈએ જ , કોઈ મિત્ર , ભાઈ , બહેન કે કદાચ પેરેન્ટ , કે જેની સાથે પ્રિયજન ની વાતો શેર કરી શકાય એવી આત્મીયતા હોય ! એ નાં હોય ત્યારે પણ એની વાતો કરી કરી ને દિલ ને ટાઢક આપ્યા કરવી એ શેના જેવું છે ખબર છે ? ઓલું ઠંડીમાં તાપણું કરી ને હુંફ મેળવવા જેવું જ છે ! એ હુંફ થી ઠંડી દૂર તો નાં થાય પણ ટેમ્પરરી કામ ચાલી જાય , એ જ રીતે પ્રિયજન ની વાતો કર્યા કરવાથી , એની કમી તો દૂર ન થાય , પણ ટેમ્પરરી દિલ ને થોડી ટાઢક વળે, થોડું સારું લાગે .. ! અને જો એવું કોઈ સ્વજન પણ સાથે રહી શકે તેમ ન હોય તો પછી છેલ્લે વિચારો નો આશરો તો છે જ !

“તન્હાઈયો મેં તુજે ઢુંઢે મેરા દિલ ,
હર પલ યે તુજકો હી , સોચે ભલા ક્યોં ,
તન્હાઈ મેં ઢુંઢે તુજે દિલ ,
હર પલ તુજકો સોચે ,
મિલને લગે દિલ , પહેલે સે ઝ્યાદા ,
પહેલે સે ઝ્યાદા , ઈશ્ક હોને લગા .. “

ચલો સનમ, અજનબી બન જાયેં ! – જોલી એલ.એલ.બી.

ફિલ્મ – જોલી એલ.એલ.બી.
વર્ષ – ૨૦૧૩
ગીત – ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં..
ગાયક – મોહિત ચૌહાણ , શ્રેયા ઘોષાલ
ગીતકાર – શુભાષ કપૂર
સંગીત – ક્ર્સના

એક અજાણ્યો છોકરો અને અજાણી છોકરી જયારે એકબીજાથી આકર્ષાય છે ત્યારે … તેમના મનમાં કેટલાય તરંગો જાગે છે , કેટલીયે કલ્પનાઓમાં તે રાચવા લાગે છે , પોતાની જાતને આખીયે સલ્તનત નો બાદશાહ સમજતો હોય એમ આખો દિવસ કોર્લર ઊંચા કરીને વટમાં ફરતો છોકરો પોતાને ગમતી છોકરી પોતાની પાસે થી પસાર થતા એવું તે નમ્ર સ્મિત આપશે કે આ હા હા … એના માં – બાપ એ છોકરાના ચહેરા પર એવું સ્મિત જુએ તો એમને એક ભવ્ય આંચકો લાગે , ચાર ધામની યાત્રા તાબડતોબ કેન્સલ કરાવીને તેઓ બોલે કે અમ્મારો છોકરો આટલો ભોળો છે એ જોઈને અમારો જનમ સફળ થઇ ગયો ! અમારા બાબલા નું આ સ્મિત અમે કેમ અત્યાર સુધી નહોતા જોઈ શક્યા ! અને આખી કોલેજની ક્વીન તરીકે ઓળખાતી કોઈ છોકરી જેની પાછળ બધા છોકરાઓ લટ્ટૂ થઇને ફરતા હોય , અને એ એમાંથી કોઈની સામુય ન જોતી હોય, અને ભૂલથી કોઈની સામું જોઈ પણ લે તો એ છોકરો ત્યાં ને ત્યાં ખુશીનો માર્યો બેભાન થઇ જાય ! એવી છોકરી પોતાના સપનાના રાજકુમારની આગળ સાવ પાણી પાણી થઇ જાય , પેલો તેની સામું પણ ન જુએ તો પણ તેની નજરમાં આવવા તે છોકરી એની આગળ પાછળ ફર્યા કરે! પેલો ત્રાંસી નજરે તેની સામું જુએ તો પેલી છોકરી બધો ઘમંડ ભૂલી ને તરત એક સ્મિત આપી દે !

