વિશાલ ભારદ્વાજ

કમીને !

ફિલ્મ – કમીને : ધી સ્કાઉન્ડરલ્સ
વર્ષ – ૨૦૦૯
ગીત – કમીને
ગાયક – વિશાલ ભારદ્વાજ
ગીતકાર – ગુલઝાર
સંગીતકાર – વિશાલ ભારદ્વાજ

સંત કબીર કહે છે કે “બુરા જો દેખન મેં ચલા , બુરા ન મિલયા કોઈ ,જો મેં ખોજા આપ મેં તો મુજસે બુરા ન કોઈ ! ” દરેક માણસ જાણે જ છે કે તે પોતે અંદરથી કેટલો ખરાબ છે . પોતાની સાથે કશું ખરાબ થાય તો હંમેશા માણસ દોષનો ટોપલો બીજાના માથે નાખતો હોય છે , પણ તે ખરાબ થયું એમાં પોતાનો કેટલો વાંક છે એ તે જોતો નથી. માણસ ખરાબ બને છે પોતાના સ્વાર્થ માટે , પણ ખરાબ બનવાથી તે પોતાનું પણ ક્યારેક નુકસાન કરી બેસે છે. અને મારા જેવા માણસો જેમને ખરાબ બનતા ન આવડતું હોય અને શીખાઉ ધોરણે ખરાબ બનવા હાલી નીકળે , પછી બીજા નું તો ખરાબ કરતા કરે , પહેલા તો એ પોતાની જ વાટ લગાડે ! મારા બદઈરાદા હોય ત્યારે હું પાછો એમ તો સજાગ હોઉં કે આ હું ખોટું વિચારી રહ્યો છું અને એટલે આ માટે મારે ભગવાનની હેલ્પ ન લઇ શકાય કારણ કે ભગવાન તો હંમેશા ટ્રુથની સાઈડ હોય છે . પછી હું હિન્દી ફિલ્મો ના અમરીશ પૂરી ના પાત્રો માંથી પ્રેરણા લઉં , જેમાં અમરીશ પૂરી વિલન હોય , હંમેશા ખરાબ કામ જ કરતો હોય છતાં ભગવાનનો મોટો ભક્ત હોય , અને કોઈ મોટું ખરાબ કામ કરતા પહેલા તે ભગવાનની પૂજા કરી ને આશીર્વાદ માંગે ! ઉદાહરણ સ્વરૂપે “કરણ અર્જુન” માં અમરીશ પૂરી મહાકાલી માતા નો ભક્ત હોય છે , અને માત્ર અમરીશ પૂરી જ નહિ , બોલીવુડના બીજા પણ કેટલાક ખ્યાતનામ વિલનો પણ આવું કરતા આવ્યા છે માટે એમના પરથી પણ પ્રેરણા લઇ શકાય , જેમ કે “ક્રાંતિવીર” માં ડેની ને પણ બહુ મોટો ભક્ત બતાવ્યો છે. આ બધા ને જોઈ ને મને પણ થોડી હિંમત આવતી અને હું ભગવાનને પ્રાર્થના કરતો કે હે ભગવાન હું જાણું છું કે હું માંગવા જઈ રહ્યો છું એ ખોટું છે પણ તમે તો જાણો જ છો કે મારે માટે આમ કરવું , કે ફલાણું મેળવવું કેટલું જરૂરી છે માટે હે ભગવાન , પ્લીઝ, બ્લેસ મી ફોર ધેટ!

“ક્યા કરે ઝીંદગી ઇસકો હમ જો મિલે ,
ઇસકી જાન ખા ગયે , રાત દિન કે ગીલે ,
રાત દિન ગીલે , મેરી આરઝુ કમીની ,
મેરે ખ્વાબ ભી કમીને ,
ઇક દિલ સે દોસ્તી થી , વો હુઝુર ભી કમીને …”

kaminey-017

આપણે કેટલા હેરાન થઈએ છીએ એ માટે ઝીંદગી પાસે થી આપણી અપેક્ષાઓ પણ બહુ મોટો ભાગ ભજવે છે. ક્લાસની સૌથી સુંદર છોકરી જ હંમેશા ગમે ! અરે બીજી પણ સુંદર છોકરીઓ છે ક્લાસ માં , પણ નહિ ! એ બધી છોકરીઓમાં કોઈ એના જેટલી સુંદર નથી , એના કરતા સૌન્દર્યમાં બીજી બધી ઊતરતી છે , અને થોડું પણ ઊતરતું આપડે શું કરવા ચલાવી લઈએ ! આઈ ડિઝર્વ ધી બેસ્ટ ! પણ એ બેસ્ટ તને ભાવેય નહિ આપે ! ભલે નાં આપતી ! અલા પણ તારીય જીભડી નહિ ખુલે એની આગળ . અરે ભલે ને ના ખુલતી , આપણે મનોમન તેને પ્રેમ કરી ને રાજી રહીશું . અરે પણ બીજી છોકરીઓ તો સામે થી લાઈનો આપે છે તો મનોમન શું કરવા ! ભલે લાઈનો આપ્યા કરતી , એ આપણી આગળ ના શોભે ! શોભે તો ફક્ત ઓલી ! મેરે તો ગીરીધર ગોપાલ , દૂસરા ન કોઈ !
કોલેજમાં એક મેડમ ખૂબ ગમતા , પછી ક્લાસ ની એક છોકરી એ કહ્યું કે એ મેડમ તો મેરીડ છે , મેં કહ્યું વાંધો નહિ , મેરીડ લોકો જોડે અનુભવ વધારે હોય , આપણને એમની જોડે થી ઘણું બધું શીખવા મળે ! પછી તે મને કહે કે એમને એમના પતિ જોડે બહુ બનતું નથી , ને મેં તો ત્યાં સુધી સાંભળ્યું છે કે એમના તલાક થવાના છે , મેં કહ્યું ધેટ્સ ગ્રેટ ! હું તો ભગવાન ને પ્રાર્થના કરીશ કે જલ્દી થી એમના તલાક થઇ જાય , એટલે આપણો રસ્તો ક્લીયર ! એમના તલાક થઇ જાય પછી હું તેમની સાથે મેરેજ કરી લઈશ … 😉

“કભી ઝીંદગી સે માંગા , પિંજરે મેં ચાંદ લા દો,
કભી લાલટેલ દેકે , કહા આસમાં પે ટાંગો ,
જીને કે સબ કરીને , હૈ હમેશા સે કમીને
કમીને …કમીને …. કમીને … કમીને …
મેરી દાસ્તાં કમીની , મેરે રાસ્તે કમીને ,
ઇક દિલ સે દોસ્તી થી , વો હુઝુર ભી કમીને !”

