સુરતમાં જગદીશ અંકલ ના ઘરે ગયો ,(થેન્ક્સ ટૂ ડીયર ફ્રેન્ડ પીયુષ , જેના બાઈક પર સવાર થઈને જગદીશ અંકલના ઘરે પહોંચ્યા. પીયુષ અને તેનું બાઈક ના હોત તો જ્ઞાનસત્ર સિવાય સુરતમાં બીજે ક્યાય પણ જવામાં ઘણી તકલીફો થાત.) અને બોસ , જલસો પડી ગયો જગદીશ અંકલ ને ત્યાં ! , મજા આવી એમની લાઈફ સ્ટાઈલ , ઓબ્ઝર્વ કરવાની ! એમના જીવન અને અનુભવો માંથી ઘણું બધું શીખવા જેવું છે. અને એ શીખવું પણ કેવું કે તમને કોઈ પ્રયત્ન ન કરવો પડે , આપો આપ શીખી જવાય. જેમ કે ફૂલની સુવાસ તમારા મનમાં તાજગી આપે જ આપે , તેમ અમુક મનુષ્યોને તમે મળો એટલે એમના જીવનમાં રહેલા ગુણ તમને એટલા બધા આકર્ષે કે એમાંથી અમુક ગુણ – સારી બાબત તમે અપનાવવાનો પ્રયત્ન તો જરૂર કરો. એમના દોહિત્ર ( દીકરીના પુત્ર ) સાથેનું એમનું બોન્ડીંગ , એક મિત્ર જેવું ! લીફ્ટમાં મળતા ટીન-એજર એની સાથે પણ હાય હેલો નો સંબંધ , અને રસ્તા પર રમતા નાના બાળકો ને પણ વ્હાલથી “દોસ્ત” કહીને બોલાવે. અને ચહેરા પર મીઠડું સ્મિત તો ઓલવેઝ હોય જ ! ટૂંકમાં કહું તો જગદીશ અંકલ ઈઝ ફૂલ ઓફ પોઝીટીવીટી ! પછી તો BEST BONDING – IN RELATIONSHIP હોવું એ સ્વાભાવિક જ છે ને ! અને હા , કોઈ શબ્દ પર લીંક મુકતા મને નહોતું ફાવતું , એ મને તેમણે શીખવ્યું, જેનો આજે મે પ્રથમ વખત પ્રયોગ કર્યો છે.
મુમેન્ટસ વિથ જગદીશ અંકલ
ઈ – સ્માઈલ પ્લીજ !
જગદીશ અંકલ જોડેથી થીયેટર નું સરનામું જાણી ને દબંગ ૨ પણ જોઈ આવ્યો , સુરતની સીનેપોલીસ માં. સોમવારે રાત્રે ફરીથી દબંગ ૨ જોયું, ડ્રાઈવ- ઇન માં , લગભગ ૬ – ૭ વર્ષ પછી ડ્રાઈવ- ઇન માં ફિલ્મ જોઈ. ફિલ્મ જોવા જનાર મહાનુભાવો – હું , કોમલ અને મિત્ર કપલ કુંજ અને શિવાની !
હાજર છું , ડીસેમ્બર-૨૦૧૨ મહિનામાં આવેલી , અને એમાંથી મેં જોયેલી ફિલ્મોના રિવ્યુઝ લઇ ને.
ફિલ્મ – “દબંગ ટુ” વિષે
“દબંગ ટુ” ના નંબરીયા(ટાઈટલ્સ) તો ભાઈ જોરદાર , ઢાસુ મ્યુઝીક , વિદેશ ના લોકો પણ જોવે તો ઈમ્પ્રેસ થઇ જાય તેવા નંબરીયા . બીજા કોઈને ગમે કે ના ગમે પણ ભાઈ , મને તો ખૂબ જ ગમ્યા , દબંગ ટુ ના નંબરીયા. જોરદાર , જબરદસ્ત , માઈન્ડ બ્લોઇંગ ! મારી આપ સહુને ખાસ વિનંતી , કે જરૂરને જરૂરથી જોજો દબંગ ટુ ના નંબરીયા! કીટલી પર કટિંગ માંગો છો તેમ ટીકીટબારી પર જઈને કહેવાનું કે દબંગ ટુ ની ટીકીટ આપો , પણ અડધી , નંબરીયા પુરતી ! સો કે દોઢસો ના બદલે દસ રૂપિયા કાઢીને ખાલી નંબરીયા જોઈ લેજો , બેસવાની ના પાડે તો ઊભા ઊભા …. પણ ભાઈ દબંગ ટુ ના નંબરીયા તો છોડવા પોસાય તેવા જ નથી , હા , નંબરીયા પછી પણ કંઈક આવે છે , જેને કદાચ ફિલ્મ કહેવાય ! પણ હું શ્યોર નથી કે એને ફિલ્મ કહેવાય કે નહિ ? ! નંબરીયા પછી જે કઈ બતાવ્યું છે તેના કરતા એક મદારી ને બોલાવીને તેના વાંદરાના ખેલ જોઈ ને તમને વધુ આનંદ આવશે ! (અથવા એટલો જ આનંદ આવશે ! ) બાકી જેવી તમારી ઈચ્છા . ગીતના નામે ફેવિકોલની એડ , એ સિવાય ફિલ્મમાં એક મોબાઈલ કંપની અને હાજમોલા ની શીશીની પણ જાહેરાત કરવામાં આવી છે. એક મિત્ર ને મેં મારો દ્રષ્ટિકોણ કીધો તો માનવા તૈયાર ના થાય. મેં કહ્યું કે ફેવીકોલના ગીત દ્વારા ફેવિકોલની જાહેરાત કરવામાં આવી છે અને એના માટે ફેવિકોલ વાળા જોડેથી તગડી રકમ મેળવી જ હશે , બાકી હું જાણું છું ત્યાં સુધી કોઈ પણ ફિલ્મવાળા કોઈ પણ પ્રોડક્ટ ની , આટલા મોટા પાયે મફતમાં જાહેરાત કરે જ નહિ . અને હકીકત એ છે કે “ઇન ફિલ્મ એડ” દ્વારા ફિલ્મે ૫ કરોડ રૂપિયા કમાયા છે .
