Month: ઓક્ટોબર 2012

ઓક્ટોબર ફિલ્મ રિવ્યુઝ

“ઈંગ્લીશ વિન્ગ્લીશ” ! એક એક ક્ષણમાં મનોરંજન ! ઠુંસી ઠુંસી ને ભરેલું મનોરંજન, તોય અર્થસભર, અમુક વાતો સમજતા કદાચ આખી જીંદગી નીકળી જાય તોય ના સમજી શકીએ એવી વાત આ ફિલ્મ લઇ ને આવ્યું છે, અને એવું કૈક થાય એટલે મોટે ભાગે ફિલ્મ આપણને ભાષણ આપતી હોય એવું લાગે, અને ભાષણ સાંભળવું કોને ગમે ? નાના બાળકને ભાષણ આપો તો એ ચિડાઈને ચાલ્યું જાય અને મોટા લોકો નો ઈગો હર્ટ થાય. કે સાલું મને આવું કઈ રીતે કોઈ કહી જાય. બટ ડોન્ટ વરી, આ ફિલ્મમાં આવું કઈ નહી થાય. ફિલ્મ ભાષણ આપતી હોય એવું એક પણ જગ્યાએ નહી લાગે. શું ઈંગ્લીશ આવડવું એટલું જરૂરી છે? આ ફિલ્મની નાયિકા માટે તો છે, કારણકે એને ઈંગ્લીશ નથી આવડતું એટલે જ બધા તેના પર હસે છે, બહારની દુનિયાનો સવાલ નથી, એતો હોય જ કઠોર, પણ માણસ હંમેશા પોતાના પરિવાર પાસે થી પ્રેમ અને આદરની અપેક્ષા રાખતું હોય, અને પરિવાર જ જયારે તમારી કદર ના કરે ત્યારે જરૂર લાગે પોતાની જાતને સાબિત કરવાની. વિદેશમાં એક યુવક નાયિકાના પ્રેમમાં પણ પડે છે ત્યારે પોતાની સતત ઊપેક્ષા કરનાર, પોતાના પર હસનાર, પોતાને અભણ ગવાર સમજનાર, અને પોતાની રસોઈ કળા ના બીઝનેસ ને નાનું અને ક્ષોભ વાળું કામ સમજનાર પતિ સાથે તે બેવફાઈ નથી કરતી, પણ તેને ત્યારે આનંદ જરૂર થાય છે કે કોઈકે તો મારી કદર કરી ! કોઈકે મારા રૂપની નોંધ લીધી ! કોઈકને હું રૂપાળી લાગુ છું ! શ્રીદેવી આઊટ સ્ટેન્ડિંગ ! બેસ્ટ એક્ટ્રેસ નો એવોર્ડ આ વખતે એને નામ ! એની એક્ટિંગ ના વખાણ કરું એટલા ઓછા. બચ્ચન સાથે નો તેનો સીન પણ અદભુત, જોકે ફિલ્મનો દરેક સીન અદભુત! અદભુત !અદભુત !

“ઐયા” મને તો ખુબ ગમી. નાયિકા એક તરફી પ્રેમમાં છે, અને સ્ત્રી જયારે પ્રેમમાં હોય ત્યારે તે કેવું અનુભવતી હોય, તે બાખૂબી દર્શાવવામાં આવ્યું છે. નાયિકા પોતાના જીવન પ્રત્યે જવાબદારી ભર્યું વલણ ધરાવે છે તોય તે થોડા રોમાન્ટિક મિજાજની છે. તેને પોતાની સપનાની દુનિયામાં રહેવું ગમે છે, અને એ જેને પ્રેમ કરે છે તે એના સપનાનો રાજકુમાર છે, એને જોઈ ને તે ઘેલી ઘેલી થઇ જાય છે. એની એક ઝલક મેળવવા તે પાગલો ની જેમ એની પાછળ પાછળ જાય છે. જે શર્ટની નીચે અન્ડરવેર ના પહેરતો હોય અને જે પોતાના શર્ટના ઉપરના બટન ખુલ્લા રાખતો હોય એવો પુરુષ તેને જોઈએ છે. દરેક છોકરો કે છોકરી ટીન એજમાં કે ભર યુવાની માં પોતાના મનમાં પોતાનું એક કાલ્પનિક નગર ઊભું કરે છે, પછી મોટા થઈએ એટલે એ નગર સ્ટેપ બાય સ્ટેપ તૂટતું જાય, પણ જયારે તે સંપૂર્ણ હોય એ અવસ્થામાં તે ખુબ સુંદર લાગતું હોય છે. નાયિકાનું આવું જ સુંદર કાલ્પનિક નગર જો તમારે જોવાની ઈચ્છા હોય તો જરૂર જોજો , રાની મુખર્જી અભિનીત ફિલ્મ “ઐયા”. રાની મુખર્જી ની એક્ટિંગ અને ડાન્સ કાબિલે તારીફ. આ વખતે શ્રીદેવી પછી જો કોઈ બેસ્ટ એક્ટ્રેસ નો એવોર્ડ ડિઝર્વ કરતુ હોય તો એ છે રાની મુખર્જી.
“સ્ટુડન્ટ ઓફ ધ યર” મહા હથોડો. ફિલ્મમાં કશું જ જોવા જેવું નથી, રિશી કપૂર માટે તો ખુબ આદર ભાવ છે એટલે તેમને આ ઉમરે ગે ના રોલમાં જોવા ગમતા નથી. ફિલ્મની કથા અતિશય નબળી અને એથી પણ નબળું કરન જોહરનું ફિલ્માંકન. ફિલ્મમાં ગીતો આવે ત્યારે મને તો એવું મન થયેલું કે પગમાં થી ચપ્પલ કાઢીને થીયેટરની સ્ક્રીન પર ફેંકુ. ઈશ્ક વાલા લવ ! મગજની બધી નસો સામટી ખેંચાઈ જાય કે સાલા બબુચક, ઈશ્ક એટલે જ લવ! કોઈ ખોપડી બાજે આ ગીતની સારી પટ્ટી ઉતારી છે નીચે આપેલા વીડીઓમાં , મસ્ટ વોચ !