સાલું મારી સાથે એવું હંમેશા થતું – નાનપણથી થતું કે હું કોઈ વ્યક્તિને એકદમ સારો સમજીને એની સાથે ગાઢ મિત્રતા કરું અને પછી થી એનો અસલ ચેહરો સામે આવે ત્યારે મને થાય કે અ ર ર ર … આને તો મેં શું સમજેલો અને શું નીકળ્યો ! હું ધૂળિયા નિશાળમાં ભણ્યો એમ કહું તો ચાલે ! મારી સ્કૂલમાં તોફાની છોકરાઓ અને થોડા લોવર ક્લાસના છોકરાઓ જ વધારે રહેતા . અને મારો સ્વભાવ શાંત , એટલે મને એવા છોકરાઓ સાથે ઓછુ બને ! મારો નાનપણનો સ્કૂલ સમયનો એક કિસ્સો મેં મારી વાઈફને કીધેલો , મેં તો એક વાર કહેતા કહી દીધો , પણ એને એમાં એવી તે રમૂજ દેખાણી કે એ વારંવાર એ કિસ્સો યાદ કરી ને હસે ! આમેય જ્યારે મારું પોપટ થાય , ત્યારે તેને બહુ મજા પડે. ( પોપટ થવું એટલે સુરસુરિયું થવું ) એ કિસ્સામાં એવું હતું કે એક દિવસ ક્લાસના મોનીટરે મારી વોટરબેગ માંથી પાણી માંગ્યું , મને એની સાથે ખાસ બને નહિ , ક્યારેક ઝગડા પણ થાય એટલે મેં તેને ના પાડી , પછી એને મને કહ્યું કે તું મને તારી વોટરબેગ માંથી પાણી પીવા દે એના બદલા માં કાલે હું તારું હોમવર્ક ચેક નહિ કરું , મેડમને ખોટું ખોટું કહી દઈશ કે તું હોમવર્ક લાવ્યો છે , હું લાલચમાં આવી ગયો ને ઘરે જઈ ને ખાલી પતંગો જ ચગાયા કર્યા , અને બીજા દિવસે એ ફરી ગયો ! અને મને મેડમે બેંચ પર ઊભો રાખ્યો – અંગુઠા પકડાવી ને ઉપર ફૂટપટ્ટી મૂકી , સાલું મને તો સમજાતું નહોતું કે મને સજા મળી રહી છે કે સરકસમાં વાંદરાની જગ્યા એ ભરતી થવાની ટ્રેનીંગ ! ખેર , આ તો નાનપણની વાત પણ બીજી રીતે જોવા જઈએ તો મારા માટે એ પ્રકારના અનુભવો ની શરૂઆત પણ ખરી કે માણસો ના બે ચહેરા હોય છે , છતાં હું લોકો પર અપાર લાગણી અને વિશ્વાસ મુકવાની ભૂલ હંમેશા કરતો આવ્યો છું , ભાઈ કરતા પણ જેને વિશેષ માન્યો હોય અને એ જ દોસ્તે પીઠમાં છુરો ભોન્ક્યો હોય એવું પણ બન્યું છે – અને છતાય એવા મિત્ર ને પણ મને કમને માફ કરવાની ભૂલ મેં કરી છે. “માસુમ સા કબૂતર , નાચા તો મોર નિકલા ” આનું તો નામેય મોર ના નામ પરથી હતું તોય એને કબૂતર સમજવાની ભૂલ મારા સિવાય બીજું કોઈ ન કરી શકે –

“જિસકા ભી ચહેરા છીલા , અંદર સે ઔર નિકલા ,
માસુમ સા કબૂતર , નાચા તો મોર નિકલા ,
કભી હમ કમીને નીકલે , કભી દૂસરે કમીને ,
કમીને ..કમીને …કમીને …કમીને …..
મેરી દોસ્તી કમીની , મેરે યાર ભી કમીને ,
ઇક દિલ સે દોસ્તી થી , યે હુઝુર ભી કમીને ..”

ફિલ્મ રિવ્યુઝ જાન્યુઆરી ૨૦૧૩

આકાશવાણી
આકાશ નામનો છોકરો અને વાણી નામની છોકરી . બંને ભણે એક કોલેજ માં ! કોલેજના પહેલા જ દિવસે કોઈ પૂછે છે – તમારું નામ ? છોકરી બોલે – આકાશવાણી . અને એનો જવાબ – આ તે નામ છે કે કોઈ રેડીઓ સ્ટેશન ! આકાશ મજાક મજાકમાં બોલી દે કે વાણી ફિલ્મી સ્તાઈલમાં કહેશે કે તું જ મારો પહેલો પ્રેમ છે ! ત્યારે વાણી એને પૂછે – તું એવું કેવી રીતે કહી શકે કે પહેલો જ છે ? અને આકાશ બે ત્રણ દિવસ રહીને જવાબ આપે – બીજો ત્રીજો હશે તો પણ ચાલશે , ત્યારે વાણી પૂછે – અને છટ્ટો – સાતમો હોય તો ? ક્યુટ ક્યુટ છોકરો , ક્યુટ ક્યુટ છોકરી અને તેમની ક્યુટ લવ-સ્ટોરી!ક્યારેક આકાશ જેમ છવાયેલી તો ક્યારેક વાણી ની જેમ વહેતી લવ-સ્ટોરી! સુંદર મજા નો પ્રેમ બે હૈયા વચ્ચે ઉછળતા મોજા જેવી લવ સ્ટોરી ! પણ…
યહી તો પ્રોબ્લેમ હૈ યાર ! ૨૧ મી સદી માં લવ-સ્ટોરી !!! પોસ્સીબ્લ ?આવેગ માં વ્યક્તિ ખૂન કરી શકે પણ સહજ લાગણી થી ભરપૂર પ્રેમ કરાય ? અને જો કોઈ કરે તો આ દુનિયા તે પ્રેમીઓને સાથે જીવવા દે ખરી. માં – બાપ અને તેમના આદર્શો પર કેટલીયે પ્રેમ કહાનીઓ બલી ચઢતી હોય છે. પણ સમાજ માં વગોવાય છે માત્ર તે બાળકો – પ્રેમીઓ . પોતાના બાળકના ખોટા – ખરાબ પાત્ર સાથે એરેન્જ મેરેજ કરાવી ને તેમની જિંદગી બરબાદ કરતા માં – બાપ ને આ સમાજ કેમ કઈ નથી કહેતો ! બસ , આ જ વિષયને ચોટદાર રીતે રજુ કરે છે આ ફિલ્મ . ફિલ્મ યુવાનો એ તો જોવા જેવી ખરી જ પણ સાથે સાથે દરેક વડીલે પણ અચૂક જોવી જોઈએ . કદાચ આ ફિલ્મ જોઈ ને થોડાકેય માં – બાપના હૃદય પરિવર્તન થાય અને તેઓ પોતાના બાળકની બલી ચડાવતા અટકે તો આ ફિલ્મ નું નિર્માણ સાર્થક ગણાય.