હડીમ્બા જેવી સોનાક્ષીને તો જોવી જ નથી ગમતી , તોય મહીને એકાદ ફિલ્મ લઈને હાજર થઇ જ જાય છે , એમાં પાછુ થીયેટરમાંથી એને જોઈ કોઈ સીટી મારે , એટલે મારી છટકે , પણ પછી હું સમજી જઉં કે એને સોનાક્ષી ગમે છે તેમાં એ બિચારાની પણ કોઈ મજબૂરી હશે , એની વાઈફ કે ગર્લફ્રેન્ડ સોનાક્ષીને ટક્કર આપે એવી ભેંસ હશે , એટલે આ ભાઈ સોનાક્ષીને જોઇને ધન્યતાની લાગણી અનુભવતા હશે – વાહ , આપડો ફટકો હિરોઈન ! અને મારી ખાસ પ્રિય હિરોઈન માહી ગીલ , આહ…….! , ભલે આ ફિલ્મ માં તેનો કોઈ ખાસ રોલ નહિ , ભલે એક સીન માટે આવી , પણ આવી એટલે ભગવાનનો પાડ માન્યો . એ પહેલી અને છેલ્લી વાર હું આખી ફિલ્મ દરમ્યાન હરખાયો. એને જોવીતો ગમે જ , પણ સાથે સાથે દુખ પણ થયું કારણ કે આ રોલ એની એક્ટિંગની ઊંચાઈઓ ને જોતા એને શોભે તેવો નહોતો.
ફિલ્મ – “લાઈફ ઓફ પાઈ” વિષે
“લાઈફ ઓફ પાઈ” ! અદભુત ફિલ્મ ! એક છોકરો એક વાઘ સાથે , મધદરિયે , બોટમાં …. અને પછી શરુ થાય છે સંઘર્ષ , જીવન માટેનો ….એ પણ કેવો ! ફિલ્મ જોતા તમને ક્યારેક તો એવો વિચાર આવી જ જાય કે આનાથી વધુ વિકટ પરિસ્થિતિ તો હોઈ જ ન શકે , ફિલ્મની થ્રીડી ઈફેકટસ કાબિલે તારીફ છે. જકડી રાખશે , એક બીજી જ દુનિયામાં લઇ જશે , જીવનભર યાદ રહી જશે , અને ખૂબ ખૂબ આનંદ અપાવશે – લાઈફ ઓફ પાઈ !
ફિલ્મ – “ખિલાડી ૭૮૬” વિષે
“ખિલાડી ૭૮૬” , હિમેશ માટે જોવા ગયેલો , એના ગીતો તો ફિલ્મમાં લાજવાબ છે જ ( જોકે મને હુક્કાબાર ગીત જરાય પસંદ નથી પડ્યું , અહી મારે કબૂલવું જોઈએ કે હું અપવાદ છું કારણ કે બીજા ઘણા લોકોને આ ગીત સહુ થી વધારે ગમ્યું છે) હિમેશ આ ફિલ્મમાં એકટર હતો અને મને તેને એકટર તરીકે જોવો પણ ખૂબ ગમે છે , પણ આ ફિલ્મમાં તેણે દાટ વાળ્યો છે , આ ફિલ્મમાં એક્ટિંગ માટે તેને વધારે મહેનત કરવાની જરૂર હતી , બાકી તેની ફિલ્મ્સ “રેડીયો” અને “દમાદમ” એક ફિલ્મ તરીકે પણ શ્રેષ્ઠ છે અને હિમેશ તેમાં હીરો તરીકે પણ જામે છે. એ ફિલ્મનો પ્રોડ્યુસર છે એટલે એનો રોલ ફિલ્મમાં ખાસ્સો મોટો છે , એના લીધે બીજા કલાકારો-કોમેડીયનો ને ખૂબ નાના રોલ મળ્યા છે, જો એ કોમેડીયનો ના કેરેક્ટર વિકસાવ્યા હોત તો ફિલ્મ નીખરી હોત . ફિલ્મ કોમેડી પ્રકારની , પણ હસવું ક્યારેક જ આવે , એ પણ તમારો મૂડ સારો હોય તો ! બાકી હસવા પર મજબૂર કરે તેવું કશું જ આ ફિલ્મમાં નથી. ફિલ્મનો પ્રચાર એક્શન ફિલ્મ તરીકે થયેલો , ફિલ્મની શરૂઆતમાં એક્શન કમ કોમેડી દ્રશ્ય છે , જે સારું છે , પછી ની આખી ફિલ્મમાં થી એક્શન ગાયબ છે , અને એન્ડમાં અક્ષય સાવ પપલુ જેવા વિલનને મારીને હીરોગીરી કરવા જાય છે , ત્યારે તો દિમાગની %$#@& !!!