“પેરાનોર્મલ એક્ટીવીટી ૪” ગમ્યું , એના આગળના ત્રણ ભાગની જેમ. આ મૂવીની સીરીઝ ના બધા ભાગમેં થીયેટરમાં જઈને જોયા છે. (એટલું ઓછું હોય ત્યાં મેં મારી નવલકથા “સળગતા શ્વાસો” ના પાત્રોને પણ વાર્તામાં એ ફિલ્મ જોવા મોકલ્યા છે ) પેરાનોર્મલ એક્ટીવીટીના બધા ભાગમાં કથા વસ્તુ એવી હોય છે કે આખા ઘરમાં બધે કેમેરા લગાવેલા હોય કારણકે ઘરમાં રહેનારને શંકા હોય છે કે ઘરમાં કોઈ સુપર નેચરલ પાવર એટલે કે ભૂત છે, અને એ કેમેરાની ફૂટેજમાં રેકોર્ડ થયેલા વિડીઓ થકી જ આખી ફિલ્મ દેખાડવામાં આવે, ફિલ્મમાં કોઈ બેકગ્રાઉન્ડ સાઉંડ નહીં, તોય આપણી બેકગ્રાઉન્ડ સાઉંડ વાળી હોરર ફિલ્મો કરતા વધુ ડરામણી. “પેરાનોર્મલ એક્ટીવીટી ૪” આ ફિલ્મ ની આખી સીરીઝમાં ક્રિએટીવીટી ની બાબતમાં અવ્વલ આવે, વ્હોટ એ ક્રિએટિવ ફિલ્મ ! ડોટ્સ વાળી લાઈટ માં ભૂત દેખાડવાનો કોન્સેપ્ટ એક્સેલેન્ટ! પણ ફિલ્મનો અંત આ સિરીઝની આગળની બધી ફિલ્મ્સ ની કમ્પેર માં નબળો.
બીજી કેટલીક મહત્વની ફિલ્મો જેવી કે “ચક્રવ્યૂહ” ના રીવ્યુ નથી આપી શક્યો કારણકે હજી જોવાઈ નથી. હું નવી ફિલ્મો માત્ર અને માત્ર થીયેટરમાં જઈને જ જોવું છું, અને હવે પહેલા કરતા ઓછી ફિલ્મો જોવા જઈ શકું છું, ગુજરાતી ફિલ્મો પણ હવે પહેલા જેટલી નથી જોવાતી, એટલે તમે બચી જાઓ છો, એના રીવ્યુ થી ! તોય ચલો વાત નીકળી છે તો કહી દઉં કે તાબડતોબ “મુરતિયો નમ્બર એક” ની વીસીડી લઇ આઓ, જે માર્કેટમાં હમણાંજ આવી છે. દેવાંગ પટેલ દ્વારા દિગ્દર્શિત અને અભિનીત આ ફિલ્મ અચૂક જોવા જેવી. મનોરંજનથી ભરપુર. મેં તો એઝ યુઝઅલ થીયેટરમાં જોયેલી, તોય ફરીથી સીડી લાવીને જોઈ અને ઘરમાં પણ બધાને દેખાડી.

તમે તો આવશો ને?

ચકલી પણ નથી આવતી,
હોલો પણ નથી આવતો…
અગરબત્તી વેચવાવાળો ઓલો ફેરિયો પણ નથી આવતો..
હું ઘરે આવું ત્યારે મારી પાછળ પાછળ
પૂછડી પટપટાવતો ઓલો શેરીનો કુતરો ય હવે નથી આવતો..
ટપાલ દેવા માટે
હવે ઓલા ટોપીવાળા કાંતીકાકા નથી આવતા..
છાપુ તો પહેલા છ વાગે આવી જતું,
હવે તો એય રાહ જોવડાવે છે…
કાચીંડાને તો હું ઘણીવાર શોધું છું..
વર્ષો થયા…નથી દેખાયો…
ઓફીસ ગુલાબના છોડ પર હવે ફૂલો ય નથી આવતા…
પતંગિયાતો તોય આવે છે…પણ ભમરા નથી આવતા…
મારા સેલ્યુલર પર ફોનેય નથી આવતા…
દુરદર્શન પર સમાચાર તો રોજ સાત વાગે આવે છે,
પણ એમાં હવે ઓલી કુટુંબ નિયોજનની જાહેરાત કેમ નથી આવતી…
ખેર જવા દો એ બધી વાત..
સાતસો ને છપ્પન થયા ને?
આમતો પૈસા હશે મારા ખિસ્સામાં,
પણ બીલ તમે ઘરે મોકલાવી આપજો ને..
એ બહાને કોઈક તો આવશે!

દસ બહાને

ફિલ્મ – દસ
વર્ષ – ૨૦૦૫
ગીત – દસ બહાને
ગાયકો – કે.કે. , શાન
ગીતકાર – પાંછી જલોનવી
સંગીત – વિશાલ-શેખર

હું કૉલેજના બીજા વર્ષમાં હતો જયારે “દસ” ફિલ્મ રીલીઝ થઇ. એક તો સંજય દત્ત મારો નાનપણથી ફેવરીટ. નાનો હતો ત્યારે કોઈ પૂછે કે તારો ગમતો હીરો કયો તો હું કહેતો કે “બહુત પ્યાર કરતે હે તુમકો સનમ” ગીત વાળો હીરો, (એમ ખબરના હોય કે એ ફિલ્મનું નામ “સાજન” છે) કે પછી એમ કહું કે ઓલો લાંબા વાળ વાળો હીરો (કૉલેજ ટાઈમ માં મેં પણ એક વખત એવા લાંબા વાળ વધારેલા, જોકે હું કૉલેજ માં હતો ત્યારે સંજય દત્ત ટૂંકા વાળ રાખતો, પણ એની જૂની ફિલ્મોની અસર હેઠળથી હું હજી બહાર નહોતો આવ્યો) એટલે એનું નામ પણ નહોતો જાણતો ત્યાર થી એ મારો ગમતો હીરો હતો. એ “દસ” ફિલ્મ નુ ગીત “દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..” એ કદાચ મારા જીવનનું પહેલું એવું ગીત જે સાંભળતા જ મને જબરી તાનક ચઢે. નાચવા જ લાગુ, અને નાચતો એટલે એવા ઠેકડા મારી મારીને નાચતો કે પાડોશીઓ બીજા દિવસે પપ્પાને પૂછતા કે ઘરમાં કોઈ કામ ચાલે છે? દીવાલને તોડાવવાનું કે કબાટમાં ખીલ્લીઓ મરાવવાનું!?

ડાબી બાજુ સંજય દત્ત, લાંબા વાળ સાથે, અને એની અસર હેઠળ લાંબા વાળ સાથે હું , જમણી બાજુ. મારા કાન પાછળ જરા નજર નાંખજો, ખાસ્સા લાંબા વાળ હતા, એતો સંજય દત્ત ની જેમ આવો સાઈડ પોઝ વાળો ફોટો પડાવ્યો હોત તો વધુ ખ્યાલ આવત.