                                                          Akaash-Vani-Race-2

રેસ ટુ

એક છોકરી આપડી વાર્તાના નાયકના પ્રેમમાં છે , પણ અચાનક ૧૦ મિનીટ પછી ખબર પડે છે કે એતો ખરેખર પ્રેમ કરવાનું નાટક કરે છે , બીજી ૧૦ મિનીટ પછી ખબર પડે કે નાયક પણ પ્રેમ નું નાટક જ કરે છે , બીજી ૧૦ મિનીટ પછી ખબર પડે કે નાયકને તો પહેલેથી જ ખબર હતી કે છોકરી તેને પ્રેમ નહોતી કરતી , અને બીજી દસ મિનીટ પછી ખબર પડે કે સાચો વિલન તો નાયક જ છે અને છોકરી ખરેખર માં સારી છે . પછી સમાચાર આવે કે છોકરી મરી ગઈ અને પછી વડી પાછુ ૧૦ મીનીટ પછી ખબર પડે કે ખરેખરમાં તો છોકરો-નાયક મર્યો છે. અને પછી ખબર પડે કે બંને મરી ગયા છે અને છેલ્લે ખબર પડે કે બંને માંથી કોઈ નથી મર્યું એટલે બંને એ ખાધું પીધું ને રાજ કર્યું . આ રેસ ટુ ની વાર્તા નથી , પણ રેસ ટુની વાર્તા પણ આ વાર્તા મુજબ ઢંગધડા વગરની શોક વેલ્યુ ધરાવનારી. દર પાંચ – દસ મીનીટે દર્શકોને બસ ચોંકાયે જ રાખવાના. ફિલ્મનું નામ રેસ કેમ છે એ પણ તમને નહિ સમજાય , હા , સંવાદો માં ક્યારેક ક્યારેક આ શબ્દનો ઉપયોગ થશે એટલે તમને યાદ આવી જશે કે તમે જે ફિલ્મ જોઈ રહ્યા છો તેનું નામ રેસ છે . બાકી ફિલ્મના લક્ષણો મુજબ તો તેનું નામ હોવું જોઈએ – ” ચોંકના જરૂરી હૈ ” . તમને દર પાંચ – દસ મીનીટે ચોંકયા કરવું ગમતું હશે તો આ ફિલ્મ ગમશે. પણ આ SHOCKING ફિલ્મ જોઈ ને મને તો SHOCK લાગી ગયો અને એ SHOCK ના શોક માં થી હજી હું બહાર નથી આવ્યો .

મટરૂ કી બીજલી કા મન્ડોલા

                                                             308686,xcitefun-matru-ki-bijlee-ka-mandola-song

આ ફિલ્મને વિશાલભાઈ ( વિશાલ ભારદ્વાજ – દિગ્દર્શક ) એક ક્રેઝી કોમેડી તરીકે TREAT કરવા ગયા છે , પણ એક ક્રેઝી હ્યુમર ઊભું કરવું એ ખુબ જ અઘરી વાત છે , એના માટે એકટર અને સ્ક્રીપ્ટ બંને ખુબ જ સક્ષમ જોઈએ. આ બંને વસ્તુઓનું ડેડલી કોમ્બીનેશન જોઈએ , જે વિનય પાઠકની “ભેજા ફ્રાય ” માં હતું , પણ “મટરૂ કી બીજલી કા મન્ડોલા” માં નથી. પંકજ કપૂર સક્ષમ અભિનેતા છે , અને આ ફિલ્મમાં પણ તેનો અભિનય સારો જ છે , પણ તે ક્રેઝી કોમેડી માટે નું મટીરીયલ નથી એ આ ફિલ્મ જોયા પછી સાબિત થઇ જાય છે. ઇમરાન ખાન તો આમેય બિચારો હિરોઈન જેવો લાગતો હીરો છે , આ ફિલ્મમાં તેને ધી ગ્રેટ અનુષ્કા શર્મા ની ઓપોઝીટ કામ કરવાનું હતું એટલે એ અનુષ્કા શર્માનો બાબો છે એવું દર્શકો ના સમજી બેસે એ માટે વિશાલભાઈ એ ઈમરાનને દાઢી વધારવાનું કહ્યું . તોય ઝાઝો ફર્ક ના પડ્યો , પહેલા એ હિરોઈન જેવો લાગતો હતો , પણ આ ફિલ્મમાં એ દાઢી વાળી હિરોઈન જેવો લાગે છે . હરિયાણવી ભાષામાં ડાયલોગ બોલે એટલે થીયેટરમાં ક્યાંકથી કોઈ છોકરી બોલે – હાઊ ક્યુટ ! અને આપડને તો એવું લાગે કે કોઈ એ નાનો છોકરો પડદા પર રમવા માટે ખુલ્લો મૂકી દીધો છે – એટલે એવું બોલવાનું મન થઇ જાય – એએએય બાબા , આઘો ખસ, પિક્ચર જોવા દે ! અનુષ્કા શર્માનું કામ કાબિલે તારીફ , એટલું જ શબાના નું . અને હા , પંકજ કપૂરનું પણ ખરું , પણ પાર્ટલી. સૌથી શ્રેષ્ઠ અભિનય શબાના નો , એનું પાત્ર એકદમ જીવંત લાગે છે , સાથે શબાના અને પંકજ કપૂર ના સાથે જેટલા દ્રશ્યો છે તે બધા મજેદાર છે. બંનેની કેમેસ્ટ્રી અદભુત છે . પણ પંકજ કપૂર ના સોલો ક્રેઝી પરફોર્મન્સીસ થોડા બોરિંગ લાગે છે – એના અભિનયમાં કોઈ ખામી નથી પણ તે આવા પ્રકારના દ્રશ્યો માટે મિસફીટ છે.

ઇનકાર

ઇનકાર એ સુધીર મિશ્રા જેવા સક્ષમ દિગ્દર્શકનું સર્જન છે , જે એન્જોયેબલ છે. વાર્તામાં નાવીન્ય છે , યુ/એ સર્ટીફીકેટ સાથે પણ અદભુત બોલ્ડનેસ છે , જે વલ્ગર બિલકુલ નથી. ફિલ્મની કથા એ રીતની છે કે કદાચ બીજો કોઈ દિગ્દર્શક હોત તો ફિલ્મ વલ્ગર બની જાત , પણ અહી સુધીર મિશ્રા એ ફિલ્મ ને એટલી સુંદર રીતે મઢી છે કે સહેજ પણ વલ્ગર નથી લાગતી. ઇવન , નાયિકા જયારે ફિલ્મમાં વારંવાર એવું બોલે કે ” શું એના માટે મારે તારી સાથે સુવું પડશે ? ” ત્યારે પણ ફિલ્મ વલ્ગર નથી લાગતી ,એમાં માત્ર વાર્તાની , પાત્રની બોલ્ડનેસ દેખાય છે. અબ્બાસ-મસ્તાને પણ બોલ્ડ કથા લઈને “ઐતરાઝ” નામની ફિલ્મ બનાવેલી , અને એ ફિલ્મના બોલ્ડ દ્રશ્યો, સહેજ પણ બોલ્ડ નથી લાગતા , માત્ર વલ્ગર લાગે છે.
ઇનકાર ફિલ્મ શરુ થાય છે ત્યારે ચિત્રાંગના,  અર્જુન રામપાલ પર સેક્સ્યુઅલ હેરેસમેન્ટ નો કેસ કરવા જઈ રહી છે. બંને એક એડ એજન્સી માં કામ કરે છે , અર્જુન રામપાલ એ કંપની નો સી.ઈ.ઓ. છે અને ચિત્રાંગના પણ કંપની માં આગળ પડતા સ્થાને છે જેની પાછળ અર્જુન રામપાલ નો જ ફાળો છે. દીપ્તિ નવલ ઇન્ક્વાયરી માટે આવે છે અને એની સામે અર્જુન અને ચિત્રાંગના પોતાના મુદ્દા મુકે છે , અને ફલેશબેકમાં વાર્તા અને પ્રસંગો આવતા જાય છે. ફિલ્મ અંત તરફ જઈ રહી હોય છે ત્યારે દીપ્તિ નવલ બોલે છે કે મને તો બંને પોતાની જગ્યાએ વ્યાજબી અને ખુબ પ્રમાણિક લાગે છે , માટે કોઈ પણ નિર્ણય લેવો ખુબ અઘરો છે . અને ફિલ્મના અંતમાં જ બધા રહસ્યો અને મુંઝવળો નો ઉકેલ આવે છે. ચિત્રાંગના ના તો ચેહરામાં જ ખુબ સેક્સ અપીલ છે , માટે તે આ રોલ માટેનું પરફેક્ટ કાસ્ટિંગ છે , અર્જુન રામપાલ તેના પાત્રને ન્યાય આપે છે અને દીપ્તિ નવલે પણ સારો અભિનય આપ્યો છે. દુનિયાના કોઈ પણ ખૂણામાં જઈ ને તમે ગર્વ સાથે કહી શકો કે આ છે અમારી ભારતીય ફિલ્મ , એવી ફિલ્મો માં ની એક , એટલે – “ઇનકાર”.