ઓ.કે. લાવો માંડીને વાત કરું , સ્ટારટીંગ થી ! મારી સ્કુલમાં કેટલાક ફેંકુઓ હતા , કાયમ બીજા છોકરાઓની સામે વેમો મારે કે ભાઈ આપણે તો આવા …ને આપણે તો તેવા … ને આપણો તો ભાઈ અલગ જ વટ પડે ! એટલે એને ઠંડો પાડવા કહેવું પડે કે ભાઈ , એવા જ તારા વટ પડે છે તો સ્કુલમાં કોઈ છોકરી તારી સામું ય કેમ નથી જોતી ? એટલે બિચારાને કંઈક તો કહેવું પડે , નહિ તો બધી પોલ ખુલી જાય, એટલે એ ગાડી આગળ ચલાવે કે સ્કુલમાં ભલે ના હોય પણ મારી બાજુમાં રહેતી એક છોકરી મારા પર ફિદા છે, આવું એક વાર કહી દીધું એટલે પછી બધા રોજ એને પૂછે , પેલી છોકરી સાથે કેટલે પહોંચ્યું ? પછી શું ! રોજ નવા નવા તુક્કા … આજે તો એ મારા ઘરે આવી … મારા ઘરે કોઈ નહિ …ને પછી શું કહેવું યાર ! આજે તો અમે ટેરેસ પર મળ્યા . આજે તો આમ …ને કાલે તો તેમ ! પણ પછી ઉંડા ઉતર્યા તો ખબર પડી કે ભાઈ ને તો સોસાયટીના કુતરાઓ ય ભાવ નથી પૂછતા ! ધતત્ત તેરી ! તો શું આટલા વખત સુધી સાલો આપણ ને મામુ બનાવતો રહ્યો !
૧૦મા ધોરણ પછી મેં સ્કુલ બદલી ત્યારે એક છોકરા સાથે મારે રોજ ઝગડો થતો. એક દિવસ એ છોકરો એક છોકરીનો ફોટો લઈને આવ્યો , એ ફોટો અમને બધા ને બતાવીને કહે કે યાર , આ છોકરી પર તો દિલ આવી ગયું છે , એ મને સ્માઈલ પણ આપે છે … ટૂંકમાં ટૂંક સમયમાં આની જોડે આપણું સેટિંગ પાક્કું ! એ પણ એ છોકરીનો ફોટો કશીક રીતે ચોરીને લાવેલો. હવે , એ છોકરા સાથે મારે દુશ્મની , એટલે મેં બદલો વાળવા એ ફોટો ચોરી લીધો . મજ્જા પડી ગઈ ! પણ પછી સવાલ થયો કે એ ફોટા નો સદ્ઉપયોગ શું કરવો ? જવાબ મળી ગયો – હું એ ફોટો લઈને ઓલા ફેન્કુલોજી છોકરાઓ પાસે ગયો , એમણે મને બહુ મામુ બનાવી લીધેલો , હવે એમની વારી હતી …. મામુ બનવાની ! ઇટ્સ ટાઈમ ફોર બદલા ! ફોટો બતાવીને કહ્યું – યે દેખો , શી ઈઝ માય ગર્લફ્રેન્ડ ! નામ એનું રાખ્યું વૈદેહી ! સાયન્સ ની છોકરી છે યાર , મારા પર એકદમ ફિદા ! એટલે પછી એમના પ્રશ્નો ચાલુ થયા – વાઉ યાર , ક્યારે , કેવી રીતે ?
સરકીટ -“ભાભી કો ઘુમાને કે લિયે કિધર લે કે ગયા …..? “
મેં કહ્યું , હજી સુધી ફરવા તો ક્યાંય નથી લઇ ગયો , પણ જે કરવાનું હતું એ …. !
મિત્રો કહે , દાદરે ? દાદરે કેવી રીતે ? સાહેબ કે કોઈ જોઈ ના જાય ?
સરકીટ- “ભાઈ , ડ્રાઈવર ને મિરર મેં દેખા હોયેંગા , કૈસે મેનેજ કિયા ?”
મેં કહ્યું કે રીસેસમાં , ધાબા પર જવાનો એક દાદરો છે , જ્યાં કોઈ નથી આવતું ! અમે બંને રીસેસમાં રોજ નાસ્તો કરવા ત્યાં જ જઈએ છીએ , કોઈ પૂછે તો અમે એવું કહીએ કે નીચે બધા બહુ તોફાન કરે છે એટલે અમે નાસ્તો કરવા ત્યાં જઈએ છીએ , એટલે અમારી સાથે પહેલા મારી ક્લાસના બીજા છોકરાઓ પણ અમારી પાછળ પાછળ આવેલા , પછી તો મેં એ લોકો ને સમજાવી દીધા , એટલે હવે કોઈ નથી આવતું
મિત્રો બોલે , જોરદાર યાર જબરું ડેરિંગ કહેવાય તારું તો , પછી બોલ જલ્દી , આગળ શું થયું ?
સરકીટ- “અરે ભાઈ તુ તો જીનીયસ હૈ , ફિર ક્યા હુઆ”
અરે પછી તો મારે કઈ કરવાનું જ નથી આવતું , મને તો બહુ શરમ આવે , પણ એ એટલી બધી ફિદા છે મારા પર કે ન પૂછો વાત ! અમુક વાર તો મારે તેને સમજાવવી પડે કે કંટ્રોલ કર યાર !