જે હજુ બંધાયા નથી , અથવા તો એમ કહી શકાય કે જે બંધાશે કે નહિ તેની પણ જાણ નથી એવા અજાણ્યા-અધૂરા સંબંધો માં જે રોમાંચ છે , જે થ્રિલ છે , જે આનંદ છે તે કોઈ પ્રેમલા પ્રેમલી કે પતિ – પત્ની ના સંબંધ માં નથી હોતો. એ આજે બસ – સ્ટેન્ડ પર ઊભેલી જોવા મળશે કે કેમ ? એમ વિચારીને પેટમાં થતી સળવળાટ , કોઈની સાથે નજરો મળવાથી લાગતો મીઠો આંચકો , કલાસરૂમમાં જતા પહેલા મગજમાં ચાલતો એક જ વિચાર કે એ આવી હશે કે કેમ ! અને પછી એ કલાસરૂમમાં ન દેખાવાથી થતી નિરાશા , અને પછી અચાનક “મે આય કમ ઇન સર ? ” કહીને તે કલાસરૂમમાં દાખલ થાય ત્યારે થતી અપાર ખુશી … વિગેરે જેવી મુમેન્ટસ માં જે રોમાંચ છે , જે નશો છે, એ અદભૂત છે . એ ક્ષણિક આનંદ ટાઈમલેસ ફિલ્મ જેવો હોય છે , જેને યાદ કરવાનો અનુભવ પણ સુખદ, આનંદદાયી હોય છે.
સ્કૂલની કોઈ કલાસમેટ ક્યારેક રસ્તા પરથી પસાર થતા દેખાતી હોય , અને જયારે જયારે તેની સાથે નજરો મળતી હોય ત્યારે ત્યારે તે સ્મિત આપતી હોય ! ઓહ ! વ્હોટ એ મુમેન્ટ ! વ્હોટ એ થ્રિલ ! મારી સ્કૂલની એક કલાસમેટ ,મારા જીવનનું પહેલું આકર્ષણ ! હું કોલેજમાં આવ્યો પછી વહેલી સવારે બસમાં કોલેજ જવા બસ સ્ટેન્ડ ઊભો હોઉં અને એ ત્યાં થી પસાર થાય , મારાથી તો આખી સ્કુલ લાઈફમાં ક્યારેય હિંમત નહોતી થઇ , પણ મને ત્યારે એ બસ સ્ટેન્ડ પર ઊભેલો જોઇને એ સ્મિત આપતી ! હવે તો સાંભળ્યું છે કે એને એના જેવી જ એક સુંદર બેબી આવી છે , મેં તો એની બેબી ને જોઈ નથી , કદાચ ભવિષ્યમાં જોવા મળે ! એનું ઘર અમારી સ્કુલની ગલીમાં જ છે , કોને ખબર ત્યાં થી પસાર થતા ક્યારેક એની નાનકડી છોકરી એ ઘરના આંગણમાં રમતી દેખાઈ જાય, અને મને જોઇને તે સ્મિત આપી દે … !

“મેં તેરી ગલી સે ગુઝરૂ ,
તું છત પે કપડે સુખાયે,
મેં સચ્ચી મેં તુજકો તાડું,
તું નકલી સા શરમાયે,
ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં,
ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં..”