                                                              53097_mumbai-mirror-inkaar

મુંબઈ મિરર 

એક પોલીસ ઓફીસર જે નબળાઈઓ થી ભરપૂર છે . જૂની ફિલ્મો માં હીરો આદર્શની પુતળી સમાન રહેતા , જેમાં કોઈ બુરાઈ ના હોય , પણ જમાનો બદલાયો તેમ નવી ફિલ્મો ના હિરોમાં પણ સામાન્ય માણસની જેમ નાની મોટી નબળાઈઓ આવવા લાગી . જે સારી વાત છે , વાસ્તવિક વલણ છે ,એનાથી લોકો હીરો સાથે પોતાના કેરેક્ટરને સહેલાઈથી રીલેટ પણ કરી શકે ! પણ પછી તો જાણ આનો ટ્રેન્ડ જ બની ગયો , અને ગ્રે શેડના હીરોની સંખ્યા બોલીવુડની ફિલ્મોમાં ખુબ જ વધી ગઈ. આ ફિલ્મનો હીરો નબળાઈઓ થી ભરપૂર છે , એ DRUGS લે છે , આલ્કોહોલિક છે, પ્રોસ્ટીટ્યુટ સાથે સુવે છે , અને એક બાર નો માલિક જયારે તેને લાંચના રૂપિયા આપે છે ત્યારે તે લઇ લે છે અને તોય બીજા દિવસે તેના બારમાં રેડ પાડે છે. વિલન બદલો લે છે અને હિરોભાઈ ની નોકરી છૂટી જાય છે , પછી બદલો લેવાની વારી હિરોભાઈ ની એટલે એ વિલનને મારી ને પાછો નોકરીએ લાગી જાય છે . ફિલ્મના ડાયલોગ સારા છે , એક્શન દ્રશ્યો ઠીકઠાક. ફિલ્મના હીરો સાગર પાટીલ ને એક્ટીગ નથી આવડતી. ડાયલોગ ડીલીવરી ના ફાંફા છે. મિથુનના છોકરા મિમો એ એની પહેલી ફિલ્મમાં જેવો દાટ વાળેલો , અસ્સલ એવો જ દાટ સાગર પાટીલે તેની આ પહેલી  ફિલ્મ માં વાળ્યો છે. પ્રકાશ રાજ , મહેશ માંજરેકર અને આદિત્ય પંચોલી ના અભિનય ને માણવાની મજા આવે છે . ફિલ્મ પાસે મારી મુખ્ય ફરિયાદ એટલી કે હીરોને DRUGS નો બંધાણી બતાવ્યો છે તો અંતમાં તેની એ આદત છૂટી જાય છે અથવાતો એ આદતથી તેનું પતન થાય છે તેવું બતાવવું જરૂરી છે , જે નથી બતાવવામાં આવ્યું . આ ફિલ્મના  દિગ્દર્શક અંકુશ ભટ્ટ સક્ષમ છે પણ આ તેની નબળી ફિલ્મ છે. આ  પહેલા આ જ દિગ્દર્શકે “ભીંડી બાઝાર INC. ” નામની ખુબ સુંદર ફિલ્મ આપી છે. એ ફિલ્મ જેટલી અથવાતો એના કરતા પણ સારી ફિલ્મ ની અપેક્ષા “મુંબઈ મિરર” માટે હતી , જે પૂરી ના થઇ.

ટેબલ નંબર ૨૧

                                                           59357737

એક ગેમ શો , જેમાં એક કપલ ભાગ લે છે , દરેક સાચા જવાબ માટે ઇનામની રકમ કરોડો માં , પણ એ પ્રશ્ન હોય અંગત અને એ પ્રશ્ન પછી એક ટાસ્ક પણ હોય , જે કરવો પડે . પણ પ્રશ્નો અને ટાસ્ક કેવા ? સાવ પપલુ જેવા ! અને દિગ્દર્શક એવું બતાવે કે જાણે બહુ અઘરો ટાસ્ક આ કપલ ને આપ્યો છે. પહેલા ટાસ્ક માં તેમને જાહેરમાં લીપ કિસ કરવી પડે છે , પછી વેજીટેરીયન છોકરીને નોનવેજ ખાવું પડે છે અને એ છોકરીને ટાસ્ક માં જયારે મુંડન કરાવવું પડે છે ત્યારે એ બંને જાના ગેમ છોડવા તૈયાર થઇ જાય છે ,ને રડે છે ને શું નું શું ય કરે છે – પણ કરોડો રૂપિયા જયારે મળતા હોય ત્યારે ટાસ્ક નું લેવલ પણ એ મુજબ નું હોવું જોઈએ. છેલ્લે ફિલ્મ એક સારો મેસેજ આપે છે – રેગીંગ નો વિરોધ કરે છે , મજબૂત રીતે ! એટલે એક સારા ઉદ્દેશ્ય થી બનેલી ફિલ્મ છે એવું કહી શકાય , પણ મનોરંજન ની દ્રષ્ટિ એ  આ ફિલ્મ નબળી કહી શકાય , એક થ્રીલર પ્રકારની ફિલ્મ માં જો થ્રીલના થાય , આગળ શું થશે એ જાણવાની ઇન્તેજારી નાં થાય તો ફિલ્મ ખુબ જ નબળી કહેવાય . ટેબલ નંબર ૨૧ ને એના મોરલ માટે CLAP અને નબળા મનોરંજન માટે SLAP

અરે માઈરી …

ફિલ્મ – મકડી
વર્ષ – ૨૦૦૨
ગીત – દિન ચડતા હૈ માઈ
ગીતકાર – ગુલઝાર
ગાયક – ઉપન્ગા પંડ્યા
સંગીત – વિશાલ ભારદ્વાજ

