દસ બહાને

ફિલ્મ – દસ
વર્ષ – ૨૦૦૫
ગીત – દસ બહાને
ગાયકો – કે.કે. , શાન
ગીતકાર – પાંછી જલોનવી
સંગીત – વિશાલ-શેખર

હું કૉલેજના બીજા વર્ષમાં હતો જયારે “દસ” ફિલ્મ રીલીઝ થઇ. એક તો સંજય દત્ત મારો નાનપણથી ફેવરીટ. નાનો હતો ત્યારે કોઈ પૂછે કે તારો ગમતો હીરો કયો તો હું કહેતો કે “બહુત પ્યાર કરતે હે તુમકો સનમ” ગીત વાળો હીરો, (એમ ખબરના હોય કે એ ફિલ્મનું નામ “સાજન” છે) કે પછી એમ કહું કે ઓલો લાંબા વાળ વાળો હીરો (કૉલેજ ટાઈમ માં મેં પણ એક વખત એવા લાંબા વાળ વધારેલા, જોકે હું કૉલેજ માં હતો ત્યારે સંજય દત્ત ટૂંકા વાળ રાખતો, પણ એની જૂની ફિલ્મોની અસર હેઠળથી હું હજી બહાર નહોતો આવ્યો) એટલે એનું નામ પણ નહોતો જાણતો ત્યાર થી એ મારો ગમતો હીરો હતો. એ “દસ” ફિલ્મ નુ ગીત “દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..” એ કદાચ મારા જીવનનું પહેલું એવું ગીત જે સાંભળતા જ મને જબરી તાનક ચઢે. નાચવા જ લાગુ, અને નાચતો એટલે એવા ઠેકડા મારી મારીને નાચતો કે પાડોશીઓ બીજા દિવસે પપ્પાને પૂછતા કે ઘરમાં કોઈ કામ ચાલે છે? દીવાલને તોડાવવાનું કે કબાટમાં ખીલ્લીઓ મરાવવાનું!?

ડાબી બાજુ સંજય દત્ત, લાંબા વાળ સાથે, અને એની અસર હેઠળ લાંબા વાળ સાથે હું , જમણી બાજુ. મારા કાન પાછળ જરા નજર નાંખજો, ખાસ્સા લાંબા વાળ હતા, એતો સંજય દત્ત ની જેમ આવો સાઈડ પોઝ વાળો ફોટો પડાવ્યો હોત તો વધુ ખ્યાલ આવત.

& this is a first & last song of my life કે જે હું સ્પીકર પૂરે પૂરું ફૂલ કરીને વગાડતો.
” i looked at you, you looked to me ઔર હો ગયી મુશ્કિલ ,
& you became my destiny તુ હી મેરી મંઝીલ…. દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..” એવું આખો દિવસ ગાયા કરું, અને એય પાછુ મોટે મોટે થી. ત્યારે મારું દ્રઢપણે એવું માનવું હતું કે આ ગીત ધીમા અવાજમાં સાંભળવું કે ગાવું તેમાં આ ગીતનુ અપમાન છે. અને “દસ” ફિલ્મને થીયેટરમાં જોવાનું પણ જબરું એક્સાઈટમેન્ટ હતું.અને તે એક્સાઈટમેન્ટનુ મુખ્ય કારણ એ જ હતું કે “દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..”ગીતને થીયેટરના મોટા અવાજમાં સાંભળવાની મજા આવશે. જોકે એ ગીતને હું ફૂલ અવાજમાં રોજ મારો રૂમ બંધ કરીને સાંભળતો, એટલું મોટે થી કે કાનમાં તમ તમ થવા લાગતું. અને મારી અપેક્ષા એવી હતી કે થીયેટરમાં એ ગીત મને એનાથી પણ મોટેથી સંભાળવા મળે. એ ફિલ્મ હું બે વાર થીયેટરમાં જોવા ગયેલો, પહેલીવાર હું મારા બર્થ ડે પર જોવા ગયેલો ત્યારે તે ગીત આવ્યુ ત્યારે જબરી disappointment થઇ. કારણ કે એ જેટલું જોર થી વાગતું હતું એ મારા માટે પુરતું નહોતું. ઓલું કાનમાં તમ તમ થઇ જાય એ હદે મોટે થી સ્પીકરની બાજુમાં કાન રાખીને સાંભળવાની આદત પડી ગયેલી તે થીયેટરનો અવાજ મને સાવ ઓછો લાગતો હતો. (અને તમે તો જાણો જ છો, કે ધીમા અવાજમાં આ ગીત સાંભળવું તે આ ગીતનું અપમાન કહેવાય). તોય જેમ તેમ મન મનાવીને થીયેટરમાં એ ગીત માણવા લાગ્યો. સીટ પર બેઠો બેઠો નાચ્યો.
તે દિવસો માં “વેસ્ટર્ન ટાઈમ્સ” માં મારી નવલકથા “અંધકારના રસ્તે પથરાયેલા અજવાળા” પ્રકાશિત થવાની હતી. આ મેં લખેલી પહેલી નવલકથા. હું “વેસ્ટર્ન ટાઈમ્સ”ની ઓફિસમાં અવારનવાર ફોન કરીને પૂછું કે ક્યાર થી છપાશે તો એ લોકો જવાબ આપે કે નક્કી નહી પણ છપાશે ત્યારે અમે તમને જણાવીશું. અને એક દિવસ હું “દસ” ફિલ્મ જોવા ગયો, બીજી વખત! અને તે દિવસે સાંજે ઘરે આવીને મેં “વેસ્ટર્ન ટાઈમ્સ”ની ઓફિસમાં ફોન કર્યો તો જવાબ મળ્યો કે આજ થી જ તે શરુ થઇ ગઈ છે અને આજે પહેલો અંક છપાયો છે. હું એ સાંજે શટલ રીક્ષામાં પાલડી ગયો – છાપુ લેવા. ખુબ ખુશ હતો – મનમાં ગીત ગાતો હતો – “દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..”
બીજા દિવસે સહજાનંદ કોલેજના નોટીસ બોર્ડ પર આખું નોટીસ બોર્ડ ભરીને પ્રિન્સિપાલ સાહેબે મારી નવલકથા છપાઈ છે તેની વિગતો લખાવી. બધા અધ્યાપકોને મારી નવલકથા ગમી. તે દિવસે બધા અધ્યાપકોએ પોતાના લેકચરની શરૂઆતમાં મને અભિનંદન આપ્યા અને પછી લેકચર શરુ કર્યો. આઈ વોઝ સો હેપ્પી, સો આઈ વોન્ટેડ ટુ સેલીબ્રેટ! અને મારું સેલિબ્રેશન તો તમે જાણો જ છો – ફૂલ અવાજમાં કે “દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..” મુકવાનું અને ડાન્સ કરવાનો! મજ્જાની લાઈફ!
આ ગીતની લીંક મુકું છું, માત્ર એક શરતે સાંભળવા દઈશ, ફૂલ વોલ્યુમ માં સંભાળવાના હો તો જ સાંભળજો