                   કયારેક એવું પણ બનતું હોય કે કોલેજની કોઈ કલાસમેટ કે જેની સાથે ક્યારેય વાત ના કરી હોય , અરે ક્યારેય નજરો પણ ન મળી હોય અને કોઈ અજાણ્યા મોલમાં તે સામે મળી જાય અને એકદમ સહજ રીતે બંને પક્ષે સ્મિતની આપ – લે થાય. ઇન ધ સેમ વે , આવી જ કોઈ કલાસમેટની ફેસબુક પર રીક્વેસ્ટ આવે ! અહી આ ગીતમાં પણ પ્રેમીઓ તેમના સંબંધમાં એ થ્રિલ , એ રોમાંચ , એ નશો મિસ કરે છે , એટલે જ તેઓ વિચારે છે કે આના કરતા તો ત્યારે વધુ મજા આવતી જયારે આપણે અજાણ્યા હતા , અને એક બીજાને આકર્ષિત કરવા માટે જુદા જુદા ગતકડા કરતા ! અથવા તો એવા ગતકડા કરવાનું અને એમાંથી મળતો આનંદ લૂંટવાનું તેમને મન થયું છે , પણ હવે તો તેઓ પ્રેમી – પ્રેમિકાના સંબંધ થી જોડાઈ ગયા છે , એથી આ બધું તેમના માટે શક્ય નથી , બિલકુલ એ રીતે જે રીતે આપણને મોટા થઈને યુનિફોર્મ પહેરીને સ્કુલે જવાનું મન થાય , તો એ શક્ય ન થાય ! એટલે જ તો કોલેજીયનો સ્કુલ લાઈફનો આનંદ ફરી લૂંટવા સ્કૂલ ડે મનાવે છે. અહીં આ ગીત માં પ્રેમી યુગલને જે પ્રકારનો આનંદ લૂટવો છે , એના માટેની પહેલી કંડીશન જ એ છે કે બંને પાત્રો સંબંધમાં ન હોવો જોઈએ , બંને અજાણ્યા હોવા જોઈએ , તો જ આ મસ્તીભરી રમત રમી શકાય , અને મનમાં રહેલા રોમેન્ટિક અરમાનો પૂરા કરી શકાય –

“હાં , કોલેજ સે ઘર કો મેં નીક્લૂં ,
તું સ્કૂટર કે ચક્કર લગાયે ,
મેં ઝૂઠે હી થોડા સા જો હંસ દૂ,
તેરી લાર ટપકતી જાયે ,
ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં,
ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં…”

                          કાશ મારી પાસે પણ બાઈક હોત , તો હું પણ પેલી છોકરીને પાછળ બેસાડીને ફરતો હોત . જેવા સામાન્ય(નોર્મલ) કાશથી લઈને કાશ હું મરી જઉં ને એ મારી કબર પર વિલાપ કરવા આવે જેવા અસામાન્ય(એબનોર્મલ) કાશ સુધીના વિચારો ટીન એજમાં ખુબ આવે ! અને પ્રેમમાં પડેલું દરેક પ્રાણી મનથી તરુણ જ હોય છે એવું મારું અંગત રીતે માનવું છે. પરિસ્થિતિ અને પ્રેમના ઊભરા આ બંને બાબતો એક જ સમયે કાબુ બહાર જતી દેખાય ત્યારે આવા “કાશ” સીરીઝના વિચારો આવવાના શરુ થાય. મેં જયારે તરુણાવસ્થામાં “જંગલ” ફિલ્મ જોયેલી ત્યારે મને પણ વિચાર આવેલો કે કાશ હું અને ઓલી (સ્કુલવાળી ગલી માં રહેતી – મને બસ સ્ટેન્ડ પર ઊભેલો જોઇને સ્માઈલ આપતી ) છોકરી, બંને જણા એકલા જંગલમાં ભૂલા પડી જાય , પછી હું બધી સિચ્યુએશન્સ હેન્ડલ કરું , યુ સી અને મારા દ્વારા જંગલમાંથી તોડીને લાવેલા શાકભાજી નો ઉપયોગ કરી ને એ જમવાનું બનાવે અને ધીરે ધીરે એ મારા પ્રેમમાં પડે . અને કાયદેસર રીતે એને પડવું જ પડે , કારણ કે એની પાસે બીજું ઓપ્શન જ ન હોય , જસ્ટ લાઈક એડમ એન્ડ ઈવ ! અને હું પણ આટલા સમયમાં એને ઈમ્પ્રેસ તો કરી જ લઉં , ગેરંટેડ ! આવા “કાશ” સીરીઝના વિચારો ને કોઈ પરાકાષ્ઠાનું બંધન નથી હોતું , કોઈ હદ નથી હોતી , બસ પ્રેમિકાને મળવાનો, એની સાથે વાતો કરવાનો , એને પટાવવાનો પર્પઝ સોલ્વ થવો જોઈએ , બાકી બધું તો ઈ ની માં ને સમજ્યા હવે …! જે થવું હોય તે થાય , કોને પરવાહ છે?! બંદો બિન્દાસ છે ને આ તો ભાયડાના વિચારોમાં થતા ભડાકા છે ….