વાર્તાઓમાં પણ આવે છે કે એક બાળક જયારે ડરતું હોય અને કોઈ ને કહીના શકતું હોય …. એવી પરિસ્થિતિ તો ભગવાનથી પણ સહન નથી થતી અને એ તરત પ્રસન્ન થઈને બાળકની મુશ્કેલીનું નિવારણ લાવે છે. આ ફિલ્મ , આ ગીત આવ્યું એ વખતે હું પણ એક બાળક હતો , હાયર સેકન્ડરીમાં ભણતો બાળક. અને ફિલ્મ જોતી વખતે આ ગીત આવ્યું ત્યારે હું રડી પડ્યો , ફિલ્મની નાયિકા – નાની છોકરી સાથે પોતાની જાતને રીલેટ કરી ને ! કારણ કે એક બાળક તરીકે મેં નાનપણમાં ડર ને જેવી રીતે અનુભવેલો એનું આબેહુબ ચિત્રણ મને એ ગીતમાં જોવા મળ્યું. ગીતમાં નાની છોકરીની તકલીફ બહુ વધારે છે, ના કહી શકે અને ના સહી શકે ની પરિસ્થિતિમાં તે મુકાઈ છે , તે અંદરથી ઘણી મજબૂત છે એથી તે જાહેરમાં રડી નથી પડતી પણ એકલામાં વિલાપ કરે છે , એ પણ આંખો થી ઓછો અને મન થી વધારે.
હું સ્કુલેથી આવતો , ચુપ ચાપ દફતર પલંગ પર નાખીને પથારીમાં પડતો , મારું ઓશીકું , મારું દફતર , મારી પેન્સિલ , મારી ચોપડીઓ , મારું ચંપક … આ બધું જ મને બહુ વ્હાલું હતું ! મને નાનપણમાં વસ્તુઓ સાથે થોડો વધારે લગાવ રહેતો , આજે પણ રહે છે , પણ પહેલા જેટલો અતિશય નહિ ! કારણ કે નાનપણની મારી તકલીફમાં , મારી એકલતામાં એ જ તો મને સાથ આપતા. મૂંગી વસ્તુઓ ક્યારેય મને હેરાન નહોતી કરતી , મારી સાથે રહેતી , હું એમને સાચવતો , પ્રેમ કરતો અને કશુક ખોવાય કે તૂટી જાય તો રડી પડતો , કારણ કે હું જાણતો કે તૂટવાથી કેટલું દર્દ થાય . અને એવું કશુક મારાથી છુટી જાય જે મને ક્યારેય હેરાન ના કરતુ હોય , એ મને કેવી રીતે પોસાય ! મને હેરાન ના કરતા હોય એવા મારી દુનિયામાં મારા મમ્મી પપ્પા અને મારી વસ્તુઓને બાદ કરતા બીજું કોઈ નહોતું . મારા મિત્રો તો બહુ ઓછા , અને બાકી બચેલી આખી દુનિયા મારી દુશ્મન ! મારી તકલીફ એવી હતી કે હું કહી નહોતો શકતો , સહવું પણ અસહ્ય હતું છતાં મેં સહન કર્યું , વર્ષો સુધી સતત … રોજ …. ! મને યાદ છે , હું મમ્મીને ફરિયાદ કરતો પણ મનોમન , પછી એમના ખોળામાં માથું નાખી દેતો , મમ્મી માથે હાથ ફેરવતા અને થતું , કે કાશ આ ક્ષણ ક્યારેય પૂરી ના થાય , કાશ મારે ઊઠવું જ ના પડે , કાશ સવાર જ ના પડે ….

“દિન ચઢતા હૈ માઈ , ડર લગતા હૈ માઈ ,
કાલે ઘરમે જાકે , છુપ જાતા હૈ માઈ ,
રાત આયે તો રાત સે ડરતી હું
અરે માઈરી ….અરે માઈરી ….”

સવાર પડતી અને હું સ્કુલે જતો , એ પહેલા હું મારું ગંજી એકદમ ટાઈટ ફીટ કરીને પહેરતો , જે આદત આજ સુધી નથી ગઈ . એક તો મારી સાઈઝ કરતા એક માપ જેટલું નાનું ગંજી , જેથી એ વધારે ટાઈટ પડે , એની ઉપર સ્કૂલનો વ્હાઈટ શર્ટ. સ્કુલે પહોંચતા રસ્તામાં જ મારો ફફડાટ શરુ થઇ જાય , અને પહોંચું એટલે …. મારા ક્લાસના છોકરાઓની ટોળકી મને ઘેરી વળે , મારી છાતી સામું જોઇને વિકૃત હસે , ત્યાં અડવા હાથ લંબાવે , હું તેમને એમ કરતા રોકું , ડરૂ એટલે તેમને મજા પડે , જોર જોર થી હસે , ગંદુ ગંદુ બોલે . કોઈક અડી લે , કોઈક દબાવી લે અને જંગ જીત્યા હોય એમ જોર જોર થી હસે , જશન મનાવે , એક બીજાને કહે , અને ટોળકી વધારે મોટી થતી જાય ….
કેટલાક પુરુષની છાતી થોડી ફૂલેલી હોય , કુદરતી રીતે જ , જેને ગાયનેકોમાસ્ટીયા કહેવાય ,મારે પણ એવું છે , એથી છોકરાઓ મારી છાતીને અડીને વિકૃત કોમેન્ટ્સ પાસ કરતા , મને પજવતા .

“મકડી કે જાલે સા આતા હૈ ,નાખુન હૈ જિનકે , ડરાતા હૈ ,
ડરતી હુઈ છુપતી હુઈ , જાઉં કહા , બચતી હુઈ ,
ફિર જબ રાત આતી હૈ ,પંજો વાલી રાત સે ડરતી હું ,
રાત આયે તો રાત સે ડરતી હું”

એના લીધે મેં નાનપણમાં ક્યારેય ટીશર્ટસ નથી પહેર્યા , જે દિવસે મારી પજવણી ના થતી એ દિવસે હું ખુબ માનસિક શાંતિ અનુભવતો , પણ એવું ભાગ્યે જ થતું . વેકેશન ની રાહ હું એટલે જોતો કારણકે વેકેશનમાં સ્કુલ ના હોય , અને એથી એ સમયગાળામાં મને કોઈ હેરાન ના કરે. ૮મા ધોરણથી લઈને ૧૨મા ધોરણ સુધી સતત આવા સમયમાંથી હું પસાર થયો . હું સામનો પણ કરતો , એકાદ બે છોકરાઓને બરાબ્બર ના મારેલા પણ ખરા , પણ છેલ્લે બધું વ્યર્થ જતું કારણકે મારા પર પ્રહાર ટોળકીમાં જ થતા. કોલેજમાં આવ્યા પછી પણ આવું બનતું રહ્યું . કોલેજ પૂરી કરી , સમય જતા આવી પજવણી ઓછી થતી ગઈ , બંધ પણ થઇ , પણ આ બધાના કારણે મારા આત્મવિશ્વાસમાં બહુ ઘટાડો થયો . હું ઓછાબોલો થઇ ગયો , છોકરીઓની તો સામે જતા પણ અચકાતો , થતું કે હું કેવો લાગતો હોઈશ , એ ભલે મારો મજાક નથી ઉડાવતી પણ એ પણ મારામાં એ જોતી તો હશે જ ને જે છોકરાઓ જુએ છે. એ સમયે હું એવું પણ માનતો હતો કે કદાચ આ જ કારણે કોઈ છોકરી મારી સાથે લગ્ન પણ નહિ કરે .