& this is a first & last song of my life કે જે હું સ્પીકર પૂરે પૂરું ફૂલ કરીને વગાડતો.
” i looked at you, you looked to me ઔર હો ગયી મુશ્કિલ ,
& you became my destiny તુ હી મેરી મંઝીલ…. દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..” એવું આખો દિવસ ગાયા કરું, અને એય પાછુ મોટે મોટે થી. ત્યારે મારું દ્રઢપણે એવું માનવું હતું કે આ ગીત ધીમા અવાજમાં સાંભળવું કે ગાવું તેમાં આ ગીતનુ અપમાન છે. અને “દસ” ફિલ્મને થીયેટરમાં જોવાનું પણ જબરું એક્સાઈટમેન્ટ હતું.અને તે એક્સાઈટમેન્ટનુ મુખ્ય કારણ એ જ હતું કે “દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..”ગીતને થીયેટરના મોટા અવાજમાં સાંભળવાની મજા આવશે. જોકે એ ગીતને હું ફૂલ અવાજમાં રોજ મારો રૂમ બંધ કરીને સાંભળતો, એટલું મોટે થી કે કાનમાં તમ તમ થવા લાગતું. અને મારી અપેક્ષા એવી હતી કે થીયેટરમાં એ ગીત મને એનાથી પણ મોટેથી સંભાળવા મળે. એ ફિલ્મ હું બે વાર થીયેટરમાં જોવા ગયેલો, પહેલીવાર હું મારા બર્થ ડે પર જોવા ગયેલો ત્યારે તે ગીત આવ્યુ ત્યારે જબરી disappointment થઇ. કારણ કે એ જેટલું જોર થી વાગતું હતું એ મારા માટે પુરતું નહોતું. ઓલું કાનમાં તમ તમ થઇ જાય એ હદે મોટે થી સ્પીકરની બાજુમાં કાન રાખીને સાંભળવાની આદત પડી ગયેલી તે થીયેટરનો અવાજ મને સાવ ઓછો લાગતો હતો. (અને તમે તો જાણો જ છો, કે ધીમા અવાજમાં આ ગીત સાંભળવું તે આ ગીતનું અપમાન કહેવાય). તોય જેમ તેમ મન મનાવીને થીયેટરમાં એ ગીત માણવા લાગ્યો. સીટ પર બેઠો બેઠો નાચ્યો.
તે દિવસો માં “વેસ્ટર્ન ટાઈમ્સ” માં મારી નવલકથા “અંધકારના રસ્તે પથરાયેલા અજવાળા” પ્રકાશિત થવાની હતી. આ મેં લખેલી પહેલી નવલકથા. હું “વેસ્ટર્ન ટાઈમ્સ”ની ઓફિસમાં અવારનવાર ફોન કરીને પૂછું કે ક્યાર થી છપાશે તો એ લોકો જવાબ આપે કે નક્કી નહી પણ છપાશે ત્યારે અમે તમને જણાવીશું. અને એક દિવસ હું “દસ” ફિલ્મ જોવા ગયો, બીજી વખત! અને તે દિવસે સાંજે ઘરે આવીને મેં “વેસ્ટર્ન ટાઈમ્સ”ની ઓફિસમાં ફોન કર્યો તો જવાબ મળ્યો કે આજ થી જ તે શરુ થઇ ગઈ છે અને આજે પહેલો અંક છપાયો છે. હું એ સાંજે શટલ રીક્ષામાં પાલડી ગયો – છાપુ લેવા. ખુબ ખુશ હતો – મનમાં ગીત ગાતો હતો – “દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..”
બીજા દિવસે સહજાનંદ કોલેજના નોટીસ બોર્ડ પર આખું નોટીસ બોર્ડ ભરીને પ્રિન્સિપાલ સાહેબે મારી નવલકથા છપાઈ છે તેની વિગતો લખાવી. બધા અધ્યાપકોને મારી નવલકથા ગમી. તે દિવસે બધા અધ્યાપકોએ પોતાના લેકચરની શરૂઆતમાં મને અભિનંદન આપ્યા અને પછી લેકચર શરુ કર્યો. આઈ વોઝ સો હેપ્પી, સો આઈ વોન્ટેડ ટુ સેલીબ્રેટ! અને મારું સેલિબ્રેશન તો તમે જાણો જ છો – ફૂલ અવાજમાં કે “દસ બહાને કર કે લે ગયે દિલ..” મુકવાનું અને ડાન્સ કરવાનો! મજ્જાની લાઈફ!
આ ગીતની લીંક મુકું છું, માત્ર એક શરતે સાંભળવા દઈશ, ફૂલ વોલ્યુમ માં સંભાળવાના હો તો જ સાંભળજો

ખુદ કો માર ડાલા

ફિલ્મ – ડી
વર્ષ – ૨૦૦૫
ગીત – ખુદ કો માર ડાલા રે…
ગાયકો – માનો, મોહના સરકાર
સંગીત – નિતીન રાઈકવાર