“કાશ તેરે પપ્પા કિસી ટ્રક સે જા ટકરાયે ,
હડ્ડી વડ્ડી તૂટે , પ્લાસ્ટર ભી લગ જાયે ,
મિલને કા હો બહાના ..
હમ તેરે ઘર કો આયે ,
ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં,
ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં…”

                     જો તમે જીવનમાં પોતાના પ્રિય પાત્રને પટાવવા આવા ગતકડા કર્યા છે તો તમે ખોબે ખોબે આનંદ અને રોમાંચ ની ક્ષણો લૂંટી છે. જો ગતકડા નથી કર્યા અને હજુ અનમેરીડ છો તો જલ્દી થી આ બધું કરી લો , પછી સમય હાથમાં થી સરકી જશે ,અને લાઈફ બધું આપે છે પણ વીતેલો સમય પાછો ક્યારેય નથી આપતી , ફરીથી બાળક નથી થઇ શકાતું , ફરીથી યુવાન નથી થઇ શકાતું. માત્ર એક બાબતને તમે હંમેશા પોતાના કાબુમાં રાખી શકો છો , અને એ છે તમારું મન ! અગર ચાહો તો મનથી હંમેશા તરુણ રહી શકાય ! આ ગીતના પાત્રોની જેમ મનથી તો એ સમયમાં જઈ જ શકાય , મનમાં આવતા ગતકડા આ રીતે એકબીજા સાથે શેર કરી ને થોડી મસ્તીભરી મુમેન્ટસ ક્રિએટ કરી શકાય ! અને જો તમને માત્ર લાઈવ એકશનમાં જ રસ હોય તો આવા ગતકડા પોતાના તરુણ છોકરા – છોકરીઓ સાથે શેર કરો , અને એમને રવાડે ચડાઓ ! ઓન્લી ઇફ યુ વોન્ટ ! એન્ડ વ્હાય નોટ , પોતાના બાળકોને પ્રેમ કરતા શીખવવામાં , એમની લવ સ્ટોરીમાં રસ લેવામાં અદભુત આનંદ રહેલો છે, એવું લાગે જાણે આપણે ફરીથી આપણી તરુણાવસ્થા જીવી રહ્યા છીએ, અને તમારા ડીયર સન નું તેની પ્રેમિકા સમક્ષ પ્રપોઝલ એક્સેપ્ટ થશે , ત્યારે તેના ચહેરા પર જે આનંદ હશે એ આનંદ ને જોઇને જો તમને તમારા સમયમાં તમે કરેલા પ્રપોઝલ માં મળેલા સ્વીકારનો આનંદ યાદ ન આવી જાય તો મારું નામ બદલી નાખજો યાર ! અને છેલ્લે ,છોકરીઓ માટે , પોતાના પ્રેમી , લવર, પતિ ને ટીઝ કરવા વાપરી શકાય એવો આ અંતરો –

“હો… આશીકો કી ભીડ હો ,
સબ મુજસે મિલને આયે ,
લંબી સી કતાર મેં ,
તું ભી ખડા હો જાયે ,
નંબર તેરા જો આયે ,
વિન્ડો બંધ હો જાયે ,
ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં,
ચલો ચલો ચલો સનમ , અજનબી બન જાયેં…”

યુ ટ્યુબ પર આ ગીતને માણવા અહિંયા ક્લિક કરો

ફિરતા રહું……. દરબદર

ફિલ્મ – ધી કિલર
વર્ષ – ૨૦૦૬
ગીત – ફિરતા રહું દરબદર
ગીતકાર – જલીસ શેરવાની
ગાયક – કે.કે. , શ્રેયા ઘોષાલ
સંગીત – સાજીદ-વાજીદ

કોઈ એક ખુશી માટે માણસ ક્યાં ને ક્યાં ભટકતો હોય ….. એ ખુશી જેની મળવાની આશા પણ ના રહી હોય , છતાં એ ભટક્યા કરે , એની તલાશમાં …. માઈલો સુધી … હંમેશા માટે …. જીવનના છેલ્લા શ્વાસ સુધી ! પણ એવી તે કેવી એ ખુશી છે જેને પામવા આખું જીવન ફના કરવા માણસ તૈયાર થઇ જાય ! વેલ , એવી ઘણી બાબતો છે , જેની પાછળ ફના થવામાં મજા છે , એમાંની એક બાબત છે – પ્રેમ !