મિત્રો બિચારા એટલા શોક થઇ ગયા કે એમને શું રીએક્શન આપવું એ જ એમને ખબરના પડે !ક્યારેક એક્સાઈટ થઇને મુટ્ઠીઓ વાળે અને દીવાલ પર પછાડે , કિસની વાત આવે એટલે એટલા રોમાંચિત થઇ જાય કે એકબીજાને જ વળગી પડે ! અને મોઢા તો સાલાઓના ખુલ્લા ના ખુલ્લા જ રહી ગયા, એમને પણ ખુબ મજા આવી રહી હતી , રોમાંચ માણવો હતો , એટલે પ્રશ્નો તો ચાલુ જ હતા , એક પછી એક ! – “પછી બીજું કે કૈક , બીજું …. શું શું કર્યું ? ”
મેં કહ્યું કે બીજું તો કઈ નહિ બસ , હું ક્યારેક એના ક્લાસમાં એને મળવા જઉં , ને ક્યારેક એ મારા ક્લાસમાં આવે , અને પાર્કિંગ ના બેઝમેન્ટમાં પણ અમે સાથે જઈએ , અને …. પાર્કિંગ માં તો યાર ….!
મુન્નાભાઈ – “નઈ રે… સર્કસ .. સર્કસ !”
મિત્રો કહે “યાર , શું પાર્કિંગ પાર્કિંગ કરે છે , પાર્કિંગ તે કઈ મળવાની જગ્યા છે ? ”
સરકીટ- “સર્કસ કાહેકો ?”
મેં કહ્યું કે ક્લાસ તો ઠીક પણ પાર્કિંગ માં જે મજ્જા છે , એવી બીજે ક્યાય નથી , પાર્કિંગ બેઝમેન્ટ માં છે , અને બેઝમેન્ટમાં અંધારું હોય છે ! મિત્રો પૂછે કે તો એથી શું ?
એ એટલી ગભરાઈ ગઈ હતી કે મને વળગેલી જ રહી , પછી થોડી વાર થઇ , ને તે દૂર જવા ગઈ , ત્યાં જ હું તેને વળગી પડ્યો , કુછ કુછ હોતા હૈ માં ઓલા વરસાદ વાળા સીનમાં શાહરૂખ કાજોલને વળગે છે ને , બસ એ જ રીતે ! એ પણ વળગી પડી , હું પણ …. એ પણ …. અમે બંને , એકબીજાને વળગી રહ્યા … બસ વળગી રહ્યા … ક્યાંય સુધી !
ફિલ્મ – મેરે યાર કી શાદી હૈ
વર્ષ – ૨૦૦૨
ગીત – એક લડકી કી તુમ્હે ક્યા સુનાઉં દાસ્તાં
ગાયક – ઉદિત નારાયણ , અલકા યાજ્ઞિક
ગીતકાર – જાવેદ અખ્તર
સંગીત – પ્રીતમ , જીત ગાંગુલી
ફિલ્મ “મેરે યાર કી શાદી હૈ” આવી ત્યારે તેનું મોટ્ટુ પોસ્ટર મારા રૂમમાં લાગેલું ! મારી આખી લાઈફમાં સૌથી વધારે ફિલ્મો નું આકર્ષણ મને એ અરસામાં હતું. ૧૫- ૧૬ વર્ષથી લઈને ૨૦- ૨૧ વર્ષ સુધીનો ગાળો. વેલ , આ ગીત દ્વારા મારે વાત કરવી છે એક છોકરીની , એનું નામ અલ્પા હતું. લગભગ પ્રાઈમરી થી મારી સાથે સ્કુલમાં હતી. અમારા વખતમાં કેટલાક મહા ગીલીન્ડરોને બાદ કરતા મારી સ્કુલમાં માહોલ એવો હતો કે છોકરાઓ અને છોકરીઓ એક બીજા સાથે વાત ન કરે , અથવાતો ઓછી, કામ પુરતી વાત કરે. આમ વર્ષોથી એક જ ક્લાસમાં સાથે હોય એટલે એક બીજાને ઓળખતા જરૂર હોય કે આ હોશિયાર, આ ડફોળ , આ ડાહ્યો , આ ગીલીન્ડર! બસ, એ જ રીતે હું પણ અલ્પાને પ્રાઈમરીથી ઓળખતો હતો , ભણવામાં હોશિયાર અને એવરેજ ની વચ્ચે. એટલે કે ક્લાસમાં પહેલો નંબર નહિ પણ દસમો કે પંદરમો તો આવે ! અને મારું પણ ડીટ્ટો એવું. મારો અને અલ્પાનો રેન્ક આગળ પાછળ જ આવે , એક બે ટકાનો જ ફેર હોય. એ છોકરી બહુ હસમુખી , કાયમ એના ચહેરા પર મીઠું સ્મિત જોવા મળતું. વાન ગોરો , ચહેરો ગોળ , નમણાશ વાળો. અને વાળમાં તેલ નાંખીને ચપો ચપ ઓળ્યા હોય. ક્લાસમાં બધા છોકરાઓ, છોકરીઓ અને શિક્ષકોની નજર નાનકડી અલ્પા પર ઠરેલી રહેતી, કારણ કે એ બધા કરતા અલગ, બધા કરતા નિરાળી હતી..