ઓલું તેઝાબ ફિલ્મનું પ્રખ્યાત ગીત “સો ગયા, યે જહાં….” ના દ્રશ્યો જરા યાદ કરી જુઓ, તમને સૌથી પહેલા ચંકી પાંડે યાદ આવશે! અને આજે એમ નેમ ચંકી પાંડેને યાદ કરવાનું કોઈને કહેવામાં આવે તો તેને માત્ર ફિલ્મ “હાઉસફૂલ” અને હાઉસફૂલ ૨” નો ચંકી પાંડે યાદ આવશે. કોઈક વળી એને “લાફ ઇન્ડિયા લાફ” ના જજ તરીકે પણ યાદ કરશે. પણ હું એને સૌથી પહેલા યાદ કરું ફિલ્મ “ડી” માટે. ચંકી પાંડે ખોવાઈ ગયો, પછી તેને પાછો લાવ્યો રામ ગોપાલ વર્માએ ફિલ્મ “ડી”માં. પણ તેની ફિલ્મો ના ચાલી એટલે ચંકી પણ ના ચાલ્યો. રામુને બધાએ “આગ” માટે મન ભરીને ગાળો દીધી, પણ તેની શ્રેષ્ઠ ફિલ્મો કોઈ થીયેટરમાં જોવા સુદ્ધા ના ગયું. હું એની જગ્યાએ હોત તો લોકોને કહેત કે તમે “આગ”ને જ લાયક છો. કારણ કે “ડી”, “જેમ્સ”, “રણ”, “શિવા”(નવું) જેવી ક્લાસ ફિલ્મો તમારે જોવી નથી. એની સુપર ક્લાસ ફિલ્મ “રક્ત ચરિત્ર”ને પણ જોઈએ તેટલું ઓડિયન્સના મળ્યું તે વાતનો અફસોસ થોડા દિવસ પહેલાજ વિવેક ઓબેરોયે “કિસ્મત લવ પૈસા દિલ્લી” ના પ્રમોશનલ ઈન્ટરવ્યુ વખતે વ્યક્ત કર્યો.
ખેર, મારે વાત કરવી છે “ડી” ફિલ્મના એક ગીત “ખુદ કો માર ડાલા રે…” વિશે, જેનું ફિલ્માંકન ચંકી પાંડે અને ઈશા કોપીકર પર થયું છે. આ ગીત ખાસ પ્રખ્યાત નહોતું થયું, હું કૉલેજ ના બીજા વર્ષમાં હતો ત્યારે આ ફિલ્મ-ગીત આવેલું અને પહેલીવાર સંભાળતાવેંત જ હું આ ગીતના પ્રેમમાં પડી ગયો. એક તો ટપોરી ટાઈપ ગીતો વિશેનો લગાવ ત્યારે વધુ હતો, પણ ગીત ગમવા પાછળનું મુખ્ય કારણ એ હતું કે ગીતના શબ્દો સાંભળીને એવું લાગતું કે જાણે મારી અંદરની લાગણીઓને કોઈ એ શબ્દદેહ આપ્યો છે. ગીતના શબ્દો મનની ગુંગળામણને વ્યક્ત કરે છે. ચંકીનુ પાત્ર ગીત દારૂ પીને ગાય છે, કારણકે કે આ શબ્દો, આ frustration એ પ્રકારનું છે કે જે સામાન્ય સ્થિતિમાં શબ્દરૂપે બહારના આવે.
“ખુદ કો માર ડાલા રે….ખુદ કો માર ડાલા… દિમાગ થા મેરે પાસ ફિર ભી ના ચલા સાલા ! “
હું દસમાં ધોરણમાં ગણિતમાં ફેઈલ થયેલો, પછી જોકે એક મહિનામાં રી ટેસ્ટ આપીને પાછો પાસ થઈને વર્ષ બગાડ્યા વગર અગ્યારમામાં આવી ગયો, અને પછી બારમામાં આવ્યો, બારમામાં પણ ભણવામાં એટલો જ નબળો. કોમર્સ લીધેલું, પહેલું પેપર એકાઉન્ટ નુ હતું, પરીક્ષા શરુ થવાને દોઢ કલ્લાકની જ વાર હતી, હું ઘરેથી નીકળવાનો હતો, અને અચાનકમેં રૂમ બંધ કર્યો, અને બંધ બારણા પાછળમેં કરેલા આયોજન મુજબ હું ઓલ આઊટ લીક્વીડની શીશી પી ગયો. એ શીશી પર મોટા અક્ષરે લખેલું આવે છે “પોઈઝન” એટલે! મમ્મી પપ્પાને પગે લાગીને સાયકલ પર નીકળી પડ્યો એક્ઝામ આપવા. આખી એકઝામમાં ઊલટી જેવું થયા કર્યું, માથું પણ સખ્ખત દુખ્યું પણ કઈ થયું નહી. એકઝામમાં પાસ પણ થઇ ગયો. નર્વસનેસ માં લેવાઈ ગયેલું કેટલું મોટું ખોટું પગલું! એતો ભગવાનની કૃપાથી હું બચી ગયો…! નહીંતો મર્યા પછી મારે ભૂત બનીને ગાવું પડેત – “ખુદ કો માર ડાલા રે….ખુદ કો માર ડાલા… દિમાગ થા મેરે પાસ ફિર ભી ના ચલા સાલા ! ” સુસાઇડ કરવાના નિર્ણયો માણસો ઇમોશનલ થઈને લેતા હોય છે, જો તેવે વખતે શાંત થઈને દિમાગનો ઊપયોગ કરીને વિચારવામાં આવે તો ખબર પડે કે એવી કોઈ કટોકટીની સ્થિતિ નથી આવી જીવનમાં, અને આના થી પણ વધારે કપરો સમય આવશે, પણ ત્યારે નાસીપાસ થયા વગર, ઇમોશનલ થયા વગર, દિમાગથી કામ લઈને એ તકલીફનું નિવારણ શોધવાનું છે, અને જો તકલીફનું કોઈ નિવારણના હોય તો પરિસ્થિતિ સાથે સમાધાન સાધીને જીવવાનું શીખવાનું છે.
ખોટા મિત્રોનો સંગ પણ કર્યો છે, અને એના લીધે જીવનમાં ઘણું બધું ગુમાવ્યું પણ છે, એ વાતોનો વિસ્તારથી ઊલ્લેખ કર્યા વગર માત્ર એટલું જ કહીશ કે “નોચ નોચ કે દોસ્ત ચલ દિયે, કુછ નહી બચાયા, સબ નિગલ ગયે, હાથ ફસ ગયા હાથ જીસ જગા પે ડાલા રે…ખુદ કો માર ડાલા રે….ખુદ કો માર ડાલા… “
ભીડથી હમેશા અલગ રહ્યો છું, વિખુટો રહ્યો છું, દાઢીતો હંમેશા વધેલી જ હોય, એતો હમણાથી થોડો સુધર્યો છું, અને લાઈફનો ગ્રાફ પણ ખુબ ઊંચો નીચો, આડો તેઢો. બારમામાં ૪૮ ટકા અને ફર્સ્ટ યરમાં પછી વિષય બદલીને આર્ટસ લીધું, મુખ્ય વિષય અંગ્રેજી સાથે. અને ફર્સ્ટ યરની ફર્સ્ટ ટેસ્ટમાં આખા ક્લાસમાં ફર્સ્ટ! ડીસ્ટીન્ક્શન! પાછો સેકન્ડ યરમાં સેકન્ડ ક્લાસ અને થર્ડ યરમાં ફર્સ્ટ ક્લાસ સાથે પાસ! ક્યારેક સાવ ઝિરો તો ક્યારેક હીરો! કભી સમુંદર તો કભી સાલા ગલી કા નાલા!
“ભીડ ભાડમે કટી પતંગ હો ગયા, જીને કા ઢંગ બેઢંગ હો ગયા, સમંદરમેં આકે મિલ ગયા ગલી કા નાલા રે….ખુદ કો માર ડાલા રે….ખુદ કો માર ડાલા… “
ગુલામ અલીની ગાયેલી ગઝલમાં જે આવારગીની વાત આવે છે તેવી આવારા લાઈફ હું પણ જીવ્યો છું, લોકો મને એક કોયડાની જેમ જોતા હોય એવું પણ અનુભવ્યુ છે, એક એવું તાળું જેની કોઈ ચાવી નથી….
“કલ ચલા ગયા કલકા ક્યા પતા… આયીનેમેં ભી તુ હૈ લાપતા, બન ગયા, તુ બન ગયા બીના ચાબી કા તાલા રે….ખુદ કો માર ડાલા રે….ખુદ કો માર ડાલા… “

હિંગોળગઢ અભયારણમાં “નવરંગ”

લાસ્ટ વિકેન્ડ માઈન્ડ બ્લોઇંગ રહ્યો. અમે કેટલાક મિત્રો હિંગોળગઢ અભયારણની ટ્રીપ પર ગયા. જે રાજકોટ જીલ્લામાં આવેલું છે. જેમાં મુખ્યત્વે નીલ ગાય, હરણ, સાપ તથા વિવિધ પક્ષીઓ જોવા મળે છે. ત્યાં જવા માટેનો શ્રેષ્ઠ સમય નવેમ્બરથી માર્ચ વચ્ચે નો સમયગાળો છે. મહિન્દ્રા મેક્સ નામની ગાડી, ગાડીના ચાલક રાજુભાઈ તથા અમે બધા મિત્રો – મહાનુભાવો- માથાનો દુખાવો……વિગેરે વિગેરે જેવા અમે નવ જણા. નવરંગી ચુંદડીના નવરંગ….! (બાય ધ વે,નવરંગ પરથી યાદ આવ્યું,આજથી નવરાત્રી શરૂ થાય છે તો, હેપ્પી નવરાત્રી ટુ ઓલ હોં! ) ચાલો એ નવરંગનો પરિચય આપું. પહેલો મુદ્દો – નેવિલ (મુખ્ય આયોજક, જે બધા આયોજનો કરીને બધાને અચૂક પૂછે – “બરાબર છે?” તેણે શ્રેષ્ટમ આયોજન કર્યું) , બીજો મુદ્દો – શિવાની. (મુખ્ય ફોટોગ્રાફર, ત્યાં અભયારણમાં એક પણ જીવડું કે પાંદડું એવું નોતું જે શિવાનીના કેમેરાથી બચી શક્યું હોય. એને તમે કાંઈ પણ બતાવો એટલે “યા, યા, નાઈસ!” બોલીને તેને કેમેરામાં કેદ કરી લે! પણ તેની કેમેરાગ્રાફી અદભુત હોં! ) ત્રીજો મુદ્દો – ઊર્વશી (શાંત અને ઊંડા પાણી), ચોથો મુદ્દો- ધારીણી (ગાયિકા, અમારી ગાડી ટેપ વગરની હતી, એટલે એને સાથે લેવી પડે જ તેમ હતી. 😉 ) પાંચમો મુદ્દો – સંકેત (અછાંદસ કવિતા કરનારો) છઠ્ઠો મુદ્દો – નિશિતા (બિન્દાસ બેબ) સાતમો મુદ્દો – કરણ (શાયરીઓ સંભળાવે રાખે, સાથે તે કોની શાયરી છે તે પણ અચૂક જણાવે, એના માઈન્ડ માં જબરું કલેક્શન છે) આઠમો મુદ્દો – પીયુષ (કાઠીયાવાડી – ઢળતા સુરજ જોડે, અભયારણમાં સાપ જોડે એમ બધા જોડે વાતો કરી લે ! ) અને નવમો મુદ્દો હું , હવે મારા વિશે તો તમે બધા જાણો જ છો, (ત્યાં પણ બધા મને “બાપુ” કહીને બોલાવતા) છે ને બધા નવરંગ જેવા! 😉