“ફિરતા રહું દરબદર , મિલતા નહિ તેરા નિશાં
હોકે જુદા, કબ મેં જીયા , તું હૈ કહાં મેં કહાં ,
તેરી યાદોં મેં ખોયા રહેતા હૂં ,
મુજકો ડસતી હૈ તન્હાઈયાં ”

અને અહી પ્રેમ મેળવવાની ઝંખના છે , પણ એ પણ કેવો પ્રેમ ! જે મેળવી ને ગુમાવ્યો છે . જે વસ્તુ ક્યારેય ના મળી હોય એ ના મળે ત્યારે એનું દુ:ખ લાંબો સમય સુધી નથી ટકતું , પણ કોઈ ને મેળવ્યા પછી તેને ગુમાવ્યા નું દુ:ખ અસહ્ય હોય છે . કારણ કે એની સાથે એક લાગણીના તાંતડે આપણે જોડાયેલા હોઈએ છીએ , અને વ્યક્તિ જેટલી વધુ વ્હાલી , લાગણીનો તાંતડો એટલો વધારે મજબૂત . હું મારી વાત કરું તો હું તો મારી વસ્તુઓ સાથે પણ લાગણીના તાંતડે જોડાઈ જતો હોઉં છું. હું આજે પણ ઘણી વાર યાદ કરું છું કે હું નાનો હતો ત્યારે મારો ગેસનો ફુગ્ગો હવામાં ઊડી ગયેલો ત્યારે હું પોક મૂકી ને રડેલો . ફુગ્ગો ધીરે ધીરે આકાશમાં દૂર ને દૂર જઈ રહ્યો હતો … અને એ જેમ વધુ દૂર જતો ગયો , એમ મારું રડવાનું પણ વધતું ગયું . મારા નાના હાથ લંબાવીને મેં ખૂબ ઠેકડા માર્યા પણ એ ફુગ્ગાની દોરી હાથમાં ના આવી …. આજે પણ ક્યારેક આકાશમાં કોઈ ફુગ્ગો ઊડતો જોઉં તો ઠેકડો મારીને એની દોરી પકડી લેવા મન તડપી ઊઠે … નવો કોઈ ફુગ્ગો ખરીદું ત્યારે પણ એ આનંદ પાછો નથી મેળવી શકતો જે મેં નાનપણમાં એ ફુગ્ગા સાથે ગુમાવેલો ……. મને તો બસ ક્યાંક થી એ જ ફુગ્ગો પાછો મળી જાય ……. એને તો હું ઓળખી જઈશ….. મને લાગે છે કે એ હજુ પણ આકાશમાં ક્યાંક ઊડી રહ્યો હશે , હું જેમ એની શોધમાં છું તેમ એ પણ મારી જ શોધમાં ક્યાંક ભટકતો હશે …
કોઈ વ્યક્તિ પાસે હોય અને એના પાસે હોવાનો આનંદ જે સતત એના સહવાસમાં અનુભવ્યો હોય એ આનંદ , એ વ્યક્તિ ના જવાથી ખોવાઈ જાય છે , અને એ આનંદ ને સ્થાને આવી જાય છે , એક ખાલીપો !

