ફિલ્મ – યુવા
વર્ષ – ૨૦૦૪
ગીત – ખુદા હાફીસ / અંજાના અંજાની…
ગાયક – કાર્તિક , લકી અલી , સુનીથા સારથી
ગીતકાર – મહેબૂબ
સંગીત – એ.આર.રહેમાન
તમને ઓલરેડી કહેલી વાત છે કે પાર્ટી (અર્થાત અમે ) વિવેક જેવા લાગતા (એવું લોકો કહેતા , અને આજકાલ જુના ફોટા કહે છે ) અને આ ફિલ્મ યુવા માં હું વિવેકના કેરેક્ટર થી પણ ખુબ પ્રભાવિત થયેલો – બારમા ધોરણનું રીઝલ્ટ આવ્યું એ જ દાડે યુવા જોવા ગયેલો , એટલે નેચરલ્લી મગજમાં તો કોલેજ કેવી હશે, કઈ હશે ને ફિલ્મોમાં હોય છે એવી હશે કે અલગ હશે જેવા તર્કો વિતર્કો જ ચાલુ હતા – અને તેવી માનસિક સ્થિતિમાં “યુવા”નો વિવેક સામે (પડદે ) આવી ને ઉભો રહ્યો – ત્યાં જ નક્કી થઇ ગયું , કોલેજ ભલે જેવી હોય તેવી પણ કોલેજમાં આપડું કેરેક્ટર તો બોસ આવું જ હોવું જોઈએ. જોકે એ વાત અલગ છે કે હું એવું ઈચ્છતો હોવા છતાં પણ એવો થઇ ના શક્યો. એવો એટલે બિન્દાસ, સ્ટાઈલીશ , અને ખાસ તો કોન્ફીડન્ટ ! વિવેક નું કેરેક્ટર “યુવા”માં ખુબ કોન્ફીડન્ટ હતું – અને મારા માં એ વાત નો જ અભાવ ! બહુ અંતર્મુખી હતો યાર ! ડેમ ઇન્ટરોવર્ટ !
જીવનમાં કોઈ પણ વસ્તુ એમનેમ નથી મળી જતી , દરેકની કિંમત ચૂકવવી પડે છે ! તો પ્રણય કેરી અણમોલ ક્ષણો ની કિંમત કેટલી ? વો તો જનાબ વક્ત હી બતાયેગા , અભી તો આપ સૌદા કર લો – બ્લાઈંડ ખેલો – પછી ખ્યાલ આવશે કે કેટલા મેળવ્યા , અને જિંદગીના કેટલા વર્ષો સુધી એની કિંમત ચુકવવા માટે હપ્તા ભર્યા ! ચીકનપોક્સ નામના રોગમાં દાગ રહી જાય , જે થોડા સમય બાદ જતા રહે , પણ ઈશ્ક એવો રોગ છે જે મટી ગયા પછી પણ – માઈન્ડ વેલ – “મટી ગયા પછી પણ” રહેલા દાગ ક્યારેય જતા નથી. જાય છે તો બસ એ દાગના લીધે સુખ ચેન અને એની પાછળ ચૂકવવી પડતી કિંમત ! આ ગીતના મુખડામાં એક અલગ પ્રકારની પરેશાની ની વાત છે જે હું નેક્સ્ટ પેરેગ્રાફમાં કરી જ રહ્યો છું , પણ મને એ પરેશાની ની લોંગ ટર્મ અસર કહેવામાં વધુ રસ પડ્યો , એટલે જરા એ વાત પહેલા કરી લીધી !
પ્રેમમાં આખો આખો દિવસ સાથે રખડવું , એના કહ્યા પ્રમાણે બધું કરવું , બાકી બધું નેવે મૂકી ને બસ ઈશ્ક ફરમાવવું – ઉફફ … વ્હોટ એ ટ્રબલ ! પરેશાની ! અને એ પરેશાની છે , મુજ પર થયેલ એક મહેરબાની !
“હૈ ખુદા હાફીસ … શુક્રિયા , મહેરબાની ..
પલ દો પલ ક્યા મિલે , મિલ ગઈ પરેશાની ,
અંજાના … અંજાની ..