“કીડા સા ગરદન પે ચલતા હૈ ,દિન રાત ઊંગલી સે મલતા હૈ ,
માઈ મેરા પીછા છુડા , સર પે ચઢી કાલી બલા ,
કલ ના જાને ક્યાં હો , આને વાલી શામ સે ડરતી હું
રાત આયે તો રાત સે ડરતી હું”

પણ સમય જતા મેં વિચાર્યું કે પહેલા મારે તો સ્વીકારવું જ પડશે , અને એ સ્વીકારીને એનો છોછ છોડવો પડશે . કેટલુય સાંભળ્યા અને પજવણીનો ભોગ બન્યા પછી એમ કરવું ખુબ અઘરું હતું , છતાં મેં પ્રયત્નો ચાલુ રાખ્યા , ટાઈટ ગંજી ને બદલે ક્યારેક શર્ટની નીચે ગંજી પહેર્યા વગર જ બહાર નીકળી જતો , પહેલા ખભા નીચા રાખીને ચાલતો એના બદલે છાતી બહાર કાઢીને ટટ્ટાર ચાલવાનું શરુ કર્યું. સમય લાગ્યો , પણ હું મારી જાતને આમાંથી બહાર કાઢી શક્યો , પહેલા કોઈ આ વિષયનો મજાક કરતુ તો ખુબ લાગી આવતું ,પણ આત્મવિશ્વાસ પાછો મેળવ્યા પછી માત્ર જે તે વ્યક્તિની અમાનવીયતા પર પ્રત્યે ઘૃણા થતી , તેની ટૂંકી બુદ્ધિ પર દયા આવતી . પણ જે ગુમાવ્યું તે હું પાછુ મેળવી શકું તેમ નથી , અને મેં બહુ કીમતી ચીજ ગુમાવી છે , એ છે મારું બાળપણ ! મારા બાળપણનો મોટા ભાગનો સમય આવા અમાનવીય માનવો ના લીધે દર્દમાં વીત્યો. મારી જવાની સાથે પણ એ જ કિસ્સો હતો .
ખેર , છોડો એ બધું , જીંદગી એ ઘણું બધું આપ્યું પણ છે ને ! “વો જો મિલ ગયા ઉસે યાદ રખ, જો નહિ મિલા ઉસે ભૂલ જા … “

હાલ-એ-દિલ

ફિલ્મ – હાલ-એ-દિલ
વર્ષ – ૨૦૦૮
ગીત- હાલ-એ-દિલ
સંગીત – વિશાલ ભારદ્વાજ , આનંદ રાજ આનંદ , રાઘવ સચર
ગાયક – રાહત ફતેહ અલી ખાન , શ્રેયા ઘોષાલ
ગીતકાર – સમીર , આદિત્ય ધર, મુન્ના ધીમાન