દસમા ધોરણમાં સ્કુલમાં અંગ્રેજીની એક પરીક્ષા રાખેલી અને એ પરીક્ષામાં જે પાસ થાય તેને જ દસમામાં-બોર્ડમાં અંગ્રેજી વિષય રાખવા મળે. એ પરીક્ષા દરમ્યાન મારી આગળની બેંચ પર અલ્પા બેઠેલી, અને બિચારીને કઈ આવડે નૈ ! એ સતત મને પાછળ વળી વળીને પૂછ્યા કરે, સુપરવિઝન કડક હતું. સાહેબની નજર મારા પર હોય એવું મને લાગ્યું એટલે મેં તેને બતાવવાની ના પાડી, તો તે જાણે કે રિસાઈ ગઈ હોય તેવી રીતે તેને મારાથી મોઢું ફેરવી લીધું, અને સાહેબ આઘા પાછા થયા એટલે મેં તેની બેંચ પર પેન ટકરાવીને ઈશારો કર્યો, એટલે એ પાછળ વળી, મેં તેને મારું પેપર બતાવ્યું, અને એના ચહેરા પર નું સ્મિત પાછુ આવી ગયું
દસમા ધોરણમાં રક્ષાબંધન આવી ત્યારે મને ખુબ ઈચ્છા થયેલી કે હું અલ્પા જોડે રાખડી બંધાવું , કારણ કે એનામાં હું મારી એક બહુ સારી દોસ્તને જોતો હતો, મને તેની સાથે બહુ બધી વાતો કરવાનું , મિત્રતા કરવાનું મન થતું , પણ માત્ર એક દોસ્ત તરીકે . એથી જ મેં એવું વિચાર્યું કે જો રાખડી બંધાવીશ તો અલ્પા પણ મને ભાઈ સમજીને મારી સાથે દોસ્તી બાંધશે. અને મેં તેને પરીક્ષામાં બતાવેલું તેથી મને થયું કે કદાચ હું તેની સાથે હવે કોઈ સંકોચ વગર વાત કરી શકીશ.પણ ખબર નહિં કેમ , કુદરતી રીતે જ મને છોકરીઓ સાથે વાત કરવામાં ખુબ સંકોચ થતો, માટે અલ્પાને હું રાખડી બાંધવાનું પણ ન કહી શક્યો , પછી તો અગ્યારમા ધોરણમાં મેં સ્કૂલ બદલી ત્યારે પણ મેં વિચાર્યુ કે આ વખતે તો રક્ષાબંધન આવે એટલે જૂની સ્કુલે જઈને અલ્પા જોડે રાખડી બંધાવવી જ છે. પણ રક્ષાબંધન ને હજુ વાર હતી અને તે પહેલા જ મને મારી જૂની સ્કુલના કેટલાક મિત્રો મળ્યા. અને એમણે મને જણાવ્યું કે અલ્પા હવે આ દુનિયામાં નથી રહી ! કોઈ બીમારી ના લીધે …..! હું એ મિત્રો સાથે તેના બેસણામાં ગયેલો. આજે પણ સમસમી જવાય છે જયારે યાદ કરું છું તેનાં ઘરની દીવાલ પર હાર લગાવેલો તેનો ફોટો , એ જ ગોળમતોળ હસતો ચહેરો, એના જેવા જ લાગતા એના મમ્મી ધ્રુસકે ને ધ્રુસકે રડી રહ્યા હતા….! અલ્પા , જેની સાથે મેં ક્યારેય વાત નહોતી કરી છતાં, મને હંમેશા તે ખુબ વ્હાલી લાગેલી. મારે તેના ભાઈ બનવાનું ગૌરવ લેવું હતું, એની સાથે વાતો કરીને , એની સાથે હસીને એના સ્મિતનું કારણ બનવું હતું , પણ એ ન બની શક્યું. એ ચાલી ગઈ , આ દુનિયા છોડીને , બીજી દુનિયામાં, ત્યાં સ્મિત રેલાવવા….
“આજ કલ હર વો પલ , બીતા જો થા ઉસકે સાથ મેં ,
ક્યા કહું , ખ્વાબોં મેં આતા હૈ ક્યોં
યાદ જો આયે તો , ઉસસે બીછડનેકી વો ઘડી
ક્યા કહું , દિલ દુખ સા જાતા હૈ ક્યોં
અબ મેં કહી વો હૈ કહી , પર હૈ દુઆ એ હમનશી ,
ફૂલ બરસે , લોગ તરસે જાયે વો લડકી જહાં
એક લડકી કી તુમ્હે ક્યા સુનાઉં દાસ્તાં”
પહેલી વાર અમે ત્રણેવ એટલે કે હું, મમ્મી અને કોમલ(માય વાઈફ) સાથે બહારગામ ફરવા ગયા. ભેરુતારક , પાવાપુરી અને માઉન્ટ આબુ. ભેરુતારક અને પાવાપુરી બંને જૈન તીર્થ સ્થળો. ભેરુતારકમાં રહેવાની તથા ભોજનની સગવડતા ઉત્તમ. મંદિર પણ ખુબ સુંદર અને આજુ બાજુનું પ્રાકૃતિક વાતાવરણ તો એટલું રમણીય કે ના પૂછો વાત ! આબુ થી ૫૦-૬૦ કી.મી. ના અંતરે આ બેવ તીર્થસ્થળો આવેલા છે, પાવાપુરી ખુબ વિશાળ જગ્યામાં બનેલું ખુબ જ ભવ્ય તીર્થસ્થળ છે. ચારેક દિવસ હર્યા,ફર્યા અને મોજુ કરી! આ પ્રવાસના કેટલાક ફોટા –
ભેરુતારકમાં રહેવાની સુંદર વ્યવસ્થા
ભેરુતારક તીર્થસ્થળ ની બહાર આવેલી તળેટી પાસે ના એક મંદિરના ઓટલે હું , મમ્મી અને કોમલ
ભેરુતારક મંદિરમાં દર્શન કરીને પરત થઇ રહેલા મમ્મી