“તું જો જુદા હો ગઈ , તેરી સદા ખો ગઈ,
દેખ લે ફિર ઝીંદગી , હાં ક્યા સે ક્યા હો ગઈ ,
જબ સે બીછડી હૂં , રબ સે કહેતી હૂં ,
કિતના સૂના હૈ તેરા જહાં “

એક પ્રેમી જેણે પોતાનું જીવન પ્રેમમાં ફના કર્યું છે , એ પણ મરી ને નહિ , જીવી ને ! રોજેરોજ જીવવાનું અને રોજેરોજ ફના થવાનું ….. એમાં ક્યારેક જીવનબળ ખોવાઈ જાય , જે પથ પર ચાલવાનું નક્કી કરીને નીકળ્યો હોય એ પથ ના રસ્તાઓ ઝાંખા પડી જાય , ત્યારે એ મનોમન ફરિયાદ કરે , એ પ્રિયજનને પોકારે ,ફરિયાદો કરે , પાસે બોલાવે …. એને વિશ્વાસ હોય કે હું મનમાં તેને યાદ કરીશ તો એના મન સુધી મારી વાત જરૂર પહોંચશે , અને એના મનમાંથી પોતાની વાતનો જવાબ જરૂર નીકળશે જે મારા મન સુધી જરૂર પહોંચશે.

“કૈસે કટે ઝીંદગી , માયુસીયાં , બેબસી ,
રાહે સભી ખો ગયી , રોશની દે રોશની”

મન થી મન સુધી પહોંચવાની આ શક્તિને ટેલીપથી કહેવાય, જે પહેલાના જમાનામાં ઋષિમુનીઓ તપ કરીને તેની સિદ્ધિ મેળવતા , એ ટેલીપથીની શક્તિ દરેક મનુષ્યમાં પડેલી જ હોય છે , અને એટલે જ અવારનવાર આપણે પણ અનુભવતા હોઈએ છીએ કે ક્યારેક કોઈ સ્વજનની આપણને ચિંતા થાય અને તેને ફોન કરીએ ત્યારે ખબર પડે કે ખરેખર તેમની તબિયત ખરાબ છે. આપણને કોઈ સ્વજન સાથે વાત કરવાનું મન થાય અને એ જ વખતે એ વ્યક્તિનો ફોન આવે !
એટલે જ જયારે કોઈ પ્રિયજન ને દિલથી પોકારતું હોય ત્યારે તેને જવાબ જરૂર મળે છે , અને પ્રિયજનનો એ જવાબ – એના હૃદયની વાત આપણા હૃદય સુધી પહોંચી જાય , જાણે કોઈ ઠંડી હવાની મીઠી લહેર કાનમાં આવી ને કહી જાય , જાણે દરિયાનું કોઈ મોજું તેના ઘૂઘવતા અવાજમાં કંઈ સમજાવી જાય કે તું જે રસ્તા પર ચાલી રહ્યો છે , તે બરાબર છે , હું તને ત્યાં જ મળીશ , જરૂર મળીશ , ચોક્કસ મળીશ , અરે હું તો તારામાં જ સમાયેલી છું , મને બીજે ક્યાંય શોધવાના વ્યર્થ પ્રયત્નો ના કરીશ …

“મેં તો રહેતી હૂં , તેરી રાહો મેં ,
બેખબર મુજકો ઢૂંઢે કહાં “

હાલ-એ-દિલ

ફિલ્મ – હાલ-એ-દિલ
વર્ષ – ૨૦૦૮
ગીત- હાલ-એ-દિલ
સંગીત – વિશાલ ભારદ્વાજ , આનંદ રાજ આનંદ , રાઘવ સચર
ગાયક – રાહત ફતેહ અલી ખાન , શ્રેયા ઘોષાલ
ગીતકાર – સમીર , આદિત્ય ધર, મુન્ના ધીમાન