હિંગોળગઢ ના પેલેસમાં “નવરંગ” – ડાબેથી પહેલો (ટોપીવાળો) કરણ, એની પાછળ ધારીણી, આસમાની રંગના શર્ટમાં હું, પાછળ ટી-શર્ટમાં નેવિલ, એની બાજુમાં નિશિતા, સૌથી પાછળ શિવાની, જમણી બાજુ છેલ્લે ઊર્વાશીબેન, એમની બાજુમાં પીયુષ અને બાકી બચ્યો તે સૌથી આગળ બેસેલો સંકેત

શનિવારે સવારે નીકળ્યા તે સાડા દસે હિંગોળગઢ પહોંચ્યા. પહોંચતાવેંત ભાઈશ્રી નેવિલ બોલ્યા – “મેં તમને કીધેલું કે આપણે સાડા દસે પહોંચીશું, અત્યારે દસ ને અઠ્યાવીસ થઇ છે, બરાબર છે?” 🙂 ત્યાંના રાજા સાહેબનો પેલેસ જોયો, જે લાજવાબ છે, ઊંચા પર્વત પર બીરાજ એવો પેલેસ, દૂરથી પણ એટલો સોહામણો લાગે કે ના પૂછો વાત. પેલેસનો એક એક ઓરડો ક્લાસી ઈન્ટીરીયર નો નમુનો, ક્યા બ્બાત હૈ!

જેને જોયા પછી તમે તેના પ્રેમમાં પડ્યા વિના ના રહી શકો તેવો હિંગોળગઢના પર્વત પર બિરાજમાન શાહી પેલેસ


સુંદર પેલેસ જોઈ ને અમે “નવરંગ”મોજમાં આવી ગયા, પીધા વગર મદહોશ થઇ ગયા (ચઢી મુજે યારી તેરી એસી, જેસે દારૂ દેસી 😉 ) અને પેલેસની બહારના ભાગમાં અમે ગરબા ગાયા. સાંજ પડે જમવામાં રોડ સાઈડ લારી પર ભાજીપાવ, આઈસ્ક્રીમ, પાન વિગેરે વિગેરે ને રાત્રે મોડે સુધી વાતો, ટ્રુથ એન્ડ ડેર ની જમાવટ, ને અમે “નવરંગ” પ્રકૃતિ પ્રેમી જબરા, એટલે અડધી રાતે અભયારણમાં આંટો મારવા નીકળ્યા, આકાશમાંના તારા જોવા! તારાઓ ની ખુબસુરતી ની તારીફો કરીને અમે સૌ સુવા ભેગા થયા.

ચાય કે લિયે જૈસે ખારી બિસ્કીટ હોતા હૈ, વૈસે હર એક ફ્રેન્ડ ઝરૂરી હોતા હૈ !


સવારે ચાર વાગે સૌ ઊઠી ગયા, અને અમે નવરા નવરંગ સવાર સવારમાં ધાબે ચઢ્યા, ને ત્યાં કરણભાઈ ને હસવાના ઊમળકા થયા 🙂 , તો ભાઈશ્રી થોડા લાગણીમાં તણાઈને અમને લાફીંગ કલબની કસરતો સમજાવવા લાગ્યા, રાવણ હાસ્ય, સિંહ હાસ્ય, જેવા હાસ્યોના નમૂનાઓ તે પેશ કરી રહ્યો હતો ત્યાં જ અભ્યારણની ઓથોરીટીના માણસે આવી ને વારો પાડ્યો. ખરેખર, તેમની વાત સાચી હતી, અમે મુર્ખાઓ જંગલની શાંતિનો ભંગ કરી રહ્યા હતા, એટલે અમે પોત પોતાની પૂછડી પોત પોતાના પગો વચ્ચે દબાવીને ધાબા પર થી હેઠા ઊતર્યા. પાછા નાસ્તો કરીને ટ્રેકિંગ પર ઊપડ્યા, ઊપડ્યા તો સાથે, પણ પછી બધા બે ગ્રુપમાં ફંટાઈ ગયા. એમાં હું,નિશિતા અને નેવિલ ઊંચો પહાડ ચઢ્યા, ચઢ્યા તો ચઢ્યા, પણ ત્યાં ચઢીને બધા માનસિક તૈયારીઓ કરી રહ્યા હતા કે હજી આને પાછો ઊતરવાનો પણ છે, ત્યાં જ અભ્યારણનો એક ચોકીદાર કાઈનેટિક લઈને ત્યાં રસ્તામાં પ્રગટ થયો, એની પાછળ હું બિરાજમાન થઇ ગયો (ચલો ચોકીદાર ચલો, ગેસ્ટ હાઉસ કે પાસ ચલો…. 😉 ) ને ટૂંકમાં હું ફાઈ ગયો.
અભ્યારણમાં નીલગાય જોઈ, કેટલાક મિત્રો એ હરણ પણ જોયા, સાપ જોયા, અને પછી ત્યાંથી જવા માટે રવાના થયા, વળતા લોથલ પણ જઈ આવ્યા, અને સાંજ પડે તો ઘેર પણ પહોંચી ગયા, પત્યું લો !

જળ બિલાડી

સાપ !