જો પેલ્લો દેખાય લાંબો રસ્તો ! ત્યાં સુધી સાથે ચાલવું છે ને ? કે પછી કંટાળી ગઈ છું મારા થી? (સ્થળ – આબુ)
ફરીને આવ્યા પછી તરત બીજા જ દિવસે કાંકરિયા જઈ આવ્યા. મમ્મી તો આ પૂર્વે છેક મારા જનમ પહેલા કાંકરિયા ગયેલા ! અમે કાંકરિયા ઝૂ માં ફર્યા, ટ્રૈન માં બેઠા અને ત્યાં જ ડીનર પતાવીને ઘર ભેગા થયા
કાંકરિયાની ટ્રેઈનમાં મમ્મી અને કોમલ , અને આકાશમાં ઝુંડમાં ઊડી રહેલા પક્ષીઓનું સુંદર દ્રશ્ય
પ્રેમ એટલે પ્રેમ …એમાં વળી પહેલો શું ને છેલ્લો શું ! સાચો શું ને ખોટો શું ? માણસ એમ વિચારે છે કે તે ફરી થી પ્રેમ માં પડ્યો , પણ પ્રેમ કરવાનું તે ક્યારેય છોડતો હોતો જ નથી. માનવ હંમેશા કોઈને ને કોઈને ચાહતો જ રહે છે , જેમકે રસ્તા પર જતી કોઈ સ્કુલગર્લને જોઈ સ્કુલ ટાઈમની કોઈ કલાસમેટ યાદ આવી જાય, ફિલ્મની કોઈ પ્રિય હિરોઈન જયારે પણ ટી.વી. પર આવે ત્યારે ચેનલ ફેરવવાની પ્રક્રિયા અટકી જાય ,કોઈ છોકરીને તરુણાવસ્થામાં કોઈ ફિલ્મસ્ટાર ગમી ગયો હોય તો પછી જયારે પણ તે ફિલ્મસ્ટારને જુએ ત્યારે તેને પોતે તરુણાવસ્થામાં અનુભવેલી લાગણીઓ અચૂક યાદ આવે , કબાટમાં લગાવેલું ફીલ્મસ્ટાર નું એ પોસ્ટર સમય જતા નીકાળી દેવામાં આવ્યું હોય, છતાય દિલમાં તો તે પોસ્ટર ચોંટેલુ જ રહે. હું સ્કુલ ટાઈમ માં પેલા ટ્યુશન કલાસીસ ની જાહેરાતો માં તેજસ્વી તારલાઓની યાદીમાં કોઈ વિદ્યાર્થીનીનો પાસપોર્ટ સાઈઝનો કોઈ બ્લેક એન્ડ વ્હાઈટ ફોટો જોઇને પણ તે છોકરીથી આકર્ષિત થઇ જતો, એ બ્લેક એન્ડ વ્હાઈટ ફોટા મને કલરિંગ સપનાઓ દેખાડતા, આવા અગણિત આકર્ષણો થતા ,તોય ગણિતમાં કાચો એટલે કાયમ ગણિતમાં ફેઈલ અથવા તો માંડ માંડ પોઈન્ટ પર પાસ , અને તે બ્લેક એન્ડ વ્હાઈટ ફોટા વાળી છોકરીના ફોટા નીચે લખેલું હોય ગણિત – ૯૮ માર્ક્સ, વિજ્ઞાન ૯૬ અને અંગ્રેજી ૯૮ ! એમતો મારા ફોટા નીચે પણ લખવું હોય તો લખાય એક તરફી પ્રેમો – ૯૮ , એમાં પહોંચ બહાર ના ફટકાઓ ૯૬ , એમાં પ્રેમના નામે થયેલા વહેમો – ૯૮ ! ( જસ્ટ ફોર ફન લખ્યું છે, કારણ કે મારી તરુણાવસ્થામાં મારા આકર્ષણો અને એક તરફી પ્રેમોની સંખ્યા થોડી વધારે તો હતી જ! એટલે એ બધા મારા crush ૯૮ માંથી આગળનો નવડો કાઢી નાખીએ તો સાત-આઠ જેટલા તો હશે જ! બાકી કદાચ એક બે આગળ પાછળ, ભૂલ ચૂક લેવી દેવી ! ) ભલે પ્રેમ નહિ તો વહેમ, પણ એ વહેમમાં પડવા માટે પણ હૃદયમાં રહેલી કોઈ લાગણીએ થોડો ઘણોતો ભાગ ભજવ્યો હશે ને ! અને એવી અધુરી લાગણીઓ યાદ આવે ત્યારે ? ઊનાળાની ભર બપોરે પંખો બંધ કરીને બેઠા હોઈએ તોય જાણે ઠંડી કોઈ લહેર સ્પર્શીને ગઈ હોય તેવો અનુભવ થાય . હૃદય ફરીથી તરુણ થઈને વિચારવા લાગે કે પોતે કોઈ તરુણીના પ્રેમમાં છે ત્યારે તેને ચેતવવું પડે કે પ્લીઝ થોડા સંભલ જા, વાપસ મત જા ,યહી રુક જા…
સ્કુલ ટાઈમની વાત છે, કે મારા ક્લાસની એક છોકરી જ્યાં રહેતી હતી તે ફ્લેટની બહાર એક દિવસ મને ખબર નહિ શું સુજ્યુ કે હું આખી બપોર બેઠો રહ્યો અને મારા એક મિત્રને પણ સાથે બેસાડી રાખ્યો , અને એ બરાબરનો કંટાળ્યો , ગુસ્સે થયો કારણ કે મને તો તડકામાં પણ સોનેરી સપના દેખાતા હતા પણ તે તડકામાં બફાઈ રહેલો, એબી કારણ વગરનો , છેલ્લે એ છોકરીના ભાઈ ની ઓલખાણ કાઢીને તેના ઘરે ગયા અને એક ગ્લાસ પાણી મંગાવ્યું . હું તો ખુશીનો માર્યો નાચવા લાગ્યો , મિત્રને ખુશીનું કારણ આપતા મે કહ્યું – ” હું ધન્ય થયો , આજે મેં એ પ્યાલામાં પાણી પીધું જે પ્યાલામાં તે રોજ પાણી પીતી હશે. ” ત્યારે એના ઘરના એ રસ્તા પાસેથી ઘણી વાર પસાર થતો , એની ઝલક મેળવવા , જે ક્યારેય મને મળી નહોતી….