કેટલો, કંઇક ૧૬-૧૭ વર્ષનો હોઈશ જયારે દિલમાં મૂર્તિ રચાતી ! અને એ મૂર્તિની સવાર સાંજ પૂજા થાતી. મને બહુ ડાહ્ય છોકરામાં ગણતા મારા વડીલો, આપ જો અત્યારે આ લખાણ વાંચી રહ્યા છો તો પ્લીઝ એવું ના સમજતા કે હું અહીં હનુમાનજી ની મૂર્તિ વિષે વાત કરવાનો હોઈશ. એ મૂર્તિ હતી મારી પ્રેયસી ની ! એક છોકરી ની. હું એક છોકરો હતો (એટલે, હજી પણ છું જ યાર! 🙂 ) એક એવો છોકરો જેના જીવનમાં કોઈ છોકરી પ્રવેશી ન હતી. અને એટલે જ એના મનમાં એ કાલ્પનિક મૂર્તિની પ્રાણ પ્રતિષ્ઠા થઇ, અને નિયમિત રૂપે તેની પૂજા પણ થઇ.
હું પ્રેમ માં કઈ પરાકાષ્ઠા એ જઈ શકુ? જેવા પ્રશ્નો દિલને થયા કરે. એક કાલ્પનિક દુનિયા મારા મનમાં રોજ વિકસતી જાય, અને હું તેમાં ખોવાતો જાઉં. અને એ સમયગાળામાં મેં ખુબ સપના જોયા. ભરપુર સપના જોયા. અઢળક સપના જોયા. અને સપના એવા કે મારા જીવન માં કોઈ આવશે તેને હું આટલો પ્રેમ કરીશ, તેટલો પ્રેમ કરીશ, તૂટી ને પ્રેમ કરીશ, મરી ને પ્રેમ કરીશ. આમ કરીશ, તેમ કરીશ, તેને રીઝવવા ! પણ તે માનશે ? શું તે પણ મને પ્રેમ કરશે ? કોઈ છોકરી, અને મને પ્રેમ કરે? હું તે સમયે એવું પણ દ્રઢ પણે માનતો કે કોઈ છોકરી મને પ્રેમ ના કરી શકે, કે મારા પ્રેમમાં ના પડી શકે. એનું કારણ એમ હતું કે હું લુક્સમાં પોતાની જાતને હંમેશા અન્ડર એસ્ટીમેટ કરતો. હું ત્યારે એવું માનતો કે આઈ એમ નોટ ધેટ મચ ગુડ લુકિંગ, અને ખાસ તો હું થોડો ફેટી હતો, અને એ બહુ મોટું કારણ હતું મારી એ માન્યતા પાછળ. પણ આજે જયારે હું મારા એ વખતના ફોટા જોવું છું તો ખ્યાલ આવે છે કે મારો એ ખ્યાલ સાવ ખોટો હતો, હું સારો લાગતો હતો, એન્ડ આઈ વોઝ નોટ ધેટ મચ ફેટ એટ ધેટ ટાઈમ, ખાલી થોડો હેલ્ધી હતો. પણ મારા માટે એ વખતે એટલું બી ચાલે એમ ન હતું કારણ કે મારી કલ્પના ની મૂર્તિ ખુબ જ સુંદર હતી, અને એવી સુંદર છોકરીને હું કેવી રીતે કહી શકું કે હું તને કેટલું ચાહું છું, મેં તારી સાથે કેવા કેવા સપના જોયા છે! હું તો ના કહી શકું, પણ શું તે મારી આંખો ના વાંચી શકે? મારા હૃદયમાં ઊતરીને ના જોઈ શકે?
“જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ, જાન વે બોલ દે હાલ – એ – દિલ,”
અને જો એ જાણી જાય મારા દિલ નો હાલ તો હું તેને કહું, મારા સપના… એને મન ભરીને પ્રેમ કરવાના, વ્હાલ કરવાના, ઈરાદાઓ નો એકરાર….
“આજા તેરે સીને મેં સાંસ સાંસ પીઘલું મેં,
આજા તેરે હોઠો સે બાત બાત નીકલું મેં ,
તુ મેરી આગ સે રોશની છાંટ લે
યે ઝમીં આસમા જો ભી હૈ બાંટ લે
જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ, જાન વે બોલ દે હાલ – એ – દિલ,”
અને એના હૃદયના પણ એ જ અરમાન હોય, જે મારા હૃદયના હોય…કોઈ મીઠા સંબોધન થી એ પણ મને આવું કંઈક કહે …..