એની હથેળીનો સ્પર્શ


આયુષી આજે મોડી આવી. કેફે કોફી ડે ની લાલ રંગની દીવાલને અડીને બેઠેલો હું, મલકાઈ ઊઠ્યો એના આગમન થી. આયુષી ના આગમનથી. મારી આયુષી ના આગમન થી. હા, આયુષી મારી, ફક્ત મારી… એવું ફક્ત બે જણા માને છે,પ્લીઝ તમે એવું ના વિચારતા કે હું ને આયુષી એવું વિચારતા હોઈશું! એવું માનવામાં પહેલો હું અને બીજું મારું હૃદય! હવે તમે કહેશો કે હૃદય પણ મારું જ છે તો તેને બીજી વ્યક્તિ તરીકે કેવી રીતે ગણાય? તો એ એવી રીતે ગણાય કે તે આજ કાલ મારું નથી રહ્યું. એકઝેટલી, હવે તમે બરાબર વિચાર્યું, તે આયુષીનું થઈ ગયું છે. મારી કોઈ વાત માનતું જ નથી. બસ એના વિચારો માં…. જ્યારથી તેને જોઈ છે ત્યાર થી! હા, બસ ત્યારથી જ ! એ જ ક્ષણે મને તેની સાથે પ્રેમ થઇ ગયો. લવ એટ ફર્સ્ટ સાઈટ! પહેલી જ નજરમાં પ્રેમ! છ છ મહિના થઇ ગયા, તેના પ્રેમમાં તડપતા તડપતા…! આયુષી…..આયુષી ….ને બસ આયુષી ના જાપ. દિવસ અને રાત! આયુષી આમ હસમુખી, બધા સાથે ભળી જાય, મારી સાથે પણ ભળી ગઈ. ચાલો, દોસ્તી તો થઇ. દોસ્તી દિવસેને દિવસે ગાઢ પણ થતી ગઈ. અને જોત જોતામાં અમે બેસ્ટ ફ્રેન્ડસ બની ગયા.
સાથે હરતા ,ફરતા , હસતા ,બોલતા , અલક મલકની વાતો કરતા, પણ પ્રેમ? હા, પ્રેમની પણ વાતો કરતા, પ્રેમની એટલે પ્રેમ વિશેની, આદર્શ પ્રેમની વ્યાખ્યા, પ્રેમીપાત્ર કેવું હોવું જોઈએ વગેરે વગેરે! મને તો પ્રેમ થઇ પણ ગયેલો, પણ તે આયુશીને કોણ સમજાવે? વેલ, મારે જ સમજાવવું પડે કે હું તેને કેટલો પ્રેમ કરું છું પણ તેવું કહેવાની હિંમત ક્યાં થી લાવવી? આમતો તેની સાથે કલ્લાકો ના કલ્લાકો સુધી વાતો કરી શકું, પણ એ એક વાત ના કહી શકું જે મારે તેને છ છ મહિના થી કહેવી છે. આજે કહી દઉ? ના, કાલે કહીશ, ડીનર પર લઇ જઈ ને કહું? કે અચાનક ચાલતા ચાલતા હાથમાં હાથ પરોવી લઉં અને એ રીતે શબ્દો વગર સ્પર્શ થી તે વાત કહી દઉં. પણ સ્પર્શેય ક્યાં કરી શકું છું. તે છુટા પડતી વખતે હાથ મિલાવવા હાથ લંબાવે છે ત્યારે તેની નાજુક હથેળીને અડી ને આખા શરીરમાં રોમાંચ વ્યાપી જાય છે.
પણ આજે હું તેને કહી દેવાનો છું, દિલની વાત! છ છ મહિનાથી જે વાત મેં ફક્ત તેને આંખો થી કહી છે, તોય તેણે નથી સમજી! સાવ ડોબી છે ને? આજે તો મોઢા મોઢ કહી જ દેવું છે “આયુષી આઈ લવ યુ!” ગભરાયા વગર, હિંમત કરીને આજે તો કહી જ દઈશ, આજે પાછો નઈ પડું, કારણકે છેલ્લા કેટલાક દિવસમાં મેં અનુભવ્યુ છે કે તે પણ કદાચ મને….?? પ્રેમ….!!!! કદાચ નહી, શ્યોર કરતી જ હશે, આગ દોનો તરફ બરાબર લગી હૈ. ધેટ્સ વ્હોટ આઈ ફિલ!
ફાઈનલ્લી આયુષી આવી ગઈ, થોડી મોડી આવી, પણ આવી ગઈ અને કેફે કોફી ડે ની લાલ રંગની દીવાલને અડીને બેઠેલો હું, મલકાઈ ઊઠ્યો એના આગમન થી. આયુષી ના આગમનથી. મારી આયુષી ના આગમન થી.
“આયુષી કેમ મોડું થયું તને આવવામાં તને ખબર છે આજે મારે તને કેટલી ઈમ્પોટર્ન્ટ વાત….”
“ના પહેલા તું મારી વાત સંભાળ કાર્તિક, આઈ એમ ઇન લવ!”
“ખરેખર આયુષી…..હું તને…..?”
“હા, તું જ મને પહેલો મળ્યો જેની સાથે હું આ વાત શેર કરી રહી છું! પેલો જીગર છે ને…! મને ગમતો હતો, એ પણ છ છ મહિનાથી, આજે તને અહિયાં મળવા આવતી હતી ત્યારે રસ્તામાં તે મળી ગયો, એન્ડ ગેસ વ્હોટ, એણે સામેથી પ્રપોઝ કર્યું ! માય ગોડ, આજે હું ખૂબ જ ખૂશ છું. ચાલ તને આજે ટ્રીટ આપું, શું લઈશ? ”
“તને સુખ આપીશ અને હું દુઃખ લઈશ” એવું કૈક હું મનમાં બોલ્યો ને પછી મેં તેને કહ્યું – “આયુષી, મારે જવું પડશે, તું આવી એ પહેલા જ પપ્પાનો ફોન આવેલો, ક્યાંક બહાર જવાનું છે…”
ઓહ, ધેન યુ શૂડ ગો, બાય….” તેણે હાથ મિલાવવા માટે હાથ લંબાવ્યો, મેં તેના હાથમાં હાથ પરોવ્યો, તેની નાજુક હથેળીનો સ્પર્શ મેળવીને હું કેફે કોફી ડે ની બહાર નીકળ્યો.

પાપા કહેતે હૈ

ફિલ્મ – કયામત સે કયામત તક
વર્ષ – ૧૯૮૮ (મારો જન્મ ૮૭ માં)
ગીત – પાપા કહેતે હૈ
ગાયક – ઉદિત નારાયણ
ગીતકાર – મજરૂહ સુલતાનપુરી
સંગીત – આનંદ-મિલિંદ