કેટલો, કંઇક ૧૬-૧૭ વર્ષનો હોઈશ જયારે દિલમાં મૂર્તિ રચાતી ! અને એ મૂર્તિની સવાર સાંજ પૂજા થાતી. મને બહુ ડાહ્ય છોકરામાં ગણતા મારા વડીલો, આપ જો અત્યારે આ લખાણ વાંચી રહ્યા છો તો પ્લીઝ એવું ના સમજતા કે હું અહીં હનુમાનજી ની મૂર્તિ વિષે વાત કરવાનો હોઈશ. એ મૂર્તિ હતી મારી પ્રેયસી ની ! એક છોકરી ની. હું એક છોકરો હતો (એટલે, હજી પણ છું જ યાર! 🙂 ) એક એવો છોકરો જેના જીવનમાં કોઈ છોકરી પ્રવેશી ન હતી. અને એટલે જ એના મનમાં એ કાલ્પનિક મૂર્તિની પ્રાણ પ્રતિષ્ઠા થઇ, અને નિયમિત રૂપે તેની પૂજા પણ થઇ.
હું પ્રેમ માં કઈ પરાકાષ્ઠા એ જઈ શકુ? જેવા પ્રશ્નો દિલને થયા કરે. એક કાલ્પનિક દુનિયા મારા મનમાં રોજ વિકસતી જાય, અને હું તેમાં ખોવાતો જાઉં. અને એ સમયગાળામાં મેં ખુબ સપના જોયા. ભરપુર સપના જોયા. અઢળક સપના જોયા. અને સપના એવા કે મારા જીવન માં કોઈ આવશે તેને હું આટલો પ્રેમ કરીશ, તેટલો પ્રેમ કરીશ, તૂટી ને પ્રેમ કરીશ, મરી ને પ્રેમ કરીશ. આમ કરીશ, તેમ કરીશ, તેને રીઝવવા ! પણ તે માનશે ? શું તે પણ મને પ્રેમ કરશે ? કોઈ છોકરી, અને મને પ્રેમ કરે? હું તે સમયે એવું પણ દ્રઢ પણે માનતો કે કોઈ છોકરી મને પ્રેમ ના કરી શકે, કે મારા પ્રેમમાં ના પડી શકે. એનું કારણ એમ હતું કે હું લુક્સમાં પોતાની જાતને હંમેશા અન્ડર એસ્ટીમેટ કરતો. હું ત્યારે એવું માનતો કે આઈ એમ નોટ ધેટ મચ ગુડ લુકિંગ, અને ખાસ તો હું થોડો ફેટી હતો, અને એ બહુ મોટું કારણ હતું મારી એ માન્યતા પાછળ. પણ આજે જયારે હું મારા એ વખતના ફોટા જોવું છું તો ખ્યાલ આવે છે કે મારો એ ખ્યાલ સાવ ખોટો હતો, હું સારો લાગતો હતો, એન્ડ આઈ વોઝ નોટ ધેટ મચ ફેટ એટ ધેટ ટાઈમ, ખાલી થોડો હેલ્ધી હતો. પણ મારા માટે એ વખતે એટલું બી ચાલે એમ ન હતું કારણ કે મારી કલ્પના ની મૂર્તિ ખુબ જ સુંદર હતી, અને એવી સુંદર છોકરીને હું કેવી રીતે કહી શકું કે હું તને કેટલું ચાહું છું, મેં તારી સાથે કેવા કેવા સપના જોયા છે! હું તો ના કહી શકું, પણ શું તે મારી આંખો ના વાંચી શકે? મારા હૃદયમાં ઊતરીને ના જોઈ શકે?
“જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ, જાન વે બોલ દે હાલ – એ – દિલ,”
અને જો એ જાણી જાય મારા દિલ નો હાલ તો હું તેને કહું, મારા સપના… એને મન ભરીને પ્રેમ કરવાના, વ્હાલ કરવાના, ઈરાદાઓ નો એકરાર….
“આજા તેરે સીને મેં સાંસ સાંસ પીઘલું મેં,
આજા તેરે હોઠો સે બાત બાત નીકલું મેં ,
તુ મેરી આગ સે રોશની છાંટ લે
યે ઝમીં આસમા જો ભી હૈ બાંટ લે
જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ, જાન વે બોલ દે હાલ – એ – દિલ,”
અને એના હૃદયના પણ એ જ અરમાન હોય, જે મારા હૃદયના હોય…કોઈ મીઠા સંબોધન થી એ પણ મને આવું કંઈક કહે …..
“આજા માહિયા આજા…..આજા માહિયા આજા…..બેબસીયા આજા….આજા માહિયા આજા “
ચાંદ! મારી તનહાઈ નો સાથી. મારી કવિતાઓ નો સાક્ષી! ખુલ્લી આંખે પણ રાત્રે ચાંદ ને જોઈને જોયા છે અનેક સપના!
“આજા તેરે માથે પે ચાંદ બન કે ઊતરું મેં
આજા તેરી આંખો સે ખ્વાબ ખ્વાબ ગુઝરૂ મેં
રગ રગ પે તેરે સાયે વે રગ રગ પે તેરે સાયે
રંગ તેરા ચઢ ચઢ આયે વે રંગ તેરા ચઢ ચઢ આયે
જાન વે….જાન વે…..જાન લે…..જાન લે….. હાલ – એ – દિલ “
કલ્પનાઓ હંમેશા વાસ્તવિકતા કરતા વધારે સુંદર હોય છે . કોઈ માને કે ના માને પરંતુ માણસ વધારે રોમેન્ટીક ત્યારે હોય છે જયારે તેના જીવનમાં કોઈ સાથી નથી હોતું , કારણ કે ત્યારે માત્ર સુંદર,મહેકતી કલ્પનાઓ જ હોય છે, જેમાં વાસ્તવિકતા નો વઘાર નથી હોતો. વાસ્તવ માં માણસ પ્રેમમાં પડે ત્યારે બધું જ સુંદર ન જ હોય. એમાં મુશ્કેલીઓ તો આવે જ. અને ધારો કે તમે મુશ્કેલીઓની પણ કલ્પના પહેલેથી કરી હોય કે આવી મુશ્કેલી આવશે તો તેનો સામનો હું આવી રીતે કરીશ , પણ જીવનમાં ક્યારે આપણl ધાર્યા પ્રમાણે બધું થાય છે? અને જો થાય , એટલે કે જો ધાર્યા પ્રમાણેની જ મુશ્કેલીઓ આવે તોય તમે તેનો તેવો ઉકેલ તો ન જ લાવી શકો જેવો તમે ધારીને બેઠા હો. આ ગીત આવ્યું ત્યારે મેં એવી જ રીતે માણેલું , સુંદર કલ્પનાઓ કરી કરીને , જાણે હું મારા પ્રણય જીવનનું આયોજન કરી રહ્યો હોઉં , જાણે હું મારી કિસ્મતમાં કોઈને લખી રહ્યો હોઉં , ભલે એને કોઈ નામ ના હોય , ભલે એનો ચહેરો પણ ધૂંધળો હોય , પણ તે સૌથી સુંદર , સૌથી પ્રેમાળ અને સૌથી ખાસ હતી , હા , તે મારી કલ્પના હતી . એક તરુણ ની કલ્પના , એના પાગલ દિલનું હેલ્યુસીનેશન …મુન્નાભાઈની ભાષામાં બોલેતો કેમિકલ લોચા !
“આજા તુજે હાથોપે કિસ્મતો સા લીખ લૂ મેં ,
આજા તેરે કાંધે પે ઊમ્ર્ર ભર કો ટીકલુ મેં
તેરી અખિયો કે દો ગહેને વે તેરી અખિયો કે દો ગહેને…
થીરતે હૈ પહેને પહેને વે થીરતે હૈ પહેને પહેને….
જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ…
અને મુખ્ય વાત એ કે એ કલ્પનાઓ માં એક કલ્પના સૌથી મોટી અને સૌથી ખાસ , અથવાતો જેને કલ્પનાઓ નો પાયો કહી શકાય કે જેના પર બાકીની બીજી કલ્પનાઓની ઈમારત રચાઈ હોય , અને એ કલ્પના એ છે કે એ મને સમજશે , મારા દિલની લાગણીઓને સમજશે. આ ગીતનો ભાવ પણ એ જ છે કે તું મારા દિલનો ભાવ , મારા દિલનો હાલ, હાલ – એ – દિલ વાંચી લે અને તારા દિલનો હાલ, હાલ – એ – દિલ કહી દે કારણ કે એ જ એ કલ્પનાઓ નો , સપનાઓ નો પાયો છે જેના પર નભેલા છે બીજા સપના ….જેવા કે … “આજા તેરે સીને મેં સાંસ સાંસ પીઘલું મેં…..આજા તેરે હોઠો સે બાત બાત નીકલું મેં ……“

દિલ તો બચ્ચા હૈ જી !

ફિલ્મ – ઈશ્કિયા
વર્ષ – ૨૦૧૦
ગીત- દિલ તો બચ્ચા હૈ જી
ગાયક – રાહત ફતેહ અલી ખાન
ગીતકાર – ગુલઝાર
સંગીત – વિશાલ ભારદ્વાજ