“આજા માહિયા આજા…..આજા માહિયા આજા…..બેબસીયા આજા….આજા માહિયા આજા “
ચાંદ! મારી તનહાઈ નો સાથી. મારી કવિતાઓ નો સાક્ષી! ખુલ્લી આંખે પણ રાત્રે ચાંદ ને જોઈને જોયા છે અનેક સપના!
“આજા તેરે માથે પે ચાંદ બન કે ઊતરું મેં
આજા તેરી આંખો સે ખ્વાબ ખ્વાબ ગુઝરૂ મેં
રગ રગ પે તેરે સાયે વે રગ રગ પે તેરે સાયે
રંગ તેરા ચઢ ચઢ આયે વે રંગ તેરા ચઢ ચઢ આયે
જાન વે….જાન વે…..જાન લે…..જાન લે….. હાલ – એ – દિલ “
કલ્પનાઓ હંમેશા વાસ્તવિકતા કરતા વધારે સુંદર હોય છે . કોઈ માને કે ના માને પરંતુ માણસ વધારે રોમેન્ટીક ત્યારે હોય છે જયારે તેના જીવનમાં કોઈ સાથી નથી હોતું , કારણ કે ત્યારે માત્ર સુંદર,મહેકતી કલ્પનાઓ જ હોય છે, જેમાં વાસ્તવિકતા નો વઘાર નથી હોતો. વાસ્તવ માં માણસ પ્રેમમાં પડે ત્યારે બધું જ સુંદર ન જ હોય. એમાં મુશ્કેલીઓ તો આવે જ. અને ધારો કે તમે મુશ્કેલીઓની પણ કલ્પના પહેલેથી કરી હોય કે આવી મુશ્કેલી આવશે તો તેનો સામનો હું આવી રીતે કરીશ , પણ જીવનમાં ક્યારે આપણl ધાર્યા પ્રમાણે બધું થાય છે? અને જો થાય , એટલે કે જો ધાર્યા પ્રમાણેની જ મુશ્કેલીઓ આવે તોય તમે તેનો તેવો ઉકેલ તો ન જ લાવી શકો જેવો તમે ધારીને બેઠા હો. આ ગીત આવ્યું ત્યારે મેં એવી જ રીતે માણેલું , સુંદર કલ્પનાઓ કરી કરીને , જાણે હું મારા પ્રણય જીવનનું આયોજન કરી રહ્યો હોઉં , જાણે હું મારી કિસ્મતમાં કોઈને લખી રહ્યો હોઉં , ભલે એને કોઈ નામ ના હોય , ભલે એનો ચહેરો પણ ધૂંધળો હોય , પણ તે સૌથી સુંદર , સૌથી પ્રેમાળ અને સૌથી ખાસ હતી , હા , તે મારી કલ્પના હતી . એક તરુણ ની કલ્પના , એના પાગલ દિલનું હેલ્યુસીનેશન …મુન્નાભાઈની ભાષામાં બોલેતો કેમિકલ લોચા !
“આજા તુજે હાથોપે કિસ્મતો સા લીખ લૂ મેં ,
આજા તેરે કાંધે પે ઊમ્ર્ર ભર કો ટીકલુ મેં
તેરી અખિયો કે દો ગહેને વે તેરી અખિયો કે દો ગહેને…
થીરતે હૈ પહેને પહેને વે થીરતે હૈ પહેને પહેને….
જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ…
અને મુખ્ય વાત એ કે એ કલ્પનાઓ માં એક કલ્પના સૌથી મોટી અને સૌથી ખાસ , અથવાતો જેને કલ્પનાઓ નો પાયો કહી શકાય કે જેના પર બાકીની બીજી કલ્પનાઓની ઈમારત રચાઈ હોય , અને એ કલ્પના એ છે કે એ મને સમજશે , મારા દિલની લાગણીઓને સમજશે. આ ગીતનો ભાવ પણ એ જ છે કે તું મારા દિલનો ભાવ , મારા દિલનો હાલ, હાલ – એ – દિલ વાંચી લે અને તારા દિલનો હાલ, હાલ – એ – દિલ કહી દે કારણ કે એ જ એ કલ્પનાઓ નો , સપનાઓ નો પાયો છે જેના પર નભેલા છે બીજા સપના ….જેવા કે … “આજા તેરે સીને મેં સાંસ સાંસ પીઘલું મેં…..આજા તેરે હોઠો સે બાત બાત નીકલું મેં ……“