બેગાના … બેગાના … બેગાની …. “
આ રસ્તા પર એક વૃક્ષ પણ આવે છે જેના પર ફુલ પણ ખીલે છે – લગભગ દરરોજ ! ના લગભગ નહિ , શ્યોરલી – દરરોજ નવા ફુલ હોય છે એ વૃક્ષ પર ! પહેલા ક્યારેય કેમ ધ્યાન ન ગયું – વેલ , એ વૃક્ષ થી લેફ્ટ ટર્ન લેતા જ તારી કોલેજ આવે છે ને ? ગ્રેટ ! હું એ બાજુ દરરોજ આવતો હોઉં છું , હવે થી તારા છૂટવાના સમયે આવીશ ! ત્યારે મળશું ! સવારે પણ સાથે નીકળશું – અને ક્યાંક મળશું ! જો નહિ મળી શકીએ તોય વાતો તો કરશું જ ! વોટ્સ અપ પર ને ? ના યાર , ફોન કરીને કલ્લાક બે કલ્લાક સુધી આરામથી દિલ હળવું કરી લઈશું , બાકી બપોરે તો વોટ્સ અપ છે જ ! બધા હોય ત્યારે ! જોકે એમાં ય બધાને ખબર પડી જાય છે , મારા ચહેરાના ભાવ પરથી જ લોકો પારખી જાય છે કે દાલ મેં કુછ કાલા હૈ !
એજ જુના રસ્તાઓ પર , શરુ થયેલું એક નવું જીવન ! જ્યાં જ્યાં એકલા ફરતા હતા ત્યાં બધે કોઈને સાથે લઈને ચાલતું જીવન ! જોકે જીવન પણ બદલાયું છે એક સંબંધ થકી ! જૂના રસ્તા … નવો સંબંધ ….. નવો સંબંધ …. જુના રસ્તા ….
“ઘૂમતે ફિરતે મિલતે હૈ , મિલતે હૈ ,
મિલકે સાથ વો ચલતે હૈ , ચલતે હૈ ,
દોસ્તાના નયા નયા નયા … રાહે વહી પૂરાની ..
અંજાના … અંજાની …”
આમ રોજ તો મળીએ છીએ , એ મુજબ કાલે પણ મળીશું ને ? કે નહિ ? શું કહ્યું ? હા ? કે ના ? કાઈ જ સંભળાતું નથી – એચ્યુંઅલ્લી અહિયાં અવાજ ખૂબ છે ને ! હા , દુનિયાભરના લોકો આ જગ્યા ને ખુબ શાંત ગણાવે છે , પણ આપડે બંને એ અહી આવીને માહોલ તહેસ નહેસ કરી નાખ્યો ! આ જો ને આપડા બંને ની આંખો ક્યારની કેટલું બધું બોલે છે , અને કેટલું બધું તોફાન મચાવે છે ! કેટલાય ઇશારા , છુપમ છૂપી , પકડમ પકડી ને સામે વાળાની આંખમાં પ્રેમ છલકે ત્યારે તેને ઘૂંટડે ને ઘૂંટડે પી લેવા માટેની પડા પડી ! એટલે આવા માહોલમાં કોઈ પણ ડાહ્યી વાત કરવાની કલ્પના પણ કરવી એ મુર્ખામી હશે . અને આપડે અત્યારે જે મુર્ખામીઓ કરી રહ્યા છીએ એમાં કેટલો બધો આનંદ છે , બીજી કોઈ મુર્ખામી માટે સમય જ ક્યાં છે ! આ જ ! બસ વર્તમાનની આ જ ક્ષણો આપણી છે – જરા થોભ , થોભાય એટલું થોભ , આ ક્ષણોને વધુને વધુ જીવી લઈએ ..
કલ મિલે ના મિલે સોચના હૈ ક્યા ,
શોર મેં અભી કુછ બોલના હૈ ક્યા ,
યે જો પલ હૈ વો અપને હૈ ,
રૂક જા ઝરા ઓ દીવાની …
બસ એ જ લિ. યુવરાજ 