“ઈશ્કિયા” ફિલ્મ આવી ત્યારે તેના બધા ગીતો હૃદયે વસી ગયેલા,(ગુલઝાર સાહેબ ની ખુબ સુંદર ગીત રચનાઓ), રાહત ફતેહ અલી ખાનને હું ત્યારથી સાંભળતો હતો જયારે તેણે બોલીવુડમાં ગાવાની શરૂઆત નોહતી કરી. એની પાકિસ્તાનમાં લોકપ્રિય એવી કવ્વાલીઓ મારા ખુબ ગમતા ગીતો માં શામિલ હતી. અને આ ગીત “દિલ તો બચ્ચા હૈ જી ” એના બોલીવુડના શ્રેષ્ઠ ગીતો માં નું એક. પણ તમારે અસલી રાહત સાંભળવો હોય તો એ પાકિસ્તાનવાળી કવ્વાલીઓ જ સાંભળવી પડે. એમાં જ એનો ક્લાસ છે, એની કળા માટેનું મોકળું મેદાન છે, મને તો ખરેખર પહેલા એ બોલીવુડના ગીતો ગાતો ત્યારે એમાં મને એની કલાનું અપમાન લાગતું, પણ ધીરે ધીરે ટેવાઈ ગયો.
ગીતનું ફિલ્માંકન નસરુદ્દીન શાહ પર થયું છે અને તેના પાત્રની ઉમર વધારે છે, અને ગીતના મુખડામાં બાખૂબી દર્શાવવામાં આવ્યું છે કે એને અફસોસ છે કે તેના ચેહરા નું નૂર ખોવાઈ ગયું છે, જેની તેને ખાસ જરૂર છે કારણ કે એ પ્રેમમાં પડ્યો છે, પ્રેમમાં પડ્યા પછી તે તેમાંથી બહાર નીકળવાને સક્ષમ નથી એ વાત મુખડાની પહેલી લાઈન માં જ ખબર પડે છે , અને છેલ્લી લાઈન માં ચોક્ખી વાત કે હવે તો બસ સાથી જોઈએ છે કારણ કે હૃદય હજી બાળક છે અને બાળકને થોડું કઈ રેઢું મુકાય !
એસી ઉલઝી નઝર ઉન સે હટતી નહિ, દાંત સે રેશમી ડોર કટતી નહિ,
ઊમ્ર્ર કબકી બરસ કે સુફેદ હો ગયી , કાલી બદરી જવાની કી છટતી નહિ ,
વલ્લા યે ધડકન બઢને લગી હૈ , ચેહરે કી રંગત ઊડને લગી હૈ ,
ડર લગતા હૈ તન્હા સોને મેં જી , દિલ તો બચ્ચા હૈ જી.. થોડા કચ્ચા હૈ જી …દિલ તો બચ્ચા હૈ જી …
અને એ પાત્રની લાગણીઓ હું ખુબ સારી રીતે સમજી શક્યો કારણ કે એણે જે ૪૦-૪૫ વર્ષે ફિલ કર્યું એવું જ કૈક મેં વીસ – પચ્ચીસ વર્ષે ફિલ કર્યું છે , અફકોર્સ એણે extreme લેવલે ફિલ કર્યું છે મેં બહુ નાના લેવલે ફિલ કર્યું છે , પણ તોય …. કર્યું તો છે ને !કોલેજમાં ભણતો હતો ત્યારે એક દિવસ સવારે ઊઠીને હું ખુબ જ અપસેટ થઈ ગયો , કારણ એ હતું કે સવારે ઊઠતા વેંત મેં મારો ચેહરો અરીસામાં જોયો અને મને લાગ્યું કે હું કાળો થઇ ગયો છું. મારું એ દુખ મેં મારી કળા દ્વારા ઓછું કરવાનો પ્રયાસ કર્યો. એ દિવસે મેં એક ટૂંકીવાર્તા લખી જેમાં મારા જેવા જ એક છોકરાને અચાનક એક દિવસ બધા લોકો કહેવા લાગે છે કે તું કાળો છે અને એ છોકરો ભગવાનને ફરિયાદ કરે છે ત્યારે ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ તેના સપનામાં આવી ને કહે છે કે મને તું ગમે છે એટલે હું તારામાં રહું છું અને હું તારામાં રહું છું એટલે જ મારો રંગ તને મળ્યો છે અને પછી તે છોકરાને ઈશ્વરથી કોઈ ફરિયાદ રહેતી નથી. પણ મારા કેસમાં મને હંમેશા ફરિયાદ રહી છે. વાળને લઇ ને ! ચેહરાને લઇ ને ! શરીરને લઈને !
અંતરો ૧
કિસકો પતા થા પહેલું મેં રક્ખા,
દિલ ઐસા પાજી ભી હોગા
હમ તો હમેશા સમજતે થે કોઈ
હમ જૈસા હાં જી હી હોગા
હાયે ઝોર કરે , કિતના શોર કરે,
બેવજા બાતોં પે એવે ગૌર કરે,
દિલ સા કોઈ કમીના નહિ,
કોઈ તો રોકે , કોઈ તો ટોકે, ઇસ ઊમ્ર્ર મેં અબ ખાઓગે ધોકે,
ડર લગતા હૈ ઇશ્ક કરને મેં જી, દિલ તો બચ્ચા હૈ જી..
હું ગોરો પહેલા વધારે હતો, ચેહરો પણ એવો કે ખાસ્સા ટાઈમ સુધી અરીસા સામે ઊભો રહીને નખરા કરી શકતો , ફિલ્મો ના ડાયલોગો બોલતો , ખાસતો મારા રૂમમાં હું દાઢી કરતો હોવ ત્યારે ટેપ ચાલુ જ હોય એટલે મોટે ભાગે હું અરીસા સામે ઊભો રહીને ગીતના શબ્દો પર લીપ્સિંગ કરતો ! સમય જતા મારું વજન વધતું ગયું , એટલે ગાલ થોડા ફૂલ્યા , એટલે ચેહરાની નમણશ દેખાવાની ઓછી થઈ. ખેર એ બધું તો તોય સમજ્યા પણ સૌથી વધારે અફસોસ મને મારા વાળને લઈને થયો. મને મારા વાળ પર ખુબ ઘમંડ હતું. ખુબ ભરાવદાર, ઘટ્ટ અને કાળા , સિલ્કી , હંમેશા કપાળ પર વિખેરાયેલા હોય,એથી ક્યારેક કોઈ મિત્રે વિવેક ઓબેરોય સાથે સરખામણી પર કરેલી અને એથી ખુબ આનંદ થયેલો કારણ કે ત્યારે હું પણ મનમાં ને મન માં ખુદને વિવેક સાથે કમ્પેર કર્યા કરતો. પણ દુખની ઘડી ત્યારે આવી જયારે મને મારા માથામાં એક સફેદ વાળ દેખાયો. અને આજે ! કેટલાક વાળ સફેદ ! પહેલા અરીસામાં ખુદને જોઇને થતું કે સાલું આપડે હીરો તરીકે ચાલી જઈએ તો ખરા , હવે વિચારું છું કે હવે ભલે હીરો જેવો નથી રહ્યો પણ પરફેક્ટ વિલન મટેરિયલ તો છું જ ! વિલન તરીકે તો આપડે ચાલી જ જઈએ ફિલ્મો માં ! કેમ ? ખરું ને ?

હું , ત્યારે અને અત્યારે !


અંતરો ૨
ઐસી ઉદાસી બૈઠી હૈ દિલ પે
હસને સે ગભરા રહે હૈ
સારી જવાની કતરા કે કાટી
પીરી મેં ટકરા ગયે હૈ
દિલ ધડકતા હૈ તો ઐસે લગતા હૈ વોહ
આ રહા હૈ યહીં દેખતા હી ના વો
પ્રેમ કી મારે કટાર રે
તૌબા યે લમ્હે કટતે નહિ ક્યોં
આંખો સે મેરી હટતે નહિ ક્યોં
ડર લગતા હૈ ખુદ્સે કહેને મેં જી
દિલ તો બચ્ચા હૈ જી ..
ઉમર ભલે ગમે તેટલી વધે, ચેહરા પર કરચલીઓમાં ભલે સમય જતા ગમ્મે તેટલો વધારો થાય પણ હૃદય તો હંમેશા બાળક જેવું જ રહેશે, પ્રેમની કટાર કેવી રીતે વાગે અને વાગે ત્યારે કેવું દર્દ થાય એની વાત આજથી ૩૦ -૪૦ વર્ષ પછી હું કોઈ નવલકથા લખીશ ત્યારે પણ કરીશ ! અને એ પણ તે સમયના સંદર્ભમાં, કારણ કે જીવવું તો છે બાળક બની ને જ ! દેવ આનંદ ની જેમ ! મેં ઝીંદગી કા સાથ નિભાતા ચલા ગયા… હર ફિકર કો ધુએ મેં ઉડાતા ચલા ગયા….