મારું એવું માનવું છે કે કોઈ ગીતમાં “પાપા” કે “મમ્મી” આવતું હોય તો તે ગીત નાના બાળકોને ખાસ પ્રિય હોય. મને પણ નાનપણમાં જે ગીત ખૂબ પ્રિય હતું તેમાં પાપા આવતું. અરે બરાબર બોલતાય નોહતું આવડતું, ભાખોડિયા ભરતો હતો અને ગીત ગમતું ફિલ્મ “કયામત સે કયામત તક”નુ, “પાપા કહેતે હૈ બડા નામ કરેગા….”! ઘરના બધા સભ્યોનુ એવું કહેવું છે કે હું એ ગીત પાછળ ગાંડો હતો. ટેપ- કેસેટનો જમાનો હતો, અને મને આ ગીત ખુબ ગમતું એટલે પપ્પા મારા માટે કેસેટ લઇ આવ્યા ફિલ્મ “કયામત સે કયામત તક”ની. (આ તેમણે મારા માટે લાવેલી પહેલી કેસેટ હશે) અને એ કેસેટ પછી બની ગઈ મારું ફેવરીટ રમકડું. દિવસમાં દસ થી પંદર વખત પાપા કહેતે હૈ ના સાંભળી લઉં ત્યાં સુધી ચેન ના પડે. હું સાંભળી સાંભળીને ના કંટાળું પણ કેસેટ કંટાળે અને પછી તે બગડે. અને બગડે એટલે પપ્પા બીજી નવી લઇ આવે. ટોટલ ૫ વખત પપ્પા “કયામત સે કયામત તક”ની કેસેટ મારા માટે લાવેલા. મારી મોટી બહેનો પછી બોલે – “પપ્પા તમે યુવરાજ માટે એકની એક કેસેટ વારંવાર લાવો છો, પણ અમારા માટે નવા પિકચરોની કેસેટો નથી લાવતા.” “કયામત સે કયામત તક”ની કેસેટ પાછી બગડી, મારું રડવાનું પાછુ ચાલુ થયું, બહેનો બોલી – “પ્લીઝ નો “કયામત સે કયામત તક” એની મોર!!!” અને પપ્પા કેસેટ લાવ્યા ટુ ઈન વન! એ સાઈડ પર “કયામત સે કયામત તક”ના ગીતો અને બી સાઈડ પર “રામ લખન”!
એક દિવસ મમ્મી ઘરના કામમાં બીઝી હતા અને મેં રડવાનું ચાલુ કર્યું, એટલે મમ્મીએ મને મારી મોટી બહેન ઝરણાને સોંપ્યો, ઝરણાએ મને ડાયનીંગ ટેબલ પર બેસાડ્યો અને મારી બાજુ માં ટેપ મુક્યું અને “પાપા કહેતે હૈ…” ચાલુ કર્યું, ટેપમાં ભૂલથી મારી રેકોર્ડના બટન પર આંગળી દબાઈ ગઈ અને ગીત બંધ થયું એટલે મેં રડવાનું ચાલુ કર્યું, ઝરણા બોલી – “શું થયું? શું થયું?” હું રડતા રડતા બોલ્યો “બંધ થઇ ગયું! ” અને તેનું ધ્યાન ગયું કે રેકોર્ડનું બટન દબાઈ ગયું છે, તેણે રેકોર્ડીંગ સ્ટોપ કર્યું અને ગીત પાછુ વાગવા લાગ્યું. આજે પણ ઘરમાં તે કેસેટ પડી છે, જેમાં પાપા કહેતે હૈ ગીત માં વચ્ચે મારું અને મારી બહેનનું તે રેકોર્ડીંગ આવે છે. પહેલા મારો રડવાનો અવાજ, પછી બેના પૂછે “શું થયું?” અને હું રડતા રડતા બોલું “બંધ થઇ ગયું”!
મારી બહેન ઝરણાને યાદ છે કે “કયામત સે કયામત તક” ફિલ્મ આવેલી ત્યારે મારા કાકા(સ્વ.મહેન્દ્રસિંહ ભગવતસિંહ જાડેજા)એ તે ફિલ્મમાં આમીર ખાનને જોઈ ને કહેલું કે આ છોકરો ખૂબ આગળ આવશે.
આજે પણ ટીવીમાં જયારે “પાપા કહેતે હૈ” ગીત આવે ત્યારે મમ્મી મારું નાનપણ યાદ કરે!
આમીર ખાને તે ફિલ્મમાં બરાબર જ કહેલું કે “મગર યે તો કોઈ ના જાને કે મેરી મંઝીલ હૈ કહાં”, તેના આ શબ્દો મુજબ તે પાત્ર અંતે ઈશ્કમાં ફના થઇ જાય છે! મારું પાત્ર પણ મને લાગે છે કે જરૂર પડે ફના થઇ જાય તેવું છે, પણ ઈશ્કમાં નહીં, ઔર ભી ગમ હે દુનિયામે મુહાબ્બત કે સિવા… 😉

લો બોલો, આ તો સપનામાં આવીને..!!!


અરે તને ના પાડી છે તોય સપનામાં કેમ આવે છે?
સાલી સપનામાં આવીને જાત બતાવે છે

નજીક આવું તો જા ને…જા ને….
અને સપનામાં જાનુ કહીને બોલાવે છે
(સાલી સપનામાં આવીને જાત બતાવે છે)

બેવફાઈ પોતે કરે,બ્રેક-અપ કરે, બબાલો કરે,
તોય હસ્યા કરે અને મને રડાવે છે
(સાલી સપનામાં આવીને જાત બતાવે છે)

સપનામાં ડાર્લિંગ ડાર્લિંગ કરે,ને ફોન પર હું એવું કહું તો ખીજાય,
બ્રેક-અપ પછી ડાર્લિંગ ના કહેવાય, કહીને શબ્દો પાછા લેવડાવે છે
(સાલી સપનામાં આવીને જાત બતાવે છે)

જીવનતો છે એક મસ્ત લહેર,સો વ્હોટ ઇફ યુ ગો અવે,
કોને છે ફિકર, છોડીને જવાની બીક કોને બતાવે છે!!??
(સાલી સપનામાં આવીને જાત બતાવે છે)

રમૈયા વત્સા વૈયા…

(આ પોસ્ટથી હું આ બ્લોગમાં એક નવી કેટેગરી ઉમેરું છું. “મેરી કહાની, ગીતોં કી ઝુબાની”. આપ સૌ જાણો છો કે ગમતીલા ગીતો સાથે થોડી યાદો, થોડી લાગણીઓ, અને થોડા કિસ્સા જોડાયેલા હોય છે. તો બસ એને અહી આપ સહુ ની વચ્ચે વહેંચી રહ્યો છું. આશા રાખું છું કે આપને ગમશે. ક્યાંક મારી સાથે સાથે તમને પણ પ્રસ્તુત ગીત ફરીથી તાજું થઇ જાય કે અહીં કોઈ ગીતને નજીકથી જાણ્યા પછી તે તમારું પણ ગમતીલું થઇ જાય, બસ પછી તો શું જોઈએ,હું તો માનું છું કે જિંદગીનો સદ્દઉપયોગ પ્રેમ કરવામાં અને ગીતો ગાવામાં જ છે, જે ઘડીને આપણે સંગીતમાં મગ્ન થઈને પસાર કરી છે, તે પળને આપણે પૂરી રીતે જીવી છે )

ફિલ્મ – શ્રી ૪૨૦
વર્ષ – ૧૯૫૫
ગીત – રમૈયા વત્સા વૈયા…
ગાયકો – મહંમદ રફી,મુકેશ,લતા મંગેશકર
ગીતકાર -શૈલેન્દ્ર
સંગીત – શંકર-જયકિશન