સ્કુલ ટાઈમમાં બે છોકરીઓ પ્રત્યે હું જબ્બર આકર્ષાયો હતો , જેમાં થી પહેલી છોકરી પ્રત્યેનું આકર્ષણ ધોરણ ૮ થી ૧૦ સુધી, પછી ૧૧મા માં સ્કુલ બદલી , અને ૧૨મા માં પાછો હું મારી જૂની સ્કુલમાં દાખલ થયો ત્યારે બીજી એક છોકરી પ્રત્યે હું આકર્ષાયો,જેના ઘરની બહાર હું બેઠો રહેલો , એ આવડી આ ! મારા એ બંને આકર્ષણો એ મારા હૃદયમાં રહેલી અનેક લાગણીઓને વાચા આપી, પ્રેમની અનેક વિભાવનાઓ મેં રચી અને કદાચ એટલે જ એ બંને જણીઓ મને સ્કુલ છોડ્યા પછી કોલેજકાળમાં પણ વારંવાર યાદ આવતી, આજે પણ ક્યારેક મારી કોઈ વાર્તાનું પાત્ર બનીને ડોકિયું કરતી જાય છે, આજે એમને યાદ કરવાનું કારણ માત્ર એક જ છે, કે એ મને તરુણવસ્થાનું મારું મનોજગત યાદ અપાવે છે
કેટલો, કંઇક ૧૬-૧૭ વર્ષનો હોઈશ જયારે દિલમાં મૂર્તિ રચાતી ! અને એ મૂર્તિની સવાર સાંજ પૂજા થાતી. મને બહુ ડાહ્ય છોકરામાં ગણતા મારા વડીલો, આપ જો અત્યારે આ લખાણ વાંચી રહ્યા છો તો પ્લીઝ એવું ના સમજતા કે હું અહીં હનુમાનજી ની મૂર્તિ વિષે વાત કરવાનો હોઈશ. એ મૂર્તિ હતી મારી પ્રેયસી ની ! એક છોકરી ની. હું એક છોકરો હતો (એટલે, હજી પણ છું જ યાર! 🙂 ) એક એવો છોકરો જેના જીવનમાં કોઈ છોકરી પ્રવેશી ન હતી. અને એટલે જ એના મનમાં એ કાલ્પનિક મૂર્તિની પ્રાણ પ્રતિષ્ઠા થઇ, અને નિયમિત રૂપે તેની પૂજા પણ થઇ.
હું પ્રેમ માં કઈ પરાકાષ્ઠા એ જઈ શકુ? જેવા પ્રશ્નો દિલને થયા કરે. એક કાલ્પનિક દુનિયા મારા મનમાં રોજ વિકસતી જાય, અને હું તેમાં ખોવાતો જાઉં. અને એ સમયગાળામાં મેં ખુબ સપના જોયા. ભરપુર સપના જોયા. અઢળક સપના જોયા. અને સપના એવા કે મારા જીવન માં કોઈ આવશે તેને હું આટલો પ્રેમ કરીશ, તેટલો પ્રેમ કરીશ, તૂટી ને પ્રેમ કરીશ, મરી ને પ્રેમ કરીશ. આમ કરીશ, તેમ કરીશ, તેને રીઝવવા ! પણ તે માનશે ? શું તે પણ મને પ્રેમ કરશે ? કોઈ છોકરી, અને મને પ્રેમ કરે? હું તે સમયે એવું પણ દ્રઢ પણે માનતો કે કોઈ છોકરી મને પ્રેમ ના કરી શકે, કે મારા પ્રેમમાં ના પડી શકે. એનું કારણ એમ હતું કે હું લુક્સમાં પોતાની જાતને હંમેશા અન્ડર એસ્ટીમેટ કરતો. હું ત્યારે એવું માનતો કે આઈ એમ નોટ ધેટ મચ ગુડ લુકિંગ, અને ખાસ તો હું થોડો ફેટી હતો, અને એ બહુ મોટું કારણ હતું મારી એ માન્યતા પાછળ. પણ આજે જયારે હું મારા એ વખતના ફોટા જોવું છું તો ખ્યાલ આવે છે કે મારો એ ખ્યાલ સાવ ખોટો હતો, હું સારો લાગતો હતો, એન્ડ આઈ વોઝ નોટ ધેટ મચ ફેટ એટ ધેટ ટાઈમ, ખાલી થોડો હેલ્ધી હતો. પણ મારા માટે એ વખતે એટલું બી ચાલે એમ ન હતું કારણ કે મારી કલ્પના ની મૂર્તિ ખુબ જ સુંદર હતી, અને એવી સુંદર છોકરીને હું કેવી રીતે કહી શકું કે હું તને કેટલું ચાહું છું, મેં તારી સાથે કેવા કેવા સપના જોયા છે! હું તો ના કહી શકું, પણ શું તે મારી આંખો ના વાંચી શકે? મારા હૃદયમાં ઊતરીને ના જોઈ શકે?
“જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ, જાન વે બોલ દે હાલ – એ – દિલ,”
અને જો એ જાણી જાય મારા દિલ નો હાલ તો હું તેને કહું, મારા સપના… એને મન ભરીને પ્રેમ કરવાના, વ્હાલ કરવાના, ઈરાદાઓ નો એકરાર….
“આજા તેરે સીને મેં સાંસ સાંસ પીઘલું મેં,
આજા તેરે હોઠો સે બાત બાત નીકલું મેં ,
તુ મેરી આગ સે રોશની છાંટ લે
યે ઝમીં આસમા જો ભી હૈ બાંટ લે
જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ, જાન વે બોલ દે હાલ – એ – દિલ,”
અને એના હૃદયના પણ એ જ અરમાન હોય, જે મારા હૃદયના હોય…કોઈ મીઠા સંબોધન થી એ પણ મને આવું કંઈક કહે …..
“આજા માહિયા આજા…..આજા માહિયા આજા…..બેબસીયા આજા….આજા માહિયા આજા “
ચાંદ! મારી તનહાઈ નો સાથી. મારી કવિતાઓ નો સાક્ષી! ખુલ્લી આંખે પણ રાત્રે ચાંદ ને જોઈને જોયા છે અનેક સપના!
“આજા તેરે માથે પે ચાંદ બન કે ઊતરું મેં
આજા તેરી આંખો સે ખ્વાબ ખ્વાબ ગુઝરૂ મેં
રગ રગ પે તેરે સાયે વે રગ રગ પે તેરે સાયે
રંગ તેરા ચઢ ચઢ આયે વે રંગ તેરા ચઢ ચઢ આયે
જાન વે….જાન વે…..જાન લે…..જાન લે….. હાલ – એ – દિલ “
કલ્પનાઓ હંમેશા વાસ્તવિકતા કરતા વધારે સુંદર હોય છે . કોઈ માને કે ના માને પરંતુ માણસ વધારે રોમેન્ટીક ત્યારે હોય છે જયારે તેના જીવનમાં કોઈ સાથી નથી હોતું , કારણ કે ત્યારે માત્ર સુંદર,મહેકતી કલ્પનાઓ જ હોય છે, જેમાં વાસ્તવિકતા નો વઘાર નથી હોતો. વાસ્તવ માં માણસ પ્રેમમાં પડે ત્યારે બધું જ સુંદર ન જ હોય. એમાં મુશ્કેલીઓ તો આવે જ. અને ધારો કે તમે મુશ્કેલીઓની પણ કલ્પના પહેલેથી કરી હોય કે આવી મુશ્કેલી આવશે તો તેનો સામનો હું આવી રીતે કરીશ , પણ જીવનમાં ક્યારે આપણl ધાર્યા પ્રમાણે બધું થાય છે? અને જો થાય , એટલે કે જો ધાર્યા પ્રમાણેની જ મુશ્કેલીઓ આવે તોય તમે તેનો તેવો ઉકેલ તો ન જ લાવી શકો જેવો તમે ધારીને બેઠા હો. આ ગીત આવ્યું ત્યારે મેં એવી જ રીતે માણેલું , સુંદર કલ્પનાઓ કરી કરીને , જાણે હું મારા પ્રણય જીવનનું આયોજન કરી રહ્યો હોઉં , જાણે હું મારી કિસ્મતમાં કોઈને લખી રહ્યો હોઉં , ભલે એને કોઈ નામ ના હોય , ભલે એનો ચહેરો પણ ધૂંધળો હોય , પણ તે સૌથી સુંદર , સૌથી પ્રેમાળ અને સૌથી ખાસ હતી , હા , તે મારી કલ્પના હતી . એક તરુણ ની કલ્પના , એના પાગલ દિલનું હેલ્યુસીનેશન …મુન્નાભાઈની ભાષામાં બોલેતો કેમિકલ લોચા !
“આજા તુજે હાથોપે કિસ્મતો સા લીખ લૂ મેં ,
આજા તેરે કાંધે પે ઊમ્ર્ર ભર કો ટીકલુ મેં
તેરી અખિયો કે દો ગહેને વે તેરી અખિયો કે દો ગહેને…
થીરતે હૈ પહેને પહેને વે થીરતે હૈ પહેને પહેને….
જાન વે જાન લે હાલ – એ – દિલ…
અને મુખ્ય વાત એ કે એ કલ્પનાઓ માં એક કલ્પના સૌથી મોટી અને સૌથી ખાસ , અથવાતો જેને કલ્પનાઓ નો પાયો કહી શકાય કે જેના પર બાકીની બીજી કલ્પનાઓની ઈમારત રચાઈ હોય , અને એ કલ્પના એ છે કે એ મને સમજશે , મારા દિલની લાગણીઓને સમજશે. આ ગીતનો ભાવ પણ એ જ છે કે તું મારા દિલનો ભાવ , મારા દિલનો હાલ, હાલ – એ – દિલ વાંચી લે અને તારા દિલનો હાલ, હાલ – એ – દિલ કહી દે કારણ કે એ જ એ કલ્પનાઓ નો , સપનાઓ નો પાયો છે જેના પર નભેલા છે બીજા સપના ….જેવા કે … “આજા તેરે સીને મેં સાંસ સાંસ પીઘલું મેં…..આજા તેરે હોઠો સે બાત બાત નીકલું મેં ……“
બસ એ જ લિ. યુવરાજ 