શ્રી ૪૨૦ નું “રમૈયા વત્સા વૈયા….” મેં અત્યાર સુધી સાંભળેલા બધા ગીતો માંનું મારું સૌથી પ્રિય ગીત. તમને તો પ્રશ્ન થતા થાય પણ મને પણ ઘણી વાર પ્રશ્ન થાય કે એવું તે શું ખાસ છે તે ગીત માં, અથવાતો એવું શું છે તે ગીતમાં જે બીજા ગીતો માં નથી. આજે ફરી થી એ વિષે વિચાર્યું તો જવાબ મળી ગયો, એક નહિ પણ અનેક કારણો છે મને તે ગીત ગમવા પાછળ.
પહેલું કારણ રાજ કપૂર, મારો અને મારા ફાધર નો ફેવરીટ એક્ટર રાજ કપૂર. અને અમારા બંનેની ફેવરીટ ફિલ્મ “શ્રી ૪૨૦” . અમે રાજ કપૂર ની ઘણી ફિલ્મો સાથે જોઈ. ઓગસ્ટ ૨૦૦૬ માં પપ્પાનું અવસાન થયું તેના થોડા સમય પહેલા જ અમે તે ફિલ્મ સાથે જોયેલી. ત્યારબાદ લાંબા સમય સુધી સીડી પ્લેયર માં કોઈ ફિલ્મ જોવામાં આવી નહિ હોય એટલે તેમના અવસાન બાદ થોડા મહિના પછી જયારે મેં સીડી પ્લેયર ચાલુ કર્યું ત્યારે તેમાં “શ્રી ૪૨૦ ” ની સીડી જ હતી.
પપ્પાનું અવસાન થયું ત્યારે મને ઘણા ગીતો સાંભળીને તેમની જ યાદ આવતી.
“રમૈયા વત્સા વૈયા….” નો એક અંતરો મને તેમની યાદ અપાવતો “રસ્તા વોહી ઔર મુસાફિર વહી એક તારા નાજાને કહાં છુપ ગયા…. દુનિયા વહી, દુનિયાવાલે વહી, કોઈ ક્યા જાને કિસકા જહાં લૂટ ગયા.” એજ રીતે રાજ કપૂર “મેરા નામ જોકર” માં રશિયન છોકરીને કહે છે કે મારા પિતા નથી! “પાપા …. નિયત , નિયત ” (રશિયન ભાષામાં નિયત એટલે નથી) . ત્યારે પણ મને પપ્પા ખૂબ યાદ આવે.
એજ રીતે “રોગ” ફિલ્મનું એક ગીત સાંભળીને હું તેમને ખુબ યાદ કરતો “તેરે ઇસ જહાં મેં એ ખુદા, વો નહિ તો લગતા હૈ કુછ નહિ, નહિ હોકે ભી હૈ વો હર જગાહ, કરું કયું યકી કે વો અબ નહીં”
માણસની નિર્દોષતા લાંબા સમય સુધી તેની સાથે નથી રહેતી, દુનિયાદારી ના રંગમાં તે વહેલો મોડો , વત્તો ઓછો રંગાઈ જ જાય છે, પહેલા કોઈ મારી સાથે કઈ ખરાબ કરતુ તો હું વિચારતો, કે હશે , ભગવાને મારી સાથે તેમ કરવા માટે તેને નિમિત્ત બનાવ્યો હશે. પણ હમણાં થોડા દિવસ પહેલા એક ગરીબ ભિખારી મારી પાસે ભીખ માંગવા આવ્યો ત્યારે મેં તેને તરછોડ્યો, અને અચાનક મારા અંતર માં એક ટકોર થઇ! કશું ખરાબ થાય છે તેમાં હું પણ નિમિત્ત બનતો હોઉં છું! આવું કઈ થાય ત્યારે મને “રમૈયા વત્સા વૈયા….”નો આ અંતરો યાદ આવે – “નૈનોમેં થી પ્યારકી રોશની, તેરી આંખો મેં યે દુનિયાદારી ના થી, તું ઔર થા, તેરા દિલ ઔર થા, તેરે મનમેં યે મીઠી કટારી ના થી…”
હું નાનો હતો ત્યારે મામાને ત્યાં વેકેશનમાં જતો, તે ગામનું નામ ગારીયાધાર. ત્યાં એક ગુલ્ફીવાળો આવે અને મને તેની ગુલ્ફી બહુ ભાવે . મામાના ઘરની બાજુમાં એક મુસ્લિમ પરિવાર રહે. મારા મોટાભાઈ (મામાના સુપુત્ર અભિજિતભાઈ) ના મિત્ર ઇકબાલભાઈ તે પરિવારના. ઇકબાલભાઈ ના મમ્મીને મારા માટે બહુ લાગણી રહેતી. હું બહુ નાનો હતો, તે મને તેમના ઘરે બોલાવતા, હું ના જતો, પછી મને ગુલ્ફીનું લાલચ આપતા, એટલે હું જતો. ગુલ્ફીવાળા ની રાહ જોતો હું તેમને ત્યાં ખાટલા પર બેસી રહેતો, તે વાસણ માંજતા, ઘરનું બીજું કામ કરતા કરતા મારી સાથે વાતો કરે, અને મારી કાલી ઘેલી વાતો સાંભળી ને ખુબ હસે. પછી ગુલ્ફી વાળો આવે એટલે જે કામ કરતા હોય તે પડતું મૂકી ને દોડે, ભર બપોરે, તડકામાં ગુલ્ફી લેવા, મને યાદ છે એક વખતતો પગ માં કશું પહેર્યા વગર દોડેલા. અને પછી ગુલ્ફીને જોઈ ને હું જેટલો હરખાવ તેના કરતા વધારે તે હરખાતા હોય, મને ગુલ્ફી ખાતો જોઈ ને ! એમની આંખો માં છલકતું વ્હાલ યાદ કરું તો મને “રમૈયા વત્સા વૈયા” ગીતનો આ અંતરો યાદ આવે – ” ઉસ દેશમે, તેરે પરદેસ મેં , સોને ચાંદીકે બદલે મેં બિકતે હૈ દિલ, ઇસ ગાવ મેં, દર્દ કી છાંવમેં , પ્યારકે નામ પરહી તડપતે હૈ દિલ.”
ધણીવાર નાસીપાસ થઇ જવાય, એકલતા અનુભવાય, દરેક માણસને ક્યારેકતો એવો વિચાર આવેજ છે કે સાલું કોઈ નથી આ દુનિયામાં જે મને ચાહતું હોય. એકલતાની આજ લાગણી આ ગીતની આ એક લાઈન સાંભળી ને અનુભવી શકાય છે ” મેરી આંખો મેં રહે, કૌન જો મુજસે કહે, મૈને દિલ તુજકો દિયા, મૈને દિલ તુજકો દિયા, હો રમૈયા વત્સા વૈયા…. રમૈયા વત્સા વૈયા….

કવિ થવું સહેલું નથી

ગુલાબનું ફૂલ કરમાઈ જાય,
પછી કોઈ તેની સુગંધ લેતું નથી,
આશિક થવું સહેલું નથી

“સત્ય અને અહિંસા અનાદીકાળ થી ચાલ્યા આવે છે,
મારે દુનિયાને કઈ નવું કહેવું નથી ”
ગાંધી થવું સહેલું નથી

તારા અને મારા હોઠ ચુંબન સર્જે,
તોય એના આવેશમાં મારે વહેવું નથી,
સંયમી થવું સહેલું નથી

છન્દ,અલંકાર,ઉપમાઓ,રાગ,પ્રાસ અને હૃદય તણો બકવાસ,
કંઈ ના ફાવે એટલે અછાંદસ,
કવિ થવું સહેલું નથી